Mijn Studiezaal (inloggen)
Beeld en geluid
Archieven.nl bevat verschillende bronnen waarin Beeld en Geluid centraal staan. Zo kunt u bijvoorbeeld denken aan foto’s, film of een toespraak op een geluidscassette. Op deze pagina treft u al het beeld en geluid aan van diverse archiefdiensten.
Filter: HC Limburg Heerlenx
317.373 bestanden
sorteren op:
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
IJssalon La Veneziana. La Veneziana bestaat inmiddels niet meer, maar op de hoek van de Uilegats en de Akerstraat is de gevel van deze ijssalon nog steeds herkenbaar. Het ontwerp van La Veneziana is een opdracht van de Italiaanse familie Belfi. Het ontwerp en het interieur zijn voor die tijd, begin jaren zestig, gedurfd en vernieuwend. Bisscheroux heeft geprobeerd de sfeer van Italiaanse films uit de jaren vijftig te vertalen in zijn ontwerp. , 1963
IJssalon La Veneziana. La Veneziana bestaat inmiddels niet meer, maar op de hoek van de Uilegats en de Akerstraat is de gevel van deze ijssalon nog steeds herkenbaar. Het ontwerp van La Veneziana is een opdracht van de Italiaanse familie Belfi. Het ontwerp en het interieur zijn voor die tijd, begin jaren zestig, gedurfd en vernieuwend. Bisscheroux heeft geprobeerd de sfeer van Italiaanse films uit de jaren vijftig te vertalen in zijn ontwerp. , 1963
507-0132 La Veneziana, Overzichttekening, juli 1959
Vervaardiger:
Laurens Bisscheroux
Ontwikkeling:
digitale scan
Schaal:
1:100
Plaats van uitgave:
Heerlen
Naam uitgever:
Architectenbureau laurens Bisscheroux
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 25-10-2006
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
IJssalon La Veneziana. La Veneziana bestaat inmiddels niet meer, maar op de hoek van de Uilegats en de Akerstraat is de gevel van deze ijssalon nog steeds herkenbaar. Het ontwerp van La Veneziana is een opdracht van de Italiaanse familie Belfi. Het ontwerp en het interieur zijn voor die tijd, begin jaren zestig, gedurfd en vernieuwend. Bisscheroux heeft geprobeerd de sfeer van Italiaanse films uit de jaren vijftig te vertalen in zijn ontwerp. , 1963
IJssalon La Veneziana. La Veneziana bestaat inmiddels niet meer, maar op de hoek van de Uilegats en de Akerstraat is de gevel van deze ijssalon nog steeds herkenbaar. Het ontwerp van La Veneziana is een opdracht van de Italiaanse familie Belfi. Het ontwerp en het interieur zijn voor die tijd, begin jaren zestig, gedurfd en vernieuwend. Bisscheroux heeft geprobeerd de sfeer van Italiaanse films uit de jaren vijftig te vertalen in zijn ontwerp. , 1963
507-0145 La Veneziana, Geveltekening Uilegats,
Vervaardiger:
Laurens Bisscheroux
Ontwikkeling:
digitale scan
Plaats van uitgave:
Heerlen
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 26-10-2006
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Woninggroepen. Het ontwerpen van woningbouwprojecten is voor hem bij uitstek de mogelijkheid zijn visie op individu en maatschappij uit te beelden in waarachtige vormen., 1968 - 1975
't Eikske Schaesberg. Het gaat om de realisatie van een groep van 56 patiowoningen aan het Kennedyplantsoen. 'T Eikske ligt in de huidige gemeente Landgraaf, maar eerst behoorde Schaesberg tot de gemeente Kerkrade. Bisscheroux noemt dit plan zelf 'wonen in het groen'. Hij streefde naar gelijkaardige projecten in het buitenland en werd er dus door geinspireerd. het gaat om een woonomgeving zonder verkeer, gesitueerd langs brede voetpaden. Dit project van intimiteit en geborgenheid is voor de tijd waarin het werd gerealiseerd zeker vernieuwend. , ca. 1968
Woninggroepen. Het ontwerpen van woningbouwprojecten is voor hem bij uitstek de mogelijkheid zijn visie op individu en maatschappij uit te beelden in waarachtige vormen., 1968 - 1975
't Eikske Schaesberg. Het gaat om de realisatie van een groep van 56 patiowoningen aan het Kennedyplantsoen. 'T Eikske ligt in de huidige gemeente Landgraaf, maar eerst behoorde Schaesberg tot de gemeente Kerkrade. Bisscheroux noemt dit plan zelf 'wonen in het groen'. Hij streefde naar gelijkaardige projecten in het buitenland en werd er dus door geinspireerd. het gaat om een woonomgeving zonder verkeer, gesitueerd langs brede voetpaden. Dit project van intimiteit en geborgenheid is voor de tijd waarin het werd gerealiseerd zeker vernieuwend. , ca. 1968
507-0040 Een eerste isometrie van plan 'T Eikske, ca. 1968
Vervaardiger:
Laurens Bisscheroux
Ontwikkeling:
digitale scan
Kleuring:
zwart-wit
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 07-11-2006
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
AZM kantoorgebouw, Heerlen. Bisscheroux kreeg de opdracht om een nieuw, doelmatig gebouw te ontwerpen dat gemakkelijk uitgebreid kon worden, flexibel kon worden ingedeeld en een open en uitnodigend karakter had. Hij was vrij in materiaalkeuze en constructie. Het overvloedige gebruik van glas, de lichtval door de toeters, de ruime maatvoering en het kleur- en materiaalgebruik geven het gebouw uiteindelijk een open sfeer. De lichttoeters zijn zo op vorm gemaakt, dat bij iedere zonnestand de gewenste hoeveelheid licht naar binnen valt. Deze vervingen de gebruikelijke jaloezieën. Tegelijkertijd bleef het contact met de buitenwereld bestaan. Ook zijn alle installaties, zoals de lift en de verwarmingsketel, vanaf de buitenkant van het gebouw zichtbaar, zelfs alle bedradingen en pijpen. Binnenin zijn er geen vaste muren, maar tussenmuren die verplaatst kunnen worden. Door middel van kleurgebruik accentueert hij de functionaliteit van elementen. Zo gebruikt hij blauw voor constructie (zoals het staalskelet), geel voor de verkeerselementen zoals de trapleuningen, de lift en de brievenbus, groen voor de raamkozijnen, rood voor de verwarming en wit voor het licht. Hij wilde ook een harmonisch karakter creëren door de verhoudingen van lengte maal breedte maal hoogte in juiste proportie aan te brengen. Het gebouw stond aan de Akerstraat/ Putgraaf. Het nieuwe AZM kantoorgebouw (het eerste lag aan de voormalige Dr. Poelsstraat) werd officieel geopend op 15 september 1972 door het onthullen van de maquette van het nieuwe gebouw. Op deze dag werd ook de voorzitter van het bestuur van het AZM, Jan Martens, gehuldigd vanwege zijn robijnen jubileum als bestuurslid. De receptie ter ere van de opening, vond plaats in kasteel Hoensbroek. Na nog geen twintig jaar kwam het kantoorgebouw echter aan zijn einde. Vooral de polyester zonnekappen aan de gevel riepen uiteenlopende reacties op. Het gebouw kreeg vaak door de lichttoeters de bijnaam toetergebouw/ tietengebouw., 1972
