In een negental verordeningen werd aangegeven dat het in verband met de landsverdediging noodzakelijk was om bepalingen vast te stellen betreffende het verhinderen van het aanbrengen van veranderingen in het terrein.

Proclamatie. Nederland herwint zijn vrijheid. De tyrannie die ons het hart doorwondde, is verdreven. Onze Koningin kan het bewind weder te midden van Haar vrije volk uitoefenen. Vreemde smetten worden uitgewischt.

Regionale verkiezingen De Pacifistisch Socialistische Partij (PSP) was een Nederlandse links-socialistische politieke partij. De koers van de partij werd gekenmerkt door een nadruk op democratie, vredespolitiek (in het bijzonder het verzet tegen kernwapens) en socialistische economische politiek. Gedurende de jaren zeventig werden homo- en vrouwenemancipatie en milieu steeds belangrijker voor de partij.

De PSP speelde een bescheiden rol in de Nederlandse politieke geschiedenis. De partij werd opgericht door mensen die zich niet in de pro-Russische koers van de Communistische Partij van Nederland of de pro-Amerikaanse koers van de Partij van de Arbeid konden vinden. De geschiedenis van de partij werd gekenmerkt door grote interne tegenstellingen over de koers van de partij, en in het bijzonder over samenwerking met andere partijen. De partij is in 1991 opgegaan in GroenLinks samen met de CPN, de Christen-Radicale Politieke Partij Radikalen en de progressief Christelijke Evangelische Volkspartij.

De partij heeft bestaan tussen 1957 en 1991. De Tweede Kamerfractie van de partij bestond uit tussen de een en de vier zetels. De PSP had veel kiezers onder studenten, wetenschappers, kunstenaars, doopsgezinden en andere ‘progressieve christenen’, vanaf de jaren ’80 ook feministen en homo’s.

Met dit brevet wordt er op vertrouwd dat de gediplomeerde de eer der wapens met alle krachten zal helpen bevorderen en nodigen Meesters en Prevots van Militairen en Burgerstand uit, hem, zoo nodig hulp en bescherming te verleenen.

Het diploma diende als bewijs dat zij het Onderwijs aan den Huishoudcursus te Nieuwenhoorn getrouw en met veel vrucht heeft gevolgd.

J.J. Schrieke was een Duitsgezinde secretaris-generaal van het ministerie van Justitie tijdens de bezetting. Begaafde juriist. was hoogleraar in Leiden. Hield als S.G. de NSB buiten zijn departement, maar deed verder alles om het de bezetter niet lastig te maken. Vanwege hulp aan de vijand werd hij na de oorlog ter dood veroordeeld; die straf werd omgezet in twintig jaar gevangenis.
H.M. Hirschfeld was topambtenaar van het ministerie van Handel, Nijverheid en Scheepvaart en vanaf mei 1940 ook op Landbouw. Doorliep een carrière in het bankwezen, waarbij hij onder meer in Nederlands-Indië terecht kwam. Speelde als waarnemend secretaris-generaal een belangrijke rol bij het bestuur van het economisch leven tijdens de bezetting. Genoot ondanks zijn deels joodse afkomst veel vertrouwen bij de Duitsers en betoonde zich een bekwaam, vindingrijk onderhandelaar. Was niet fout, maar had wel moeite een juiste houding te vinden jegens de bezetter en had bovendien weinig begrip voor het verzet. Daar tegenover stond zijn verdienste dat hij het productieapparaat en de voedselvoorziening zo goed mogelijk in stand had weten te houden. Blijft daarom een controversiële figuur over wie historici polemiseren.
K.J. Frederiks was vanaf 1931 secretaris-generaal van Binnenlandse Zaken en bleef tot het einde van de oorlog zijn functie bekleden. Dit was mogelijk omdat hij zich niet verzette tegen de hoofdlijnen van de Duitse politiek.[1] De Duitse maatregelen tegen de Joodse Nederlanders ontleenden hun effectiviteit mede aan de coöperatieve opstelling van Frederiks. Na de oorlog werd zijn patriottische gezindheid erkend,maar zijn politiek van "schipperen en meevaren" had gefaald. In 1946 is hem (ongevraagd) eervol ontslag verleend.

De vlag van Indonesië, ook Sang Merah Putih genoemd, is een eenvoudige tweekleurige vlag met twee gelijke horizontale banden, rood (bovenkant) en wit. De vlag is in gebruik sinds 17 augustus 1945, de dag die de overheid van Indonesië beschouwt als onafhankelijkheidsdag. Sindsdien is de vlag niet meer veranderd
Op deze 17 augustus 1945 riep Soekarno de onafhankelijke staat Indonesië uit. Tijdens de strijd tegen de Nederlandse militaire bezetting in 1947 en 1948, de zogenaamde "politionele acties", was hij de leider van de jonge Republiek Indonesië.

Boeren en tuinders uit Voorne, Putten en Rozenburg worden door zout zeewater ernstig gedupeerd, zo zelfs dat door tuinders kan worden aangetoond dat bepaalde producten 25 tot 30% minder opbrengst geven dan dezelfde producten geteeld in andere delen van ons land. Door onderzoekingen van tuinbouwdeskundigen blijkt dat de schade die het zeewater in ons land veroorzaakt, jaarlijks vele miljoenen bedraagt.

