De polder werd eerst bemalen door een stoomgemaal. De stoommachine werd in 1900 vervangen door een petroleummotor, die op zijn beurt in 1912 werd vervangen door een elektromotor, die een centrifugaalpomp aandreef. In 1949 werd de bemaling van de polder herzien. De polder zou sindsdien afwateren op de Gogerpolder via een verbindingsduiker, waardoor het gemaal verwijderd kon worden. Het gemaal werd buiten werking gesteld en het gebouw werd afgebroken. In plaats daarvan werd er een windmotor geplaatst, met een dieselmotor ter ondersteuning.

In 1924 werd er op de fundamenten van de afgebroken Meerkreukmolen een gemaal gebouwd. De bemalingsinstallatie bestond, volgens een overeenkomst tussen N.V. Machinefabriek Jaffa en het polderbestuur, uit een schroefpomp, met een capaciteit van 50 m3/minuut bij een opvoerhoogte van 0,80 meter, aangedreven door een ruwoliemotor van het fabricaat Stockport, met een vermogen van 25 pk. De ruwoliemotor werd in 1943 vervangen door een elektrische variant, met een vermogen van 32 pk, in verband met de heersende brandstofschaarste. Deze dreef de bestaande schroefpomp aan, waardoor de capaciteit van het gemaal werd verhoogd naar 60 m3/minuut. Het gemaal werd in 1998 vervangen door het elektrische gemaal aan de Galgekade (143-036-00021).

In 1895 werd de afgebrande poldermolen van de Elsbroekerpolder vervangen door een bemalingsinstallatie bestaande uit een scheprad en een stoommachine, met een vermogen van 5 pk. De molen werd hiervoor deels afgebroken, waarbij het nieuwe gemaal op de fundatie werd geplaatst. Tijdens de bouw van dit gemaal werd er gebruik gemaakt van een verplaatsbare stoommachine of een locomobiel.
In 1925 werd de stoommachine vervangen voor een Kromhout ruwoliemotor, met een vermogen van 12 pk. In eerste instantie werd het scheprad nog gehanteerd, maar volgens stukken uit 1954 dreef deze motor op den duur een vijzel aan, met een capaciteit van 12 m3/minuut bij een opvoerhoogte van 1,25 meter. Wanneer het scheprad precies is vervangen is niet duidelijk.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog stond er op het dak van het gemaal een windmotor, die dienst deed als hulpbemaling in periode waarin brandstof en smeermiddelen schaars waren.
In 1954 bestonden er plannen om de ruwoliemotor te vervangen voor een dieselmotor, maar of dit daadwerkelijk heeft plaatsgevonden is niet duidelijk. Uiteindelijk is in 1978 een nieuwe bemalingsinstallatie geplaatst, bestaande uit een vijzel en een elektromotor, met een vermogen van 5 pk, door fa. Spaans.

In 1926 werd er een windmotor met een vijzel geplaatst, naast en ter vervanging van de poldermolen. De molen werd omgebouwd tot dienstwoning. De windmotor functioneerde niet naar behoren en in 1933 werd het vervangen door een ruwoliemotor van het fabricaat Deutz, met een vermogen van 30 tot 33 pk, die de bestaande vijzel aandreef. Het werd in 1983 vervangen door een nieuw gemaal (039-036-00021).