AZM kantoorgebouw, Heerlen. Bisscheroux kreeg de opdracht om een nieuw, doelmatig gebouw te ontwerpen dat gemakkelijk uitgebreid kon worden, flexibel kon worden ingedeeld en een open en uitnodigend karakter had. Hij was vrij in materiaalkeuze en constructie. Het overvloedige gebruik van glas, de lichtval door de toeters, de ruime maatvoering en het kleur- en materiaalgebruik geven het gebouw uiteindelijk een open sfeer. De lichttoeters zijn zo op vorm gemaakt, dat bij iedere zonnestand de gewenste hoeveelheid licht naar binnen valt. Deze vervingen de gebruikelijke jaloezieën. Tegelijkertijd bleef het contact met de buitenwereld bestaan. Ook zijn alle installaties, zoals de lift en de verwarmingsketel, vanaf de buitenkant van het gebouw zichtbaar, zelfs alle bedradingen en pijpen. Binnenin zijn er geen vaste muren, maar tussenmuren die verplaatst kunnen worden. Door middel van kleurgebruik accentueert hij de functionaliteit van elementen. Zo gebruikt hij blauw voor constructie (zoals het staalskelet), geel voor de verkeerselementen zoals de trapleuningen, de lift en de brievenbus, groen voor de raamkozijnen, rood voor de verwarming en wit voor het licht. Hij wilde ook een harmonisch karakter creëren door de verhoudingen van lengte maal breedte maal hoogte in juiste proportie aan te brengen. Het gebouw stond aan de Akerstraat/ Putgraaf. Het nieuwe AZM kantoorgebouw (het eerste lag aan de voormalige Dr. Poelsstraat) werd officieel geopend op 15 september 1972 door het onthullen van de maquette van het nieuwe gebouw. Op deze dag werd ook de voorzitter van het bestuur van het AZM, Jan Martens, gehuldigd vanwege zijn robijnen jubileum als bestuurslid. De receptie ter ere van de opening, vond plaats in kasteel Hoensbroek. Na nog geen twintig jaar kwam het kantoorgebouw echter aan zijn einde. Vooral de polyester zonnekappen aan de gevel riepen uiteenlopende reacties op. Het gebouw kreeg vaak door de lichttoeters de bijnaam toetergebouw/ tietengebouw., 1972
507-0078 Plattegrond AZM kantoorgebouw, verdieping, 1971
Vervaardiger:
Laurens Bisscheroux
Schaal:
1:50
Naam uitgever:
Buro Laurens Bisscheroux
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 07-11-2006
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
IJssalon La Veneziana. La Veneziana bestaat inmiddels niet meer, maar op de hoek van de Uilegats en de Akerstraat is de gevel van deze ijssalon nog steeds herkenbaar. Het ontwerp van La Veneziana is een opdracht van de Italiaanse familie Belfi. Het ontwerp en het interieur zijn voor die tijd, begin jaren zestig, gedurfd en vernieuwend. Bisscheroux heeft geprobeerd de sfeer van Italiaanse films uit de jaren vijftig te vertalen in zijn ontwerp. , 1963
IJssalon La Veneziana. La Veneziana bestaat inmiddels niet meer, maar op de hoek van de Uilegats en de Akerstraat is de gevel van deze ijssalon nog steeds herkenbaar. Het ontwerp van La Veneziana is een opdracht van de Italiaanse familie Belfi. Het ontwerp en het interieur zijn voor die tijd, begin jaren zestig, gedurfd en vernieuwend. Bisscheroux heeft geprobeerd de sfeer van Italiaanse films uit de jaren vijftig te vertalen in zijn ontwerp. , 1963
507-0007 La Veneziana, gevelstudie en doorsnede met principe van skeletconstructie en schaaldak, ca. 1963
Vervaardiger:
Laurens Bisscheroux
Ontwikkeling:
digitale scan
Schaal:
1:20
laatste wijziging 07-11-2006
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Bodega La Mancha, Heerlen. Het gebouw staat nog steeds op de hoek van de Akerstraat, het Emmaplein en de Plaarstraat in het centrum van Heerlen. Het karakteristieke van dit project komt tot uiting door het kleine oppervlak waarop drie verschillende winkel- en horecavestigingen zijn gebouwd. De bestemming van de twee kleine panden op de begane grond was al aan het begin van het project bekend, namelijk een kledingwinkel en een bijouteriezaak. Voor het veel grotere deel op de eerste en de tweede etage wordt pas na uitvoering een bestemming gevonden, een bodega annex sherrybar. Deze was ingericht met een mengeling van Zuid-Europese invloeden en accenten, aangevuld met typische kenmerken van de cultuur uit de jaren zestig en zeventig.De bodega heeft het gebouw nu echter verlaten en er is nog geen nieuwe bestemming gevonden. , 1970
Bodega La Mancha, Heerlen. Het gebouw staat nog steeds op de hoek van de Akerstraat, het Emmaplein en de Plaarstraat in het centrum van Heerlen. Het karakteristieke van dit project komt tot uiting door het kleine oppervlak waarop drie verschillende winkel- en horecavestigingen zijn gebouwd. De bestemming van de twee kleine panden op de begane grond was al aan het begin van het project bekend, namelijk een kledingwinkel en een bijouteriezaak. Voor het veel grotere deel op de eerste en de tweede etage wordt pas na uitvoering een bestemming gevonden, een bodega annex sherrybar. Deze was ingericht met een mengeling van Zuid-Europese invloeden en accenten, aangevuld met typische kenmerken van de cultuur uit de jaren zestig en zeventig.De bodega heeft het gebouw nu echter verlaten en er is nog geen nieuwe bestemming gevonden. , 1970
507-0048 Bodega La Mancha, presentatietekening, ca. 1970
Vervaardiger:
Laurens Bisscheroux
Kleuring:
zwart-wit
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 08-11-2006
