Het programma 'Ruimte voor de Rivier' is niet alleen ter bescherming van Nederland, maar brengt ook het verleden weer tot leven. In de Tweede Wereldoorlog is in de Overdiepse Polder door de geallieerden hard gevochten om het Kapelsche Veer te heroveren op de Duitsers. Nu, meer dan een halve eeuw later, wordt juist deze dijk waar zo hard is gestreden afgegraven. Door deze afgraving zal de Bergsche Maas bij hoog water de Overdiepse Polder in kunnen stromen. Een nieuwe winterdijk gaat het achterland beschermen.

De Moerdijkbrug verbindt het Eiland van Dordrecht in de provincie Zuid-Holland met de provincie Noord-Brabant over het Hollandsch Diep.De eerste brug voor het autoverkeer werd gebouwd in de jaren dertig van de 20e eeuw. Hierover loopt rijksweg 16. Op 10 mei 1940 werd na een Duitse parachutistenlanding rond de beide landhoofden enige tijd hard gevochten om het bezit van de Moerdijkbrug.
In de jaren zeventig is de verkeersbrug aangepast. In 1978 werden de stalen vakwerkconstructies vervangen door veel bredere, stalen liggers. Ook deze nieuwe brugdelen zijn gebouwd door de firma Penn & Bauduin. De pijlers waren in zodanige staat dat ze zonder al te veel aanpassingen konden worden gehandhaafd. In beide richtingen werd ruimte gecreëerd voor drie rijstroken en een fietspad. De in 1978 aangelegde brug is in 1980 bekroond met de Nationale Staalprijs. De oude brugdelen werden niet gesloopt, maar elders hergebruikt. Vier delen werden gebruikt ter vervanging van de oude Spijkenissebrug over de Oude Maas bij Spijkenisse. De overige zes vervingen de oude overspanningen van de Brug bij Keizersveer over de Bergsche Maas. Een restant van twee vakwerkliggers van de oude brug, met hierin het herdenkingsreliëf dat in 1936 in het midden van de oude brug geplaatst was (Frits van Hall), is samen als monument opgesteld naast de nieuwe verkeersbrug.

Het gemaal in het Noordzeekanaal te IJmuiden, detail van het differentaal met schuifstandaanwijzing.
Overzicht van de voorkant.
De apparatuur is in gebruik sinds 1940, huidige toepassing vanaf 1975.

Het gemaal in het Noordzeekanaal te IJmuiden, detail van de besturingskasten ten behoeve van de spuisluis.
Overzicht van de besturingskasten.
De apparatuur is in gebruik sinds 1940, huidige toepassing vanaf 1975.

Het gemaal in het Noordzeekanaal te IJmuiden, detail van de besturingskasten ten behoeve van de spuisluis.
Overzicht van het koperen telwerk van de spuiautomaat.
De apparatuur is in gebruik sinds 1940, huidige toepassing vanaf 1975.

De Wilhelminabrug is een stalen brug over de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De Wilhelminabrug is, na de Sint Servaasbrug, de tweede brug voor wegverkeer en, na de spoorbrug, de derde oeververbinding in deze stad. Ze werd gebouwd in de jaren 1930-1932 naar een ontwerp van toenmalig Rijksbouwmeester Gustav Cornelis Bremer. De nieuwe brug werd betrekkelijk snel gebouwd; van mei 1930 tot april 1932. Lang mocht Maastricht niet genieten van haar nieuwe brug. Op 10 mei 1940, slechts acht jaar na de opening, werd op last van de Nederlandse legerleiding de stalen overspanning opgeblazen. De Duitse opmars had hier niet veel door te lijden; reeds op 13 mei was er al een noodbrug over de geslagen bres geplaatst. Op 14 september werd de definitieve noodbrug in gebruik genomen. Het in 1944 terugtrekkende Duitse leger ging veel rigoureuzer te werk. Op 13 september, slechts één dag voor de bevrijding van Maastricht, bliezen de Duitsers de brug op. In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug die slechts beperkt beschadigd werd, werd de Wilhelminabrug volledig verwoest; alleen de pijlers staken nog boven water uit. Op 15 december van hetzelfde jaar werd evenwel een door de geallieerden gebouwde betonnen noodbrug in gebruik genomen.In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug liet de reparatie van de Wilhelminabrug lang op zich wachten. Pas in de jaren 1957-1960 werd de brug herbouwd, echter niet in de oorspronkelijke vorm. Het stalen gedeelte over het inmiddels gedempte kanaal en de vijf stenen bogen werden vervangen door drie stalen overspanningen. Hierdoor kwam een aantal pijlers te vervallen evenals de natuurstenen bas-reliëfs. Set van 21 opnames.

