De Japanners streefden naar een groot Aziatisch rijk, zonder Nederlanders. Deze kleine volledig blanke Nederlandse minderheid zat al snel zonder geld en personeel. De Nederlanders werden overgebracht naar honderden kampen in een beschermde wijk met prikkeldraad en bamboe omheining. In de kampen zaten in totaal meer dan 10.000 mensen. Hun huizen werden geannexeerd door de Japanners. Mevrouw Spijker had het geluk dat ze kleine kinderen mocht begeleiden.
In 1943 gingen de kampen op slot, radio’s moesten weg, voedsel van buiten werd verboden, extern contact was niet meer mogelijk. Eten was alleen verkrijgbaar via de gaarkeuken, waar mevrouw Spijker ging werken. Een volwassene kreeg 60 gram rijst, een kind 30 gram.
Elke dag moesten de kampbewoners zich opstellen in rijen om geteld te worden, een foute telling werd afgestraft door zweep- of bamboeslagen. In één gezinshuis zaten soms 120 mensen met slechts 1 toilet, douche en wastafel. Door de vervuiling kregen mensen zeer besmettelijke tropische en darmziektes zoals hepatitis A en geelzucht. Ook mevrouw Spijker werd ziek en verloor daardoor haar baantje bij de gaarkeuken. Ze miste de gezelligheid in de keuken, ondanks de honger en vlooien. Toen ze hersteld was kon ze aan de slag in een geïmproviseerd kinderziekenhuis, daar hielp ze uitgedroogde kleine kinderen en vertelde hen verhalen. Ook ondersteunde ze Engelse vrouwen en kinderen in het ziekenhuis. Voor het eerst zag ze kinderen met hongeroedeem met een opgezette buik. Dat greep haar zo aan dat ze een tijd niet kon praten en lopen. Pas veel later kon ze over deze periode praten.
Op 3 mei 1946 is de hele familie terug in Nederland maar haar vader overlijdt vrij snel daarna.
Ze herinnert de kinderen eraan dat kinderen recht hebben op sociale verzorging volgens de Rechten van de Mens. Ook vluchtelingen hebben veel meegemaakt, daarom moeten we niet te snel oordelen.
Ze kan niet tegen onrecht en vindt dat je je hart moet laten spreken.

Om ontdekking door de Duitsers te voorkomen had men zaklampen in kokers geplaatst die op de grond niet zichtbaar waren. Een grote, zware bommenwerper kwam laag over, trok steil omhoog en dropte 28 containers van 400 pond aan parachutes. Elke container werd door 6 man met draagstokken naar de boerderij gebracht of direct naar een dichte schuit om verder te vervoeren.
Tijdens de actie was men niet bang, maar later was de spanning wel voelbaar. Bij een huiszoeking op een andere boerderij werden wapens gevonden. Vier mensen, die ook betrokken waren bij de dropping, werden opgepakt en gefusilleerd.
De meeste containers werden in Noordoost Friesland gedropt, 87 stuks met 16 ton wapens. Ze waren bestemd voor de gemeenten Leeuwarden, Dongeradeel, Ferwerderadeel, Kollumerland, Dantumadeel. Met een praam werden de wapens goed verstopt vervoerd, ze werden op de kade van Termeulen Bouwmaterialen afgeleverd en daarna met een bakkerskar door Teake van der Veen overgebracht naar een kelder van een rusthuis.
De laatste 2 maanden van de oorlog waren steeds spannender en gevaarlijker waarbij o.a. 20 mensen uit Dokkum e.o. werden gefusilleerd. Na een wapenvondst besloot Veeninga onder te duiken.
In de oorlog is 40 miljoen opgehaald voor het bekostigen van illegale acties. Bij de boerderij staat een monument met de tekst ‘Droppinghiem’.

4.Vervolging
Er komen steeds meer maatregelen die vooral de Joden treffen: hun bedrijven en winkels werden verkocht, zij werden verplicht een gele ster te dragen en in het persoonsbewijs werd een ‘J’ vermeld. In zijn boek ‘Mein Kampf’ had Hitler dit al voorbereid. Verder werden de Joden beschuldigd van allerlei zaken, ze werden gediscrimineerd. Dit startte 1938 vanaf de Kristallnacht in Berlijn. De eerste razzia in Nederland vond februari 1944 plaats in Amsterdam. De opgepakte Joden gingen eerst op transport naar Kamp Westerbork, van daaruit werden ze overgebracht naar concentratiekampen in Duitsland. In veel kampen moesten de gevangenen zware arbeid verrichten waarbij veel mensen bezweken door uitputting en ziektes.
Van de ca. 100.000 Joden die moesten vertrekken hebben slechts ca. 5000 mensen het overleefd. 602 mensen van 800 Joden in Friesland zijn vermoord door de nazi’s.

Ook nu moet je elke dag keuzes maken. Op school bijvoorbeeld kun je kiezen voor de pester of gepeste. Kiezen en verzet is dus van alle tijden!