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Woninggroepen. Het ontwerpen van woningbouwprojecten is voor hem bij uitstek de mogelijkheid zijn visie op individu en maatschappij uit te beelden in waarachtige vormen., 1968 - 1975
Bandplan Kerkrade. Gelegen terzijde van de Kaalheidersteenweg te Kerkrade. Qua verschijning vertoont het ontwerp veel eenvoud, de nadruk ligt des te meer op het sociale aspect. Het plan bestond uit twee onderdelen, Bandplan-West 1 en Bandplan-West 2 genoemd. Bandplan-West 1 is afgebroken. , 1975
Woninggroepen. Het ontwerpen van woningbouwprojecten is voor hem bij uitstek de mogelijkheid zijn visie op individu en maatschappij uit te beelden in waarachtige vormen., 1968 - 1975
Bandplan Kerkrade. Gelegen terzijde van de Kaalheidersteenweg te Kerkrade. Qua verschijning vertoont het ontwerp veel eenvoud, de nadruk ligt des te meer op het sociale aspect. Het plan bestond uit twee onderdelen, Bandplan-West 1 en Bandplan-West 2 genoemd. Bandplan-West 1 is afgebroken. , 1975
507-0107 Presentatietekening Bandplan te Kerkrade, ca. 1975
Kleuring:
zwart-wit
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 30-11-2006
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Socioproject Eygelshoven. Het Socioproject, ook wel 'socio-ruimte' genoemd en gelegen op de oude markt van Eygelshoven, werd ontworpen door een multidisciplinair team van Laurens Bisscheroux in samenwerking met Harry Marks voor de plastische en Karin Daan voor de coloristische discipline en nog twee van zijn naaste medewerkers van het architectenbureau Bisscheroux; de architecten Theo Teeken en Winant Groten. Het Socioproject is een multifunctionele ruimte van ontmoeting en sociaal verkeer. Hier worden functies als wonen, winkelen, markt, kantoren, vergaderruimte, bibliotheek, sporthal, café, uitgaan, werk- en speelgelegenheid voor kinderen geïintegreerd. Het project probeert dus alle voorzieningen waaraan het gemeenschapsleven behoefte heeft, in één complex samen te brengen. Zo voorzag hij ook een zo sterk mogelijke sociale samenwerking tussen de teamleden. In een vroeg stadium werd ook de Commissie voor Monumentale Kunsten van het ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk ingeschakeld. Zij reageerde zeer positief en de overheid steunde het project dan ook door middel van een behoorlijke subsidie. De huidige status van het Socioproject is vrij onttakeld en troosteloos. Deels is al wat afgebroken, namelijk de zaal die vroeger 'zes bij negen' genoemd werd., 1971
Socioproject Eygelshoven. Het Socioproject, ook wel 'socio-ruimte' genoemd en gelegen op de oude markt van Eygelshoven, werd ontworpen door een multidisciplinair team van Laurens Bisscheroux in samenwerking met Harry Marks voor de plastische en Karin Daan voor de coloristische discipline en nog twee van zijn naaste medewerkers van het architectenbureau Bisscheroux; de architecten Theo Teeken en Winant Groten. Het Socioproject is een multifunctionele ruimte van ontmoeting en sociaal verkeer. Hier worden functies als wonen, winkelen, markt, kantoren, vergaderruimte, bibliotheek, sporthal, café, uitgaan, werk- en speelgelegenheid voor kinderen geïintegreerd. Het project probeert dus alle voorzieningen waaraan het gemeenschapsleven behoefte heeft, in één complex samen te brengen. Zo voorzag hij ook een zo sterk mogelijke sociale samenwerking tussen de teamleden. In een vroeg stadium werd ook de Commissie voor Monumentale Kunsten van het ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk ingeschakeld. Zij reageerde zeer positief en de overheid steunde het project dan ook door middel van een behoorlijke subsidie. De huidige status van het Socioproject is vrij onttakeld en troosteloos. Deels is al wat afgebroken, namelijk de zaal die vroeger 'zes bij negen' genoemd werd., 1971
507-0312 Plattegrond Socioproject te Eygelshoven, ca. 1970
Kleuring:
zwart-wit met rode markering
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 06-12-2006
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Onbekende gebouwen,
Onbekende gebouwen,
507-0646 plattegrond piramide van welk gebouw?,
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 07-12-2006
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Onbekende gebouwen,
Onbekende gebouwen,
507-0348 Plattegrond seksclub?,
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 07-12-2006
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Socioproject Eygelshoven. Het Socioproject, ook wel 'socio-ruimte' genoemd en gelegen op de oude markt van Eygelshoven, werd ontworpen door een multidisciplinair team van Laurens Bisscheroux in samenwerking met Harry Marks voor de plastische en Karin Daan voor de coloristische discipline en nog twee van zijn naaste medewerkers van het architectenbureau Bisscheroux; de architecten Theo Teeken en Winant Groten. Het Socioproject is een multifunctionele ruimte van ontmoeting en sociaal verkeer. Hier worden functies als wonen, winkelen, markt, kantoren, vergaderruimte, bibliotheek, sporthal, café, uitgaan, werk- en speelgelegenheid voor kinderen geïintegreerd. Het project probeert dus alle voorzieningen waaraan het gemeenschapsleven behoefte heeft, in één complex samen te brengen. Zo voorzag hij ook een zo sterk mogelijke sociale samenwerking tussen de teamleden. In een vroeg stadium werd ook de Commissie voor Monumentale Kunsten van het ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk ingeschakeld. Zij reageerde zeer positief en de overheid steunde het project dan ook door middel van een behoorlijke subsidie. De huidige status van het Socioproject is vrij onttakeld en troosteloos. Deels is al wat afgebroken, namelijk de zaal die vroeger 'zes bij negen' genoemd werd., 1971