De Wilhelminabrug is een stalen brug over de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De Wilhelminabrug is, na de Sint Servaasbrug, de tweede brug voor wegverkeer en, na de spoorbrug, de derde oeververbinding in deze stad. Ze werd gebouwd in de jaren 1930-1932 naar een ontwerp van toenmalig Rijksbouwmeester Gustav Cornelis Bremer. De nieuwe brug werd betrekkelijk snel gebouwd; van mei 1930 tot april 1932. Lang mocht Maastricht niet genieten van haar nieuwe brug. Op 10 mei 1940, slechts acht jaar na de opening, werd op last van de Nederlandse legerleiding de stalen overspanning opgeblazen. De Duitse opmars had hier niet veel door te lijden; reeds op 13 mei was er al een noodbrug over de geslagen bres geplaatst. Op 14 september werd de definitieve noodbrug in gebruik genomen. Het in 1944 terugtrekkende Duitse leger ging veel rigoureuzer te werk. Op 13 september, slechts één dag voor de bevrijding van Maastricht, bliezen de Duitsers de brug op. In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug die slechts beperkt beschadigd werd, werd de Wilhelminabrug volledig verwoest; alleen de pijlers staken nog boven water uit. Op 15 december van hetzelfde jaar werd evenwel een door de geallieerden gebouwde betonnen noodbrug in gebruik genomen.In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug liet de reparatie van de Wilhelminabrug lang op zich wachten. Pas in de jaren 1957-1960 werd de brug herbouwd, echter niet in de oorspronkelijke vorm. Het stalen gedeelte over het inmiddels gedempte kanaal en de vijf stenen bogen werden vervangen door drie stalen overspanningen. Hierdoor kwam een aantal pijlers te vervallen evenals de natuurstenen bas-reliëfs. Set van 21 opnames.

De Wilhelminabrug is een stalen brug over de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De Wilhelminabrug is, na de Sint Servaasbrug, de tweede brug voor wegverkeer en, na de spoorbrug, de derde oeververbinding in deze stad. Ze werd gebouwd in de jaren 1930-1932 naar een ontwerp van toenmalig Rijksbouwmeester Gustav Cornelis Bremer. De nieuwe brug werd betrekkelijk snel gebouwd; van mei 1930 tot april 1932. Lang mocht Maastricht niet genieten van haar nieuwe brug. Op 10 mei 1940, slechts acht jaar na de opening, werd op last van de Nederlandse legerleiding de stalen overspanning opgeblazen. De Duitse opmars had hier niet veel door te lijden; reeds op 13 mei was er al een noodbrug over de geslagen bres geplaatst. Op 14 september werd de definitieve noodbrug in gebruik genomen. Het in 1944 terugtrekkende Duitse leger ging veel rigoureuzer te werk. Op 13 september, slechts één dag voor de bevrijding van Maastricht, bliezen de Duitsers de brug op. In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug die slechts beperkt beschadigd werd, werd de Wilhelminabrug volledig verwoest; alleen de pijlers staken nog boven water uit. Op 15 december van hetzelfde jaar werd evenwel een door de geallieerden gebouwde betonnen noodbrug in gebruik genomen.In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug liet de reparatie van de Wilhelminabrug lang op zich wachten. Pas in de jaren 1957-1960 werd de brug herbouwd, echter niet in de oorspronkelijke vorm. Het stalen gedeelte over het inmiddels gedempte kanaal en de vijf stenen bogen werden vervangen door drie stalen overspanningen. Hierdoor kwam een aantal pijlers te vervallen evenals de natuurstenen bas-reliëfs. Set van 21 opnames.

EERSTE WERELDOORLOG SLAGVELD.

De Wilhelminabrug is een stalen brug over de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De Wilhelminabrug is, na de Sint Servaasbrug, de tweede brug voor wegverkeer en, na de spoorbrug, de derde oeververbinding in deze stad. Ze werd gebouwd in de jaren 1930-1932 naar een ontwerp van toenmalig Rijksbouwmeester Gustav Cornelis Bremer. De nieuwe brug werd betrekkelijk snel gebouwd; van mei 1930 tot april 1932. Lang mocht Maastricht niet genieten van haar nieuwe brug. Op 10 mei 1940, slechts acht jaar na de opening, werd op last van de Nederlandse legerleiding de stalen overspanning opgeblazen. De Duitse opmars had hier niet veel door te lijden; reeds op 13 mei was er al een noodbrug over de geslagen bres geplaatst. Op 14 september werd de definitieve noodbrug in gebruik genomen. Het in 1944 terugtrekkende Duitse leger ging veel rigoureuzer te werk. Op 13 september, slechts één dag voor de bevrijding van Maastricht, bliezen de Duitsers de brug op. In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug die slechts beperkt beschadigd werd, werd de Wilhelminabrug volledig verwoest; alleen de pijlers staken nog boven water uit. Op 15 december van hetzelfde jaar werd evenwel een door de geallieerden gebouwde betonnen noodbrug in gebruik genomen.In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug liet de reparatie van de Wilhelminabrug lang op zich wachten. Pas in de jaren 1957-1960 werd de brug herbouwd, echter niet in de oorspronkelijke vorm. Het stalen gedeelte over het inmiddels gedempte kanaal en de vijf stenen bogen werden vervangen door drie stalen overspanningen. Hierdoor kwam een aantal pijlers te vervallen evenals de natuurstenen bas-reliëfs. Set van 6 opnames.