­­­­In 1936 werden er al plannen gemaakt tot afdamming van de Brielse Maas tussen Oost­voorne en Rozenburg, met de bedoeling meer water door de Nieuwe Waterweg te doen trekken voor de scheepvaart. Bovendien wordt de afdamming van de oude zeearm van groot gewicht voor de tuinbouw op Voorne, Putten en Rozenburg. De strijd tegen de verzilting wordt gevoerd met behulp van het zoete water dat door de Rijn en de Maas wordt aangevoerd. Het zout uit de Noordzee krijgt door geringe aanvoer van zoetwater in droge tijden dan gelegenheid verder land­inwaarts binnen te dringen. De oplossing is simpel: sluit de kust zoveel als dit mogelijk is tegen het zoute zeewater en distribueer het zoete rijnwater om het binnendringende zout te spuien en om verdrogingschade tegen te gaan. Maak voorts veel meren om in tijden van waterovervloed reserve te kweken.

­­­­­­De afdamming in de Brielse Maas is uit dit oogpunt een eerste stap. De zoute kustlijn wordt daarbij met 50 kilo­meter bekort. Het doel is een kust van ruim 400 kilometer. In april 1949 wordt gestart met de werkzaamheden door het aannemersbedrijf Zanen-Verstoep uit Den Haag dat met een bedrag van f 5.072.000,= de laagste inschrijver is.

­­­­­De afsluiting van de Brielse Maas op 3 juli 1950 is een spectaculaire gebeurtenis; zelfs de BBC maakt een radio­verslag. Om het laatste stroomgat te sluiten gebruikt de aannemer een caisson van 62 meter lang, 13,41 meter breed en 15 meter hoog. Het betonnen gevaarte is voorzien van kleppen die opengedraaid het water snel binnen laten stromen en het caisson dan zinkt.

Gedrukt door de Algemeene Landsdrukker, 's Gravenhage

Gedrukt door de Algemeene Landsdrukker, 's Gravenhage

Zie opmerkingen Affiche_B_02

B17's werden in WO2 op grote schaal zowel boven Europa als in de Pacific ingezet. In de loop van zijn ontwikkeling kreeg dit (Amerikaanse) vliegtuig de bijnaam "Flying Fortress

De Nederlandsche Volksdienst, ook wel Nederlandse Volksdienst (NVD) genoemd, werd in juli 1941 opgericht naar voorbeeld van de National Sozialistische Volkswohlfahrt in Duitsland. De oprichters van de NVD wilden al het sociale werk in Nederland bundelen in de NVD. De leider van de Nederlandse Volksdienst was Frederik Willem van Vloten.

De NVD werd opgericht op initiatief en met hulp van de Duitse bezetter. Het ging de bezetters om de nazificering van het maatschappelijk werk in Nederland. Door zich in te zetten voor de NVD, steunde men in feite de vijand.

Conform de uit 1941 daterende statuten was het doel van de NVD: de verzorging van alle Nederlanders, uit een oogpunt van zorg voor het volk en de welvaart. In de praktijk kwam de zorg neer op steun aan slachtoffers van bombardementen, verstrekking van voedsel, kleding en babyuitzetten aan aanstaande moeders, jeugdtandverzorging en wijkverpleging. De NVD was regionaal, per gemeente, georganiseerd onder één koepelorganisatie.

Als gevolg van de nationaalsocialistische rassenleer kwamen gehandicapten en bejaarden niet voor zorg in aanmerking. De NVD gaf alleen hulp aan arische gezinnen. Zieken werden wel geholpen, maar ook weer alleen als ze ariër waren.

De NVD had niet veel succes in Nederland, pogingen om samen te werken met de burgerlijke en kerkelijke armenzorg en met de kruisverenigingen mislukten. Wel werden de jeugdtehuizen van het Leger des Heils ingelijfd. Dit van oorsprong Engelse genootschap was door de Duitse bezetters verboden, maar mocht na afstand van haar maatschappelijke instellingen haar kerkdiensten hervatten. In de jeugdtehuizen van het Leger werden onder het bewind van de Nederlandsche Volksdienst jongens voor de Jeugdstorm en de SS geronseld.[1]

Van de NVD is het archief bewaard gebleven, het archief is te vinden in het Nationaal Archief in Den Haag en het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie te Amsterdam. De archieven zijn openbaar.
Zie ook

In februari 1944 werden Nijmegen, Enschede en Arnhem per vergissing aangevallen door geallieerde bommenwerpers die in de veronderstelling verkeerden boven Duitsland te vliegen. Vooral Nijmegen werd zwaar getroffen. Vijfhonderd inwoners vonden de dood en de verwoestingen waren enorm. De Duitse propaganda greep de "brute Anglo-Amerikaanse terreuraanval op weerloze burgers" handig aan voor propagandadoeleinden. Affiches speelden daarbij een belangrijke rol.

De Duitsers waren tevreden over het hierbij weergegeven affiche. Voor een oordeel van Nederlandse kant werd het affiche voorgelegd aan een adviescommissie van het Departement van Volksvoorlichting en Kunsten . Haar oordeel moet een koude douche zijn geweest: "De plaat Nijmegen is politiek gezien niet juist, men brengt bij deze plaat direct Rotterdam 1940 te berde. De werking van het feit zelf verloor hiermede aanzienlijk aan kracht.

Het fonds werd opgericht te Londen in 1940 als Prins Bernhard Spitfirefonds, de opbrengsten kwamen ten goede aan de geestelijke weerbaarheid en zelfwerkzaamheid.