Socioproject Eygelshoven. Het Socioproject, ook wel 'socio-ruimte' genoemd en gelegen op de oude markt van Eygelshoven, werd ontworpen door een multidisciplinair team van Laurens Bisscheroux in samenwerking met Harry Marks voor de plastische en Karin Daan voor de coloristische discipline en nog twee van zijn naaste medewerkers van het architectenbureau Bisscheroux; de architecten Theo Teeken en Winant Groten. Het Socioproject is een multifunctionele ruimte van ontmoeting en sociaal verkeer. Hier worden functies als wonen, winkelen, markt, kantoren, vergaderruimte, bibliotheek, sporthal, café, uitgaan, werk- en speelgelegenheid voor kinderen geïintegreerd. Het project probeert dus alle voorzieningen waaraan het gemeenschapsleven behoefte heeft, in één complex samen te brengen. Zo voorzag hij ook een zo sterk mogelijke sociale samenwerking tussen de teamleden. In een vroeg stadium werd ook de Commissie voor Monumentale Kunsten van het ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk ingeschakeld. Zij reageerde zeer positief en de overheid steunde het project dan ook door middel van een behoorlijke subsidie. De huidige status van het Socioproject is vrij onttakeld en troosteloos. Deels is al wat afgebroken, namelijk de zaal die vroeger 'zes bij negen' genoemd werd., 1971
507-1301 Plattegrond Socioproject te Eygelshoven, ca. 1970
Vervaardiger:
Laurens Bissscheroux
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 07-12-2006
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
507-0742 Situatietekening Rodahal, bovenaanzicht, ca. 1964
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Kleuring:
zwart, wit, grijs
Plaats van uitgave:
Heerlen
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 07-12-2006
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
507-0965 Plattegrond Rodahal, ca. 1964
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Kleuring:
zwart-wit
Plaats van uitgave:
Heerlen
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 07-12-2006
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
507-0967 Plattegrond Rodahal, ca. 1964
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Kleuring:
zwart-wit
Plaats van uitgave:
Heerlen
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 07-12-2006
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
507-0307 Doorsnede van Rodahal in Kerkrade met principe Jahwertsysteem, ca. 1966
Vervaardiger:
Laurens Bisscheroux
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 11-12-2006
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
AZM kantoorgebouw, Heerlen. Bisscheroux kreeg de opdracht om een nieuw, doelmatig gebouw te ontwerpen dat gemakkelijk uitgebreid kon worden, flexibel kon worden ingedeeld en een open en uitnodigend karakter had. Hij was vrij in materiaalkeuze en constructie. Het overvloedige gebruik van glas, de lichtval door de toeters, de ruime maatvoering en het kleur- en materiaalgebruik geven het gebouw uiteindelijk een open sfeer. De lichttoeters zijn zo op vorm gemaakt, dat bij iedere zonnestand de gewenste hoeveelheid licht naar binnen valt. Deze vervingen de gebruikelijke jaloezieën. Tegelijkertijd bleef het contact met de buitenwereld bestaan. Ook zijn alle installaties, zoals de lift en de verwarmingsketel, vanaf de buitenkant van het gebouw zichtbaar, zelfs alle bedradingen en pijpen. Binnenin zijn er geen vaste muren, maar tussenmuren die verplaatst kunnen worden. Door middel van kleurgebruik accentueert hij de functionaliteit van elementen. Zo gebruikt hij blauw voor constructie (zoals het staalskelet), geel voor de verkeerselementen zoals de trapleuningen, de lift en de brievenbus, groen voor de raamkozijnen, rood voor de verwarming en wit voor het licht. Hij wilde ook een harmonisch karakter creëren door de verhoudingen van lengte maal breedte maal hoogte in juiste proportie aan te brengen. Het gebouw stond aan de Akerstraat/ Putgraaf. Het nieuwe AZM kantoorgebouw (het eerste lag aan de voormalige Dr. Poelsstraat) werd officieel geopend op 15 september 1972 door het onthullen van de maquette van het nieuwe gebouw. Op deze dag werd ook de voorzitter van het bestuur van het AZM, Jan Martens, gehuldigd vanwege zijn robijnen jubileum als bestuurslid. De receptie ter ere van de opening, vond plaats in kasteel Hoensbroek. Na nog geen twintig jaar kwam het kantoorgebouw echter aan zijn einde. Vooral de polyester zonnekappen aan de gevel riepen uiteenlopende reacties op. Het gebouw kreeg vaak door de lichttoeters de bijnaam toetergebouw/ tietengebouw., 1972
AZM kantoorgebouw, Heerlen. Bisscheroux kreeg de opdracht om een nieuw, doelmatig gebouw te ontwerpen dat gemakkelijk uitgebreid kon worden, flexibel kon worden ingedeeld en een open en uitnodigend karakter had. Hij was vrij in materiaalkeuze en constructie. Het overvloedige gebruik van glas, de lichtval door de toeters, de ruime maatvoering en het kleur- en materiaalgebruik geven het gebouw uiteindelijk een open sfeer. De lichttoeters zijn zo op vorm gemaakt, dat bij iedere zonnestand de gewenste hoeveelheid licht naar binnen valt. Deze vervingen de gebruikelijke jaloezieën. Tegelijkertijd bleef het contact met de buitenwereld bestaan. Ook zijn alle installaties, zoals de lift en de verwarmingsketel, vanaf de buitenkant van het gebouw zichtbaar, zelfs alle bedradingen en pijpen. Binnenin zijn er geen vaste muren, maar tussenmuren die verplaatst kunnen worden. Door middel van kleurgebruik accentueert hij de functionaliteit van elementen. Zo gebruikt hij blauw voor constructie (zoals het staalskelet), geel voor de verkeerselementen zoals de trapleuningen, de lift en de brievenbus, groen voor de raamkozijnen, rood voor de verwarming en wit voor het licht. Hij wilde ook een harmonisch karakter creëren door de verhoudingen van lengte maal breedte maal hoogte in juiste proportie aan te brengen. Het gebouw stond aan de Akerstraat/ Putgraaf. Het nieuwe AZM kantoorgebouw (het eerste lag aan de voormalige Dr. Poelsstraat) werd officieel geopend op 15 september 1972 door het onthullen van de maquette van het nieuwe gebouw. Op deze dag werd ook de voorzitter van het bestuur van het AZM, Jan Martens, gehuldigd vanwege zijn robijnen jubileum als bestuurslid. De receptie ter ere van de opening, vond plaats in kasteel Hoensbroek. Na nog geen twintig jaar kwam het kantoorgebouw echter aan zijn einde. Vooral de polyester zonnekappen aan de gevel riepen uiteenlopende reacties op. Het gebouw kreeg vaak door de lichttoeters de bijnaam toetergebouw/ tietengebouw., 1972