De Wilhelminabrug is een stalen brug over de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De Wilhelminabrug is, na de Sint Servaasbrug, de tweede brug voor wegverkeer en, na de spoorbrug, de derde oeververbinding in deze stad. Ze werd gebouwd in de jaren 1930-1932 naar een ontwerp van toenmalig Rijksbouwmeester Gustav Cornelis Bremer. De nieuwe brug werd betrekkelijk snel gebouwd; van mei 1930 tot april 1932. Lang mocht Maastricht niet genieten van haar nieuwe brug. Op 10 mei 1940, slechts acht jaar na de opening, werd op last van de Nederlandse legerleiding de stalen overspanning opgeblazen. De Duitse opmars had hier niet veel door te lijden; reeds op 13 mei was er al een noodbrug over de geslagen bres geplaatst. Op 14 september werd de definitieve noodbrug in gebruik genomen. Het in 1944 terugtrekkende Duitse leger ging veel rigoureuzer te werk. Op 13 september, slechts één dag voor de bevrijding van Maastricht, bliezen de Duitsers de brug op. In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug die slechts beperkt beschadigd werd, werd de Wilhelminabrug volledig verwoest; alleen de pijlers staken nog boven water uit. Op 15 december van hetzelfde jaar werd evenwel een door de geallieerden gebouwde betonnen noodbrug in gebruik genomen.In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug liet de reparatie van de Wilhelminabrug lang op zich wachten. Pas in de jaren 1957-1960 werd de brug herbouwd, echter niet in de oorspronkelijke vorm. Het stalen gedeelte over het inmiddels gedempte kanaal en de vijf stenen bogen werden vervangen door drie stalen overspanningen. Hierdoor kwam een aantal pijlers te vervallen evenals de natuurstenen bas-reliëfs. Set van 6 opnames.

De Wilhelminabrug is een stalen brug over de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De Wilhelminabrug is, na de Sint Servaasbrug, de tweede brug voor wegverkeer en, na de spoorbrug, de derde oeververbinding in deze stad. Ze werd gebouwd in de jaren 1930-1932 naar een ontwerp van toenmalig Rijksbouwmeester Gustav Cornelis Bremer. De nieuwe brug werd betrekkelijk snel gebouwd; van mei 1930 tot april 1932. Lang mocht Maastricht niet genieten van haar nieuwe brug. Op 10 mei 1940, slechts acht jaar na de opening, werd op last van de Nederlandse legerleiding de stalen overspanning opgeblazen. De Duitse opmars had hier niet veel door te lijden; reeds op 13 mei was er al een noodbrug over de geslagen bres geplaatst. Op 14 september werd de definitieve noodbrug in gebruik genomen. Het in 1944 terugtrekkende Duitse leger ging veel rigoureuzer te werk. Op 13 september, slechts één dag voor de bevrijding van Maastricht, bliezen de Duitsers de brug op. In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug die slechts beperkt beschadigd werd, werd de Wilhelminabrug volledig verwoest; alleen de pijlers staken nog boven water uit. Op 15 december van hetzelfde jaar werd evenwel een door de geallieerden gebouwde betonnen noodbrug in gebruik genomen.In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug liet de reparatie van de Wilhelminabrug lang op zich wachten. Pas in de jaren 1957-1960 werd de brug herbouwd, echter niet in de oorspronkelijke vorm. Het stalen gedeelte over het inmiddels gedempte kanaal en de vijf stenen bogen werden vervangen door drie stalen overspanningen. Hierdoor kwam een aantal pijlers te vervallen evenals de natuurstenen bas-reliëfs. Set van 13 opnames.

