Uw zoekacties: Kranten (gescand)

Kranten (gescand) ( Gemeentearchief Zaanstad )

Zoeken in Kranten

beacon
2.080  zoekresultaten
sorteren op:
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Erfgoedstuk
Krantenpagina
De Zaanlander, 1892-05-28; p. 1
Naam krant:
De Zaanlander
Datum:
1892-05-28
Jaar:
1892
Pagina:
1
student zou het bekende grafschriftje vau Poot een model zijn geweest, omdat van de meeste doode menschen niets te zeggen is, dan dat ze dood zijn. Het luidt: Hier ligt Poot, Hij is dood. of op- eeu andere wijs : Hefheertje dat hier leit, Dat is zijn leven kwijt. Soms ook heeft de doode groote ver-dienste ( verdienste ) en ’t wordt dan ook naar waarde met een passend grafschrift beloond. Zoo bijvoorbeeld een treurende weduwnaar op zijn vroeggestorven weduwe, vrouw willen we zeggen : Hieronder rust mijn vrouw, Elk oordeele mijn smart: De grafsteen, die haar dekt, Is mij een steen van 't hart. Zeker is die diepbetreurde gade langer getrouwd geweest dan Maartje Oosters, die sinds ruim tweehonderd jaar in Nieuwe Niedorp ligt begraven. Haar vrijen, trouwen en-zoo-voorts, was bin-nen ( binnen ) de zestien dagen afgeloopen, dus te kort voor haar man om niet te treuren. Maartje Oosters, zoo luidt het: Maartje Oosters leyt hier onder, By veele was sy tot een wonder, Maegt, bruit en vrouw, In dagen tweemaal acht, Zoo is haar iyk alhier gebracht 24 October 1669. Dat zulke mededeelingen aangenaam zijn voor den lezer, laat zich begrijpen. Eveneens is een raadsel op een graf een heele opwekking, juist omdat zulk ge-zelschapsspel ( gezelschapsspel ) het minst op een kerkhof wordt verwacht. In Landsmeer, in de kerk, staat op een steen: zende kooplieden gekleed, waren juist bij een kromming van den weg nabij de plek geko-men, ( gekomen, ) waar hij een nieuwe misdaad wijde ple-gen. ( plegen. ) Een hunner hield een pistool in de hand. ’t Was dns onmogelijk hier geweld te plegen. Met een sprong was Louw overeind en snelde terug naar den duinkant. De knaap werd opgeholpen en zijne eerste woorden waren : «Goddank !» De doodsangst, dien hij had nitgestaan, had hem ’t spraakgebruik teruggegeven. Geruimen tijd duurde ’t, eer Jochem in zooverre was bekomen, dat hij kon vertellen wat hij gezien had. «Wel, Frans,» zeide de oudste der vreem-delingen, ( <i
Gevonden alinea's: 1