507-0518 Plattegrond (blauwdruk) AZM kantoorgebouw,
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 13-12-2006
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
AZM kantoorgebouw, Heerlen. Bisscheroux kreeg de opdracht om een nieuw, doelmatig gebouw te ontwerpen dat gemakkelijk uitgebreid kon worden, flexibel kon worden ingedeeld en een open en uitnodigend karakter had. Hij was vrij in materiaalkeuze en constructie. Het overvloedige gebruik van glas, de lichtval door de toeters, de ruime maatvoering en het kleur- en materiaalgebruik geven het gebouw uiteindelijk een open sfeer. De lichttoeters zijn zo op vorm gemaakt, dat bij iedere zonnestand de gewenste hoeveelheid licht naar binnen valt. Deze vervingen de gebruikelijke jaloezieën. Tegelijkertijd bleef het contact met de buitenwereld bestaan. Ook zijn alle installaties, zoals de lift en de verwarmingsketel, vanaf de buitenkant van het gebouw zichtbaar, zelfs alle bedradingen en pijpen. Binnenin zijn er geen vaste muren, maar tussenmuren die verplaatst kunnen worden. Door middel van kleurgebruik accentueert hij de functionaliteit van elementen. Zo gebruikt hij blauw voor constructie (zoals het staalskelet), geel voor de verkeerselementen zoals de trapleuningen, de lift en de brievenbus, groen voor de raamkozijnen, rood voor de verwarming en wit voor het licht. Hij wilde ook een harmonisch karakter creëren door de verhoudingen van lengte maal breedte maal hoogte in juiste proportie aan te brengen. Het gebouw stond aan de Akerstraat/ Putgraaf. Het nieuwe AZM kantoorgebouw (het eerste lag aan de voormalige Dr. Poelsstraat) werd officieel geopend op 15 september 1972 door het onthullen van de maquette van het nieuwe gebouw. Op deze dag werd ook de voorzitter van het bestuur van het AZM, Jan Martens, gehuldigd vanwege zijn robijnen jubileum als bestuurslid. De receptie ter ere van de opening, vond plaats in kasteel Hoensbroek. Na nog geen twintig jaar kwam het kantoorgebouw echter aan zijn einde. Vooral de polyester zonnekappen aan de gevel riepen uiteenlopende reacties op. Het gebouw kreeg vaak door de lichttoeters de bijnaam toetergebouw/ tietengebouw., 1972
AZM kantoorgebouw, Heerlen. Bisscheroux kreeg de opdracht om een nieuw, doelmatig gebouw te ontwerpen dat gemakkelijk uitgebreid kon worden, flexibel kon worden ingedeeld en een open en uitnodigend karakter had. Hij was vrij in materiaalkeuze en constructie. Het overvloedige gebruik van glas, de lichtval door de toeters, de ruime maatvoering en het kleur- en materiaalgebruik geven het gebouw uiteindelijk een open sfeer. De lichttoeters zijn zo op vorm gemaakt, dat bij iedere zonnestand de gewenste hoeveelheid licht naar binnen valt. Deze vervingen de gebruikelijke jaloezieën. Tegelijkertijd bleef het contact met de buitenwereld bestaan. Ook zijn alle installaties, zoals de lift en de verwarmingsketel, vanaf de buitenkant van het gebouw zichtbaar, zelfs alle bedradingen en pijpen. Binnenin zijn er geen vaste muren, maar tussenmuren die verplaatst kunnen worden. Door middel van kleurgebruik accentueert hij de functionaliteit van elementen. Zo gebruikt hij blauw voor constructie (zoals het staalskelet), geel voor de verkeerselementen zoals de trapleuningen, de lift en de brievenbus, groen voor de raamkozijnen, rood voor de verwarming en wit voor het licht. Hij wilde ook een harmonisch karakter creëren door de verhoudingen van lengte maal breedte maal hoogte in juiste proportie aan te brengen. Het gebouw stond aan de Akerstraat/ Putgraaf. Het nieuwe AZM kantoorgebouw (het eerste lag aan de voormalige Dr. Poelsstraat) werd officieel geopend op 15 september 1972 door het onthullen van de maquette van het nieuwe gebouw. Op deze dag werd ook de voorzitter van het bestuur van het AZM, Jan Martens, gehuldigd vanwege zijn robijnen jubileum als bestuurslid. De receptie ter ere van de opening, vond plaats in kasteel Hoensbroek. Na nog geen twintig jaar kwam het kantoorgebouw echter aan zijn einde. Vooral de polyester zonnekappen aan de gevel riepen uiteenlopende reacties op. Het gebouw kreeg vaak door de lichttoeters de bijnaam toetergebouw/ tietengebouw., 1972
507-1380 Plattegrond (blauwdruk) AZM kantoorgebouw,
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 13-12-2006
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
AZM kantoorgebouw, Heerlen. Bisscheroux kreeg de opdracht om een nieuw, doelmatig gebouw te ontwerpen dat gemakkelijk uitgebreid kon worden, flexibel kon worden ingedeeld en een open en uitnodigend karakter had. Hij was vrij in materiaalkeuze en constructie. Het overvloedige gebruik van glas, de lichtval door de toeters, de ruime maatvoering en het kleur- en materiaalgebruik geven het gebouw uiteindelijk een open sfeer. De lichttoeters zijn zo op vorm gemaakt, dat bij iedere zonnestand de gewenste hoeveelheid licht naar binnen valt. Deze vervingen de gebruikelijke jaloezieën. Tegelijkertijd bleef het contact met de buitenwereld bestaan. Ook zijn alle installaties, zoals de lift en de verwarmingsketel, vanaf de buitenkant van het gebouw zichtbaar, zelfs alle bedradingen en pijpen. Binnenin zijn er geen vaste muren, maar tussenmuren die verplaatst kunnen worden. Door middel van kleurgebruik accentueert hij de functionaliteit van elementen. Zo gebruikt hij blauw voor constructie (zoals het staalskelet), geel voor de verkeerselementen zoals de trapleuningen, de lift en de brievenbus, groen voor de raamkozijnen, rood voor de verwarming en wit voor het licht. Hij wilde ook een harmonisch karakter creëren door de verhoudingen van lengte maal breedte maal hoogte in juiste proportie aan te brengen. Het gebouw stond aan de Akerstraat/ Putgraaf. Het nieuwe AZM kantoorgebouw (het eerste lag aan de voormalige Dr. Poelsstraat) werd officieel geopend op 15 september 1972 door het onthullen van de maquette van het nieuwe gebouw. Op deze dag werd ook de voorzitter van het bestuur van het AZM, Jan Martens, gehuldigd vanwege zijn robijnen jubileum als bestuurslid. De receptie ter ere van de opening, vond plaats in kasteel Hoensbroek. Na nog geen twintig jaar kwam het kantoorgebouw echter aan zijn einde. Vooral de polyester zonnekappen aan de gevel riepen uiteenlopende reacties op. Het gebouw kreeg vaak door de lichttoeters de bijnaam toetergebouw/ tietengebouw., 1972