De Wilhelminabrug is een stalen brug over de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De Wilhelminabrug is, na de Sint Servaasbrug, de tweede brug voor wegverkeer en, na de spoorbrug, de derde oeververbinding in deze stad. Ze werd gebouwd in de jaren 1930-1932 naar een ontwerp van toenmalig Rijksbouwmeester Gustav Cornelis Bremer. De nieuwe brug werd betrekkelijk snel gebouwd; van mei 1930 tot april 1932. Lang mocht Maastricht niet genieten van haar nieuwe brug. Op 10 mei 1940, slechts acht jaar na de opening, werd op last van de Nederlandse legerleiding de stalen overspanning opgeblazen. De Duitse opmars had hier niet veel door te lijden; reeds op 13 mei was er al een noodbrug over de geslagen bres geplaatst. Op 14 september werd de definitieve noodbrug in gebruik genomen. Het in 1944 terugtrekkende Duitse leger ging veel rigoureuzer te werk. Op 13 september, slechts één dag voor de bevrijding van Maastricht, bliezen de Duitsers de brug op. In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug die slechts beperkt beschadigd werd, werd de Wilhelminabrug volledig verwoest; alleen de pijlers staken nog boven water uit. Op 15 december van hetzelfde jaar werd evenwel een door de geallieerden gebouwde betonnen noodbrug in gebruik genomen.In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug liet de reparatie van de Wilhelminabrug lang op zich wachten. Pas in de jaren 1957-1960 werd de brug herbouwd, echter niet in de oorspronkelijke vorm. Het stalen gedeelte over het inmiddels gedempte kanaal en de vijf stenen bogen werden vervangen door drie stalen overspanningen. Hierdoor kwam een aantal pijlers te vervallen evenals de natuurstenen bas-reliëfs. Set van 13 opnames.

De Wilhelminabrug is een stalen brug over de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De Wilhelminabrug is, na de Sint Servaasbrug, de tweede brug voor wegverkeer en, na de spoorbrug, de derde oeververbinding in deze stad. Ze werd gebouwd in de jaren 1930-1932 naar een ontwerp van toenmalig Rijksbouwmeester Gustav Cornelis Bremer. De nieuwe brug werd betrekkelijk snel gebouwd; van mei 1930 tot april 1932. Lang mocht Maastricht niet genieten van haar nieuwe brug. Op 10 mei 1940, slechts acht jaar na de opening, werd op last van de Nederlandse legerleiding de stalen overspanning opgeblazen. De Duitse opmars had hier niet veel door te lijden; reeds op 13 mei was er al een noodbrug over de geslagen bres geplaatst. Op 14 september werd de definitieve noodbrug in gebruik genomen. Het in 1944 terugtrekkende Duitse leger ging veel rigoureuzer te werk. Op 13 september, slechts één dag voor de bevrijding van Maastricht, bliezen de Duitsers de brug op. In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug die slechts beperkt beschadigd werd, werd de Wilhelminabrug volledig verwoest; alleen de pijlers staken nog boven water uit. Op 15 december van hetzelfde jaar werd evenwel een door de geallieerden gebouwde betonnen noodbrug in gebruik genomen.In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug liet de reparatie van de Wilhelminabrug lang op zich wachten. Pas in de jaren 1957-1960 werd de brug herbouwd, echter niet in de oorspronkelijke vorm. Het stalen gedeelte over het inmiddels gedempte kanaal en de vijf stenen bogen werden vervangen door drie stalen overspanningen. Hierdoor kwam een aantal pijlers te vervallen evenals de natuurstenen bas-reliëfs. Set van 5 opnames.

De Wilhelminabrug is een stalen brug over de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De Wilhelminabrug is, na de Sint Servaasbrug, de tweede brug voor wegverkeer en, na de spoorbrug, de derde oeververbinding in deze stad. Ze werd gebouwd in de jaren 1930-1932 naar een ontwerp van toenmalig Rijksbouwmeester Gustav Cornelis Bremer. De nieuwe brug werd betrekkelijk snel gebouwd; van mei 1930 tot april 1932. Lang mocht Maastricht niet genieten van haar nieuwe brug. Op 10 mei 1940, slechts acht jaar na de opening, werd op last van de Nederlandse legerleiding de stalen overspanning opgeblazen. De Duitse opmars had hier niet veel door te lijden; reeds op 13 mei was er al een noodbrug over de geslagen bres geplaatst. Op 14 september werd de definitieve noodbrug in gebruik genomen. Het in 1944 terugtrekkende Duitse leger ging veel rigoureuzer te werk. Op 13 september, slechts één dag voor de bevrijding van Maastricht, bliezen de Duitsers de brug op. In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug die slechts beperkt beschadigd werd, werd de Wilhelminabrug volledig verwoest; alleen de pijlers staken nog boven water uit. Op 15 december van hetzelfde jaar werd evenwel een door de geallieerden gebouwde betonnen noodbrug in gebruik genomen.In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug liet de reparatie van de Wilhelminabrug lang op zich wachten. Pas in de jaren 1957-1960 werd de brug herbouwd, echter niet in de oorspronkelijke vorm. Het stalen gedeelte over het inmiddels gedempte kanaal en de vijf stenen bogen werden vervangen door drie stalen overspanningen. Hierdoor kwam een aantal pijlers te vervallen evenals de natuurstenen bas-reliëfs. Set van 5 opnames.

