Mijn betovergrootmoeder was volgens de verhalen van mijn vader uit het weeshuis “geplukt” door mijn betovergrootvader toen hij in Indonesië aankwam. Er is veel uitgezocht over zijn carrière. Waarschijnlijk leefde mijn betovergrootmoeder de laatste jaren van haar leven in Indonesië en hij in Nederland.

Mijn betovergrootmoeder is begraven in Blora op Europees / Christelijk kerhof "Makam Kristen Kunden", Kunden, Blora, Midden-Java. Haar graf is er waarschijnlijk nog steeds te vinden.

Mijn oma, haar kleinkind dus, die van haar vaders kant van Armeens/Iraanse afkomst was, hoefde tijdens de Japanse bezetting met haar twee kinderen niet in het kamp, terwijl mijn opa wel geïnterneerd werd. Dit doet vermoeden dat mijn betovergrootmoeder half Indonesische, half Nederlandse was.

Volgens de verhalen was Pringo Atmodjo (geen idee of dit correcte schrijfwijze is) gelieerd aan de kraton van Djogja, maar werd hij daaruit verbannen toen hij koos voor de Indo-Europese Justine Merling. Justine was bij mijn moeder bekend als Oma Tjang. Mijn moeder wist ook te vertellen dat, als ze als kind op bezoek was in Djogja, bedienden bij de kraton voor haar bogen. Een van de dochters is mijn oma Caroliene Merling. Zij is in 1917 erkend door Jeremia Merling en zijn vrouw Sarwielen. Hij was vermoedelijk een broer van Justine.
Bij de erkenning is volgens de verhalen wat gerommeld met het geboortejaar. Een halfjaar na de erkenning is Caroliene Merling getrouwd met Christiaan Jansen, een militair bij het KNIL.