AZM kantoorgebouw, Heerlen. Bisscheroux kreeg de opdracht om een nieuw, doelmatig gebouw te ontwerpen dat gemakkelijk uitgebreid kon worden, flexibel kon worden ingedeeld en een open en uitnodigend karakter had. Hij was vrij in materiaalkeuze en constructie. Het overvloedige gebruik van glas, de lichtval door de toeters, de ruime maatvoering en het kleur- en materiaalgebruik geven het gebouw uiteindelijk een open sfeer. De lichttoeters zijn zo op vorm gemaakt, dat bij iedere zonnestand de gewenste hoeveelheid licht naar binnen valt. Deze vervingen de gebruikelijke jaloezieën. Tegelijkertijd bleef het contact met de buitenwereld bestaan. Ook zijn alle installaties, zoals de lift en de verwarmingsketel, vanaf de buitenkant van het gebouw zichtbaar, zelfs alle bedradingen en pijpen. Binnenin zijn er geen vaste muren, maar tussenmuren die verplaatst kunnen worden. Door middel van kleurgebruik accentueert hij de functionaliteit van elementen. Zo gebruikt hij blauw voor constructie (zoals het staalskelet), geel voor de verkeerselementen zoals de trapleuningen, de lift en de brievenbus, groen voor de raamkozijnen, rood voor de verwarming en wit voor het licht. Hij wilde ook een harmonisch karakter creëren door de verhoudingen van lengte maal breedte maal hoogte in juiste proportie aan te brengen. Het gebouw stond aan de Akerstraat/ Putgraaf. Het nieuwe AZM kantoorgebouw (het eerste lag aan de voormalige Dr. Poelsstraat) werd officieel geopend op 15 september 1972 door het onthullen van de maquette van het nieuwe gebouw. Op deze dag werd ook de voorzitter van het bestuur van het AZM, Jan Martens, gehuldigd vanwege zijn robijnen jubileum als bestuurslid. De receptie ter ere van de opening, vond plaats in kasteel Hoensbroek. Na nog geen twintig jaar kwam het kantoorgebouw echter aan zijn einde. Vooral de polyester zonnekappen aan de gevel riepen uiteenlopende reacties op. Het gebouw kreeg vaak door de lichttoeters de bijnaam toetergebouw/ tietengebouw., 1972
507-1381 Plattegrond (blauwdruk) AZM kantoorgebouw,
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 13-12-2006
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
AZM kantoorgebouw, Heerlen. Bisscheroux kreeg de opdracht om een nieuw, doelmatig gebouw te ontwerpen dat gemakkelijk uitgebreid kon worden, flexibel kon worden ingedeeld en een open en uitnodigend karakter had. Hij was vrij in materiaalkeuze en constructie. Het overvloedige gebruik van glas, de lichtval door de toeters, de ruime maatvoering en het kleur- en materiaalgebruik geven het gebouw uiteindelijk een open sfeer. De lichttoeters zijn zo op vorm gemaakt, dat bij iedere zonnestand de gewenste hoeveelheid licht naar binnen valt. Deze vervingen de gebruikelijke jaloezieën. Tegelijkertijd bleef het contact met de buitenwereld bestaan. Ook zijn alle installaties, zoals de lift en de verwarmingsketel, vanaf de buitenkant van het gebouw zichtbaar, zelfs alle bedradingen en pijpen. Binnenin zijn er geen vaste muren, maar tussenmuren die verplaatst kunnen worden. Door middel van kleurgebruik accentueert hij de functionaliteit van elementen. Zo gebruikt hij blauw voor constructie (zoals het staalskelet), geel voor de verkeerselementen zoals de trapleuningen, de lift en de brievenbus, groen voor de raamkozijnen, rood voor de verwarming en wit voor het licht. Hij wilde ook een harmonisch karakter creëren door de verhoudingen van lengte maal breedte maal hoogte in juiste proportie aan te brengen. Het gebouw stond aan de Akerstraat/ Putgraaf. Het nieuwe AZM kantoorgebouw (het eerste lag aan de voormalige Dr. Poelsstraat) werd officieel geopend op 15 september 1972 door het onthullen van de maquette van het nieuwe gebouw. Op deze dag werd ook de voorzitter van het bestuur van het AZM, Jan Martens, gehuldigd vanwege zijn robijnen jubileum als bestuurslid. De receptie ter ere van de opening, vond plaats in kasteel Hoensbroek. Na nog geen twintig jaar kwam het kantoorgebouw echter aan zijn einde. Vooral de polyester zonnekappen aan de gevel riepen uiteenlopende reacties op. Het gebouw kreeg vaak door de lichttoeters de bijnaam toetergebouw/ tietengebouw., 1972
AZM kantoorgebouw, Heerlen. Bisscheroux kreeg de opdracht om een nieuw, doelmatig gebouw te ontwerpen dat gemakkelijk uitgebreid kon worden, flexibel kon worden ingedeeld en een open en uitnodigend karakter had. Hij was vrij in materiaalkeuze en constructie. Het overvloedige gebruik van glas, de lichtval door de toeters, de ruime maatvoering en het kleur- en materiaalgebruik geven het gebouw uiteindelijk een open sfeer. De lichttoeters zijn zo op vorm gemaakt, dat bij iedere zonnestand de gewenste hoeveelheid licht naar binnen valt. Deze vervingen de gebruikelijke jaloezieën. Tegelijkertijd bleef het contact met de buitenwereld bestaan. Ook zijn alle installaties, zoals de lift en de verwarmingsketel, vanaf de buitenkant van het gebouw zichtbaar, zelfs alle bedradingen en pijpen. Binnenin zijn er geen vaste muren, maar tussenmuren die verplaatst kunnen worden. Door middel van kleurgebruik accentueert hij de functionaliteit van elementen. Zo gebruikt hij blauw voor constructie (zoals het staalskelet), geel voor de verkeerselementen zoals de trapleuningen, de lift en de brievenbus, groen voor de raamkozijnen, rood voor de verwarming en wit voor het licht. Hij wilde ook een harmonisch karakter creëren door de verhoudingen van lengte maal breedte maal hoogte in juiste proportie aan te brengen. Het gebouw stond aan de Akerstraat/ Putgraaf. Het nieuwe AZM kantoorgebouw (het eerste lag aan de voormalige Dr. Poelsstraat) werd officieel geopend op 15 september 1972 door het onthullen van de maquette van het nieuwe gebouw. Op deze dag werd ook de voorzitter van het bestuur van het AZM, Jan Martens, gehuldigd vanwege zijn robijnen jubileum als bestuurslid. De receptie ter ere van de opening, vond plaats in kasteel Hoensbroek. Na nog geen twintig jaar kwam het kantoorgebouw echter aan zijn einde. Vooral de polyester zonnekappen aan de gevel riepen uiteenlopende reacties op. Het gebouw kreeg vaak door de lichttoeters de bijnaam toetergebouw/ tietengebouw., 1972