De Wilhelminabrug is een stalen brug over de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De Wilhelminabrug is, na de Sint Servaasbrug, de tweede brug voor wegverkeer en, na de spoorbrug, de derde oeververbinding in deze stad. Ze werd gebouwd in de jaren 1930-1932 naar een ontwerp van toenmalig Rijksbouwmeester Gustav Cornelis Bremer. De nieuwe brug werd betrekkelijk snel gebouwd; van mei 1930 tot april 1932. Lang mocht Maastricht niet genieten van haar nieuwe brug. Op 10 mei 1940, slechts acht jaar na de opening, werd op last van de Nederlandse legerleiding de stalen overspanning opgeblazen. De Duitse opmars had hier niet veel door te lijden; reeds op 13 mei was er al een noodbrug over de geslagen bres geplaatst. Op 14 september werd de definitieve noodbrug in gebruik genomen. Het in 1944 terugtrekkende Duitse leger ging veel rigoureuzer te werk. Op 13 september, slechts één dag voor de bevrijding van Maastricht, bliezen de Duitsers de brug op. In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug die slechts beperkt beschadigd werd, werd de Wilhelminabrug volledig verwoest; alleen de pijlers staken nog boven water uit. Op 15 december van hetzelfde jaar werd evenwel een door de geallieerden gebouwde betonnen noodbrug in gebruik genomen.In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug liet de reparatie van de Wilhelminabrug lang op zich wachten. Pas in de jaren 1957-1960 werd de brug herbouwd, echter niet in de oorspronkelijke vorm. Het stalen gedeelte over het inmiddels gedempte kanaal en de vijf stenen bogen werden vervangen door drie stalen overspanningen. Hierdoor kwam een aantal pijlers te vervallen evenals de natuurstenen bas-reliëfs. Set van 38 opnames.

De Wilhelminabrug is een stalen brug over de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De Wilhelminabrug is, na de Sint Servaasbrug, de tweede brug voor wegverkeer en, na de spoorbrug, de derde oeververbinding in deze stad. Ze werd gebouwd in de jaren 1930-1932 naar een ontwerp van toenmalig Rijksbouwmeester Gustav Cornelis Bremer. De nieuwe brug werd betrekkelijk snel gebouwd; van mei 1930 tot april 1932. Lang mocht Maastricht niet genieten van haar nieuwe brug. Op 10 mei 1940, slechts acht jaar na de opening, werd op last van de Nederlandse legerleiding de stalen overspanning opgeblazen. De Duitse opmars had hier niet veel door te lijden; reeds op 13 mei was er al een noodbrug over de geslagen bres geplaatst. Op 14 september werd de definitieve noodbrug in gebruik genomen. Het in 1944 terugtrekkende Duitse leger ging veel rigoureuzer te werk. Op 13 september, slechts één dag voor de bevrijding van Maastricht, bliezen de Duitsers de brug op. In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug die slechts beperkt beschadigd werd, werd de Wilhelminabrug volledig verwoest; alleen de pijlers staken nog boven water uit. Op 15 december van hetzelfde jaar werd evenwel een door de geallieerden gebouwde betonnen noodbrug in gebruik genomen.In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug liet de reparatie van de Wilhelminabrug lang op zich wachten. Pas in de jaren 1957-1960 werd de brug herbouwd, echter niet in de oorspronkelijke vorm. Het stalen gedeelte over het inmiddels gedempte kanaal en de vijf stenen bogen werden vervangen door drie stalen overspanningen. Hierdoor kwam een aantal pijlers te vervallen evenals de natuurstenen bas-reliëfs. Set van 38 opnames.

