Olieverf op doek. Schilderij bevindt zich in de collectie van ?

Schilderij bevindt zich in een particuliere collectie. Gewassen oliekrijt

Op de gedenksteen staat volgens J. Moerman:
18 GESTICHT 76
Door het bestuur van den Dorppolder
Cs. van der Wel, voorzitter
Johs. van der Kooij
Cs. van der Wel Wz., leden
N. van Wijk, penningmeester
D. Verbaan, secretaris
Bijgestaan door de commissieleden
A.M. Schagen van Leeuwen
P. de Koning
W. Wijnaendts
den eersten steen gelegd 17 augustus 1876
door Cs. van der Wel, voorzitter
T. van Doll, bouwkundige.

krooshek
oud gemaal

signatuur boek 197

Gebouwd in 1737, gesloopt ca. 1922. Molenaar van Heyningen, nadien Van Rutten (mededelingen W.A. Korpershoek te Scherpenzeel)

Zie voor foto, het jaarverslag 1979, blz. 16.

zie voor foto, het jaarverslag 1979, blz. 16.

"Akte" in het bezit van de v.m. machinist J.G. Wubben.

Copyright.reserve foto, v.d. Reyken, Koornmarkt 72, Delft, foto's in het bezit van de v.m. machinist J.G. Wubben.

Zie voor overzichtskaart van Delfland met daarop in rood aangegeven de seinmolens, seinmasten, grondduikers, kerken en groentenveilingen, alsmede gemalen en peilgebieden, 1929, RAD voorlopig inventarisnummer 11915 (X-21).
In 1571 stelden Delfland en Schieland een gemeenschappelijk peil vast. Het hoofdpeilmerk voor Delfland werd aangebracht in Delft en “gestelt ende genomen na den dreppel van seeckere gootgadt, staende aen de oostzyde van de Oude Delff, besuyden de Lange Steene brugge gaende onder ‘t kerckhoff van de Oude Kerck”.

In 1825 besloten Gedeputeerde Staten tot aanwijzing van een vast peil voor de gemeenschappelijke boezem van Delfland en Schieland. Men ging hierbij uit van het oude peil, dat in vergelijking werd gebracht met het Amsterdams Peil. Omgerekend bedroeg het peil 19,6 cm - A.P. De bijbehorende peilsteen werd in 1825 door de landmeters van Delfland en Schieland in de westelijke kaaimuur van het Oude Delft ten zuiden van de stoep van het Gemeenlandshuis aangebracht.

Het maalpeil werd gebruikt om vast te stellen of er niet te veel water in de boezem stond. Als dit peil werd bereikt werd er via de molens, vanaf laatste kwart van de 19e eeuw ook wel gemalen een sein gegeven dat de polder-molenaars/machinisten moesten stoppen met malen. De eerste seinmolen was die van de Kerkpolder. Het sein werd overgenomen door andere, aangewezen seinmolens/seinmasten. Op de kaart is de situering van de seinmolens/masten in 1937 te zien. Dit sein werd overdag met blauw-witte seinvlaggen en ’s nachts met seinlantaarns gegeven. Op overtreding stonden zware straffen.
Als het sein stoppen met malen werd gegeven zou de polder in het ergste geval onder water lopen. Om dit te voorkomen beschikten de polders in vorige eeuwen vaak over gebieden waar zij tijdelijk water konden bergen, de z.g. bergboezems. Als ze dus niet konden uitmalen werd het overtollige water in deze bergboezems bewaard en later als de boezem weer was vrijgegeven voor uitmaling werd

Zie ook HTA 1574 a-g

repro van G. van Vianen, gebruik in de twaalf provinciën kalender 1993, week 1.

orig. foto: C.F.M. de Lange te Monster.