507-1129 Plattegrond (blauwdruk) AZM kantoorgebouw,
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 13-12-2006
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
AZM kantoorgebouw, Heerlen. Bisscheroux kreeg de opdracht om een nieuw, doelmatig gebouw te ontwerpen dat gemakkelijk uitgebreid kon worden, flexibel kon worden ingedeeld en een open en uitnodigend karakter had. Hij was vrij in materiaalkeuze en constructie. Het overvloedige gebruik van glas, de lichtval door de toeters, de ruime maatvoering en het kleur- en materiaalgebruik geven het gebouw uiteindelijk een open sfeer. De lichttoeters zijn zo op vorm gemaakt, dat bij iedere zonnestand de gewenste hoeveelheid licht naar binnen valt. Deze vervingen de gebruikelijke jaloezieën. Tegelijkertijd bleef het contact met de buitenwereld bestaan. Ook zijn alle installaties, zoals de lift en de verwarmingsketel, vanaf de buitenkant van het gebouw zichtbaar, zelfs alle bedradingen en pijpen. Binnenin zijn er geen vaste muren, maar tussenmuren die verplaatst kunnen worden. Door middel van kleurgebruik accentueert hij de functionaliteit van elementen. Zo gebruikt hij blauw voor constructie (zoals het staalskelet), geel voor de verkeerselementen zoals de trapleuningen, de lift en de brievenbus, groen voor de raamkozijnen, rood voor de verwarming en wit voor het licht. Hij wilde ook een harmonisch karakter creëren door de verhoudingen van lengte maal breedte maal hoogte in juiste proportie aan te brengen. Het gebouw stond aan de Akerstraat/ Putgraaf. Het nieuwe AZM kantoorgebouw (het eerste lag aan de voormalige Dr. Poelsstraat) werd officieel geopend op 15 september 1972 door het onthullen van de maquette van het nieuwe gebouw. Op deze dag werd ook de voorzitter van het bestuur van het AZM, Jan Martens, gehuldigd vanwege zijn robijnen jubileum als bestuurslid. De receptie ter ere van de opening, vond plaats in kasteel Hoensbroek. Na nog geen twintig jaar kwam het kantoorgebouw echter aan zijn einde. Vooral de polyester zonnekappen aan de gevel riepen uiteenlopende reacties op. Het gebouw kreeg vaak door de lichttoeters de bijnaam toetergebouw/ tietengebouw., 1972
AZM kantoorgebouw, Heerlen. Bisscheroux kreeg de opdracht om een nieuw, doelmatig gebouw te ontwerpen dat gemakkelijk uitgebreid kon worden, flexibel kon worden ingedeeld en een open en uitnodigend karakter had. Hij was vrij in materiaalkeuze en constructie. Het overvloedige gebruik van glas, de lichtval door de toeters, de ruime maatvoering en het kleur- en materiaalgebruik geven het gebouw uiteindelijk een open sfeer. De lichttoeters zijn zo op vorm gemaakt, dat bij iedere zonnestand de gewenste hoeveelheid licht naar binnen valt. Deze vervingen de gebruikelijke jaloezieën. Tegelijkertijd bleef het contact met de buitenwereld bestaan. Ook zijn alle installaties, zoals de lift en de verwarmingsketel, vanaf de buitenkant van het gebouw zichtbaar, zelfs alle bedradingen en pijpen. Binnenin zijn er geen vaste muren, maar tussenmuren die verplaatst kunnen worden. Door middel van kleurgebruik accentueert hij de functionaliteit van elementen. Zo gebruikt hij blauw voor constructie (zoals het staalskelet), geel voor de verkeerselementen zoals de trapleuningen, de lift en de brievenbus, groen voor de raamkozijnen, rood voor de verwarming en wit voor het licht. Hij wilde ook een harmonisch karakter creëren door de verhoudingen van lengte maal breedte maal hoogte in juiste proportie aan te brengen. Het gebouw stond aan de Akerstraat/ Putgraaf. Het nieuwe AZM kantoorgebouw (het eerste lag aan de voormalige Dr. Poelsstraat) werd officieel geopend op 15 september 1972 door het onthullen van de maquette van het nieuwe gebouw. Op deze dag werd ook de voorzitter van het bestuur van het AZM, Jan Martens, gehuldigd vanwege zijn robijnen jubileum als bestuurslid. De receptie ter ere van de opening, vond plaats in kasteel Hoensbroek. Na nog geen twintig jaar kwam het kantoorgebouw echter aan zijn einde. Vooral de polyester zonnekappen aan de gevel riepen uiteenlopende reacties op. Het gebouw kreeg vaak door de lichttoeters de bijnaam toetergebouw/ tietengebouw., 1972
507-1130 Plattegrond (blauwdruk) AZM kantoorgebouw,
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 13-12-2006
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
AZM kantoorgebouw, Heerlen. Bisscheroux kreeg de opdracht om een nieuw, doelmatig gebouw te ontwerpen dat gemakkelijk uitgebreid kon worden, flexibel kon worden ingedeeld en een open en uitnodigend karakter had. Hij was vrij in materiaalkeuze en constructie. Het overvloedige gebruik van glas, de lichtval door de toeters, de ruime maatvoering en het kleur- en materiaalgebruik geven het gebouw uiteindelijk een open sfeer. De lichttoeters zijn zo op vorm gemaakt, dat bij iedere zonnestand de gewenste hoeveelheid licht naar binnen valt. Deze vervingen de gebruikelijke jaloezieën. Tegelijkertijd bleef het contact met de buitenwereld bestaan. Ook zijn alle installaties, zoals de lift en de verwarmingsketel, vanaf de buitenkant van het gebouw zichtbaar, zelfs alle bedradingen en pijpen. Binnenin zijn er geen vaste muren, maar tussenmuren die verplaatst kunnen worden. Door middel van kleurgebruik accentueert hij de functionaliteit