De Wilhelminabrug is een stalen brug over de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De Wilhelminabrug is, na de Sint Servaasbrug, de tweede brug voor wegverkeer en, na de spoorbrug, de derde oeververbinding in deze stad. Ze werd gebouwd in de jaren 1930-1932 naar een ontwerp van toenmalig Rijksbouwmeester Gustav Cornelis Bremer. De nieuwe brug werd betrekkelijk snel gebouwd; van mei 1930 tot april 1932. Lang mocht Maastricht niet genieten van haar nieuwe brug. Op 10 mei 1940, slechts acht jaar na de opening, werd op last van de Nederlandse legerleiding de stalen overspanning opgeblazen. De Duitse opmars had hier niet veel door te lijden; reeds op 13 mei was er al een noodbrug over de geslagen bres geplaatst. Op 14 september werd de definitieve noodbrug in gebruik genomen. Het in 1944 terugtrekkende Duitse leger ging veel rigoureuzer te werk. Op 13 september, slechts één dag voor de bevrijding van Maastricht, bliezen de Duitsers de brug op. In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug die slechts beperkt beschadigd werd, werd de Wilhelminabrug volledig verwoest; alleen de pijlers staken nog boven water uit. Op 15 december van hetzelfde jaar werd evenwel een door de geallieerden gebouwde betonnen noodbrug in gebruik genomen.In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug liet de reparatie van de Wilhelminabrug lang op zich wachten. Pas in de jaren 1957-1960 werd de brug herbouwd, echter niet in de oorspronkelijke vorm. Het stalen gedeelte over het inmiddels gedempte kanaal en de vijf stenen bogen werden vervangen door drie stalen overspanningen. Hierdoor kwam een aantal pijlers te vervallen evenals de natuurstenen bas-reliëfs. Set van 38 opnames.

De Wilhelminabrug is een stalen brug over de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De Wilhelminabrug is, na de Sint Servaasbrug, de tweede brug voor wegverkeer en, na de spoorbrug, de derde oeververbinding in deze stad. Ze werd gebouwd in de jaren 1930-1932 naar een ontwerp van toenmalig Rijksbouwmeester Gustav Cornelis Bremer. De nieuwe brug werd betrekkelijk snel gebouwd; van mei 1930 tot april 1932. Lang mocht Maastricht niet genieten van haar nieuwe brug. Op 10 mei 1940, slechts acht jaar na de opening, werd op last van de Nederlandse legerleiding de stalen overspanning opgeblazen. De Duitse opmars had hier niet veel door te lijden; reeds op 13 mei was er al een noodbrug over de geslagen bres geplaatst. Op 14 september werd de definitieve noodbrug in gebruik genomen. Het in 1944 terugtrekkende Duitse leger ging veel rigoureuzer te werk. Op 13 september, slechts één dag voor de bevrijding van Maastricht, bliezen de Duitsers de brug op. In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug die slechts beperkt beschadigd werd, werd de Wilhelminabrug volledig verwoest; alleen de pijlers staken nog boven water uit. Op 15 december van hetzelfde jaar werd evenwel een door de geallieerden gebouwde betonnen noodbrug in gebruik genomen.In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug liet de reparatie van de Wilhelminabrug lang op zich wachten. Pas in de jaren 1957-1960 werd de brug herbouwd, echter niet in de oorspronkelijke vorm. Het stalen gedeelte over het inmiddels gedempte kanaal en de vijf stenen bogen werden vervangen door drie stalen overspanningen. Hierdoor kwam een aantal pijlers te vervallen evenals de natuurstenen bas-reliëfs. Set van 38 opnames.

De Wilhelminabrug is een stalen brug over de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De Wilhelminabrug is, na de Sint Servaasbrug, de tweede brug voor wegverkeer en, na de spoorbrug, de derde oeververbinding in deze stad. Ze werd gebouwd in de jaren 1930-1932 naar een ontwerp van toenmalig Rijksbouwmeester Gustav Cornelis Bremer. De nieuwe brug werd betrekkelijk snel gebouwd; van mei 1930 tot april 1932. Lang mocht Maastricht niet genieten van haar nieuwe brug. Op 10 mei 1940, slechts acht jaar na de opening, werd op last van de Nederlandse legerleiding de stalen overspanning opgeblazen. De Duitse opmars had hier niet veel door te lijden; reeds op 13 mei was er al een noodbrug over de geslagen bres geplaatst. Op 14 september werd de definitieve noodbrug in gebruik genomen. Het in 1944 terugtrekkende Duitse leger ging veel rigoureuzer te werk. Op 13 september, slechts één dag voor de bevrijding van Maastricht, bliezen de Duitsers de brug op. In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug die slechts beperkt beschadigd werd, werd de Wilhelminabrug volledig verwoest; alleen de pijlers staken nog boven water uit. Op 15 december van hetzelfde jaar werd evenwel een door de geallieerden gebouwde betonnen noodbrug in gebruik genomen.In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug liet de reparatie van de Wilhelminabrug lang op zich wachten. Pas in de jaren 1957-1960 werd de brug herbouwd, echter niet in de oorspronkelijke vorm. Het stalen gedeelte over het inmiddels gedempte kanaal en de vijf stenen bogen werden vervangen door drie stalen overspanningen. Hierdoor kwam een aantal pijlers te vervallen evenals de natuurstenen bas-reliëfs. Set van 29 opnames.

