De film begint met een ruige zee, de wind fluit. Een strandjutter loopt over het strand met zijn paard en wagen. Vervolgens komen schilderijen in beeld van woeste zeeën met zinkende schepen en schipbreukelingen. We zien een tekening van Kersje Siemens Meester en Jan Foeke Koster, ze gaan te paard de zee in. We zien een zwart wit foto van een reddingboot met paarden. Dan bewegende beelden van paarden die een boot richting zee trekken. De bemanning roeit voor het laatst de sloep de zee op in 1937, hierna wordt de sloep vervangen door een motorboot: Abraham Fock. Op bepaalde plekken op Ameland wordt de boot door een trekker getrokken. Er wordt alarm geslagen, de Amelanders rennen met hun paard naar de boot. We zien de 2 kilometer durende tocht naar het strand. Op het strand manoeuvreren de paarden de boot met de boeg richting het water. De walbaas peilt intussen de bodem. De paarden worden opnieuw ingespannen aan elke kant van bootwagen 4 paarden. We zien foto's van hoe het mis ging in 1979, er verdronken toen 8 paarden. De gedenksteen van deze ramp komt in beeld. Diverse reddingsboten varen op zee. De bootwagen wordt klaargemaakt voor vertrek, intussen worden de paarden in beweging gehouden. 2 Paarden trekken de boot hoger het strand op, de overige paarden trekken de bootwagen richting het water. De paarden worden opnieuw ingespannen en door een systeem van katrollen wordt de wagen onder de boot getrokken. Hierna worden de tien paarden voor de wagen met de boot erop gespannen. De mannen van de werkploeg hebben het er druk mee. De boot wordt weer teruggebracht naar het reddingsmuseum Abraham Fock. We zien de paarden over het strand lopen met boot en wagen. In beeld komt de tekst: Stichting paardenreddingboot Ameland, de rest van de aftiteling bestaat vooral uit sponsoren. De laatste minuut is zwart beeld.