van elementen. Zo gebruikt hij blauw voor constructie (zoals het staalskelet), geel voor de verkeerselementen zoals de trapleuningen, de lift en de brievenbus, groen voor de raamkozijnen, rood voor de verwarming en wit voor het licht. Hij wilde ook een harmonisch karakter creëren door de verhoudingen van lengte maal breedte maal hoogte in juiste proportie aan te brengen. Het gebouw stond aan de Akerstraat/ Putgraaf. Het nieuwe AZM kantoorgebouw (het eerste lag aan de voormalige Dr. Poelsstraat) werd officieel geopend op 15 september 1972 door het onthullen van de maquette van het nieuwe gebouw. Op deze dag werd ook de voorzitter van het bestuur van het AZM, Jan Martens, gehuldigd vanwege zijn robijnen jubileum als bestuurslid. De receptie ter ere van de opening, vond plaats in kasteel Hoensbroek. Na nog geen twintig jaar kwam het kantoorgebouw echter aan zijn einde. Vooral de polyester zonnekappen aan de gevel riepen uiteenlopende reacties op. Het gebouw kreeg vaak door de lichttoeters de bijnaam toetergebouw/ tietengebouw., 1972
AZM kantoorgebouw, Heerlen. Bisscheroux kreeg de opdracht om een nieuw, doelmatig gebouw te ontwerpen dat gemakkelijk uitgebreid kon worden, flexibel kon worden ingedeeld en een open en uitnodigend karakter had. Hij was vrij in materiaalkeuze en constructie. Het overvloedige gebruik van glas, de lichtval door de toeters, de ruime maatvoering en het kleur- en materiaalgebruik geven het gebouw uiteindelijk een open sfeer. De lichttoeters zijn zo op vorm gemaakt, dat bij iedere zonnestand de gewenste hoeveelheid licht naar binnen valt. Deze vervingen de gebruikelijke jaloezieën. Tegelijkertijd bleef het contact met de buitenwereld bestaan. Ook zijn alle installaties, zoals de lift en de verwarmingsketel, vanaf de buitenkant van het gebouw zichtbaar, zelfs alle bedradingen en pijpen. Binnenin zijn er geen vaste muren, maar tussenmuren die verplaatst kunnen worden. Door middel van kleurgebruik accentueert hij de functionaliteit van elementen. Zo gebruikt hij blauw voor constructie (zoals het staalskelet), geel voor de verkeerselementen zoals de trapleuningen, de lift en de brievenbus, groen voor de raamkozijnen, rood voor de verwarming en wit voor het licht. Hij wilde ook een harmonisch karakter creëren door de verhoudingen van lengte maal breedte maal hoogte in juiste proportie aan te brengen. Het gebouw stond aan de Akerstraat/ Putgraaf. Het nieuwe AZM kantoorgebouw (het eerste lag aan de voormalige Dr. Poelsstraat) werd officieel geopend op 15 september 1972 door het onthullen van de maquette van het nieuwe gebouw. Op deze dag werd ook de voorzitter van het bestuur van het AZM, Jan Martens, gehuldigd vanwege zijn robijnen jubileum als bestuurslid. De receptie ter ere van de opening, vond plaats in kasteel Hoensbroek. Na nog geen twintig jaar kwam het kantoorgebouw echter aan zijn einde. Vooral de polyester zonnekappen aan de gevel riepen uiteenlopende reacties op. Het gebouw kreeg vaak door de lichttoeters de bijnaam toetergebouw/ tietengebouw., 1972
507-0700 Plattegrond (blauwdruk) AZM kantoorgebouw,
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 13-12-2006
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
507-0309 Doorsnede van Rodahal in Kerkrade, ca. 1966
Vervaardiger:
Laurens Bisscheroux
Aantekeningen:
Oost- en westgevel
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 08-01-2007
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Schetsen Himmelhaus,
Schetsen Himmelhaus,
507-0265 Schetsontwerp plattegrond Himmelhaus,
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 18-01-2007
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
507-0305 Doorsnede van Rodahal in Kerkrade met principe Jahwertsysteem en gevels. Het Jawerthsysteem is een hangdak dat in Zweden is ontwikkeld. De trekstangen van de hang-dakelementen zijn aangesloten op de vloeren van de foyers., ca. 1966
laatste wijziging 22-01-2007
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Bodega La Mancha, Heerlen. Het gebouw staat nog steeds op de hoek van de Akerstraat, het Emmaplein en de Plaarstraat in het centrum van Heerlen. Het karakteristieke van dit project komt tot uiting door het kleine oppervlak waarop drie verschillende winkel- en horecavestigingen zijn gebouwd. De bestemming van de twee kleine panden op de begane grond was al aan het begin van het project bekend, namelijk een kledingwinkel en een bijouteriezaak. Voor het veel grotere deel op de eerste en de tweede etage wordt pas na uitvoering een bestemming gevonden, een bodega annex sherrybar. Deze was ingericht met een mengeling van Zuid-Europese invloeden en accenten, aangevuld met typische kenmerken van de cultuur uit de jaren zestig en zeventig.De bodega heeft het gebouw nu echter verlaten en er is nog geen nieuwe bestemming gevonden. , 1970
Bodega La Mancha, Heerlen. Het gebouw staat nog steeds op de hoek van de Akerstraat, het Emmaplein en de Plaarstraat in het centrum van Heerlen. Het karakteristieke van dit project komt tot uiting door het kleine oppervlak waarop drie verschillende winkel- en horecavestigingen zijn gebouwd. De bestemming van de twee kleine panden op de begane grond was al aan het begin van het project bekend, namelijk een kledingwinkel en een bijouteriezaak. Voor het veel grotere deel op de eerste en de tweede etage wordt pas na uitvoering een bestemming gevonden, een bodega annex sherrybar. Deze was ingericht met een mengeling van Zuid-Europese invloeden en accenten, aangevuld met typische kenmerken van de cultuur uit de jaren zestig en zeventig.De bodega heeft het gebouw nu echter verlaten en er is nog geen nieuwe bestemming gevonden. , 1970
507-0181 Bodega La Mancha: overzichttekening. In opdracht van dhr. P.J. Hunscheid., 1967 / 1968
Vervaardiger:
Th. Teeken en J.J.A. Janssen
Ontwikkeling:
digitale scan
Schaal:
1:50 en 1:6
Naam uitgever:
Architectenbureau Laurens Bisscheroux
Gedrukt te:
Heerlen
laatste wijziging 22-01-2007
1 gedigitaliseerd