De Wilhelminabrug is een stalen brug over de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De Wilhelminabrug is, na de Sint Servaasbrug, de tweede brug voor wegverkeer en, na de spoorbrug, de derde oeververbinding in deze stad. Ze werd gebouwd in de jaren 1930-1932 naar een ontwerp van toenmalig Rijksbouwmeester Gustav Cornelis Bremer. De nieuwe brug werd betrekkelijk snel gebouwd; van mei 1930 tot april 1932. Lang mocht Maastricht niet genieten van haar nieuwe brug. Op 10 mei 1940, slechts acht jaar na de opening, werd op last van de Nederlandse legerleiding de stalen overspanning opgeblazen. De Duitse opmars had hier niet veel door te lijden; reeds op 13 mei was er al een noodbrug over de geslagen bres geplaatst. Op 14 september werd de definitieve noodbrug in gebruik genomen. Het in 1944 terugtrekkende Duitse leger ging veel rigoureuzer te werk. Op 13 september, slechts één dag voor de bevrijding van Maastricht, bliezen de Duitsers de brug op. In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug die slechts beperkt beschadigd werd, werd de Wilhelminabrug volledig verwoest; alleen de pijlers staken nog boven water uit. Op 15 december van hetzelfde jaar werd evenwel een door de geallieerden gebouwde betonnen noodbrug in gebruik genomen.In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug liet de reparatie van de Wilhelminabrug lang op zich wachten. Pas in de jaren 1957-1960 werd de brug herbouwd, echter niet in de oorspronkelijke vorm. Het stalen gedeelte over het inmiddels gedempte kanaal en de vijf stenen bogen werden vervangen door drie stalen overspanningen. Hierdoor kwam een aantal pijlers te vervallen evenals de natuurstenen bas-reliëfs. Set van 29 opnames.

De Wilhelminabrug is een stalen brug over de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De Wilhelminabrug is, na de Sint Servaasbrug, de tweede brug voor wegverkeer en, na de spoorbrug, de derde oeververbinding in deze stad. Ze werd gebouwd in de jaren 1930-1932 naar een ontwerp van toenmalig Rijksbouwmeester Gustav Cornelis Bremer. De nieuwe brug werd betrekkelijk snel gebouwd; van mei 1930 tot april 1932. Lang mocht Maastricht niet genieten van haar nieuwe brug. Op 10 mei 1940, slechts acht jaar na de opening, werd op last van de Nederlandse legerleiding de stalen overspanning opgeblazen. De Duitse opmars had hier niet veel door te lijden; reeds op 13 mei was er al een noodbrug over de geslagen bres geplaatst. Op 14 september werd de definitieve noodbrug in gebruik genomen. Het in 1944 terugtrekkende Duitse leger ging veel rigoureuzer te werk. Op 13 september, slechts één dag voor de bevrijding van Maastricht, bliezen de Duitsers de brug op. In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug die slechts beperkt beschadigd werd, werd de Wilhelminabrug volledig verwoest; alleen de pijlers staken nog boven water uit. Op 15 december van hetzelfde jaar werd evenwel een door de geallieerden gebouwde betonnen noodbrug in gebruik genomen.In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug liet de reparatie van de Wilhelminabrug lang op zich wachten. Pas in de jaren 1957-1960 werd de brug herbouwd, echter niet in de oorspronkelijke vorm. Het stalen gedeelte over het inmiddels gedempte kanaal en de vijf stenen bogen werden vervangen door drie stalen overspanningen. Hierdoor kwam een aantal pijlers te vervallen evenals de natuurstenen bas-reliëfs. Set van 12 opnames.

De Wilhelminabrug is een stalen brug over de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De Wilhelminabrug is, na de Sint Servaasbrug, de tweede brug voor wegverkeer en, na de spoorbrug, de derde oeververbinding in deze stad. Ze werd gebouwd in de jaren 1930-1932 naar een ontwerp van toenmalig Rijksbouwmeester Gustav Cornelis Bremer. De nieuwe brug werd betrekkelijk snel gebouwd; van mei 1930 tot april 1932. Lang mocht Maastricht niet genieten van haar nieuwe brug. Op 10 mei 1940, slechts acht jaar na de opening, werd op last van de Nederlandse legerleiding de stalen overspanning opgeblazen. De Duitse opmars had hier niet veel door te lijden; reeds op 13 mei was er al een noodbrug over de geslagen bres geplaatst. Op 14 september werd de definitieve noodbrug in gebruik genomen. Het in 1944 terugtrekkende Duitse leger ging veel rigoureuzer te werk. Op 13 september, slechts één dag voor de bevrijding van Maastricht, bliezen de Duitsers de brug op. In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug die slechts beperkt beschadigd werd, werd de Wilhelminabrug volledig verwoest; alleen de pijlers staken nog boven water uit. Op 15 december van hetzelfde jaar werd evenwel een door de geallieerden gebouwde betonnen noodbrug in gebruik genomen.In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug liet de reparatie van de Wilhelminabrug lang op zich wachten. Pas in de jaren 1957-1960 werd de brug herbouwd, echter niet in de oorspronkelijke vorm. Het stalen gedeelte over het inmiddels gedempte kanaal en de vijf stenen bogen werden vervangen door drie stalen overspanningen. Hierdoor kwam een aantal pijlers te vervallen evenals de natuurstenen bas-reliëfs. Set van 12 opnames.

De Wilhelminabrug is een stalen brug over de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De Wilhelminabrug is, na de Sint Servaasbrug, de tweede brug voor wegverkeer en, na de spoorbrug, de derde oeververbinding in deze stad. Ze werd gebouwd in de jaren 1930-1932 naar een ontwerp van toenmalig Rijksbouwmeester Gustav Cornelis Bremer. De nieuwe brug werd betrekkelijk snel gebouwd; van mei 1930 tot april 1932. Lang mocht Maastricht niet genieten van haar nieuwe brug. Op 10 mei 1940, slechts acht jaar na de opening, werd op last van de Nederlandse legerleiding de stalen overspanning opgeblazen. De Duitse opmars had hier niet veel door te lijden; reeds op 13 mei was er al een noodbrug over de geslagen bres geplaatst. Op 14 september werd de definitieve noodbrug in gebruik genomen. Het in 1944 terugtrekkende Duitse leger ging veel rigoureuzer te werk. Op 13 september, slechts één dag voor de bevrijding van Maastricht, bliezen de Duitsers de brug op. In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug die slechts beperkt beschadigd werd, werd de Wilhelminabrug volledig verwoest; alleen de pijlers staken nog boven water uit. Op 15 december van hetzelfde jaar werd evenwel een door de geallieerden gebouwde betonnen noodbrug in gebruik genomen.In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug liet de reparatie van de Wilhelminabrug lang op zich wachten. Pas in de jaren 1957-1960 werd de brug herbouwd, echter niet in de oorspronkelijke vorm. Het stalen gedeelte over het inmiddels gedempte kanaal en de vijf stenen bogen werden vervangen door drie stalen overspanningen. Hierdoor kwam een aantal pijlers te vervallen evenals de natuurstenen bas-reliëfs. Set van 24 opnames.

De Wilhelminabrug is een stalen brug over de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De Wilhelminabrug is, na de Sint Servaasbrug, de tweede brug voor wegverkeer en, na de spoorbrug, de derde oeververbinding in deze stad. Ze werd gebouwd in de jaren 1930-1932 naar een ontwerp van toenmalig Rijksbouwmeester Gustav Cornelis Bremer. De nieuwe brug werd betrekkelijk snel gebouwd; van mei 1930 tot april 1932. Lang mocht Maastricht niet genieten van haar nieuwe brug. Op 10 mei 1940, slechts acht jaar na de opening, werd op last van de Nederlandse legerleiding de stalen overspanning opgeblazen. De Duitse opmars had hier niet veel door te lijden; reeds op 13 mei was er al een noodbrug over de geslagen bres geplaatst. Op 14 september werd de definitieve noodbrug in gebruik genomen. Het in 1944 terugtrekkende Duitse leger ging veel rigoureuzer te werk. Op 13 september, slechts één dag voor de bevrijding van Maastricht, bliezen de Duitsers de brug op. In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug die slechts beperkt beschadigd werd, werd de Wilhelminabrug volledig verwoest; alleen de pijlers staken nog boven water uit. Op 15 december van hetzelfde jaar werd evenwel een door de geallieerden gebouwde betonnen noodbrug in gebruik genomen.In tegenstelling tot de Sint Servaasbrug liet de reparatie van de Wilhelminabrug lang op zich wachten. Pas in de jaren 1957-1960 werd de brug herbouwd, echter niet in de oorspronkelijke vorm. Het stalen gedeelte over het inmiddels gedempte kanaal en de vijf stenen bogen werden vervangen door drie stalen overspanningen. Hierdoor kwam een aantal pijlers te vervallen evenals de natuurstenen bas-reliëfs. Set van 24 opnames.