Deze molen werd in 1801 gebouwd ten behoeve van de bemaling van de Put, het diepste gedeelte van de Drooggemaakte polder aan de Westzijde te Aarlanderveen. Het stond op de plaats waar eerder korenmolen had gestaan. De molen raakte in 1989 beschadigd toen de bovenas brak, waardoor het wiekenkruis verloren ging. Nadat de molen hersteld was, brak er in september 1990 brand uit in de molen, als gevolg van blikseminslag. Het bovenwiel en de bovenas werden hierbij vervangen. Tegenwoordig wordt de molen nog steeds gebruikt voor het bemalen van de polder, als onderdeel van de Molenviergang Aarlanderveen. Omdat de andere molens in de loop der tijd zijn afgebrand en herbouwd, is molen no. 4 de oudste molen van de molenviergang.

In 1779 en 1780 werden er twee molens gebouwd ten behoeve van de droogmaking van de veenderij van de Drooggemaakte Veender- en Lijkerpolder. De Lijkermolen I staat aan de Kleipoel, gelegen ten noorden van Rijpwetering. Het timmerwerk werd verzorgd door de molenmakers Tymen Paddenburg en Pieter Obdam, het metselwerk door Hendrik Maart. In de jaren 1950 werd de molen gerestaureerd, waarbij een nieuwe vijzel werd aangebracht, wiekvormverbetering werd toegepast en de waterloop werd verbeterd. Windbemaling werd steeds minder toegepast: in 1975 werd de Lijkermolen I maar incidenteel gebruikt. De molen werd in 1976 overgedragen aan de Rijnlandse Molenstichting, met uitzondering van de vijzel en de watergang.

In 1996 werd de molen gerestaureerd, waarbij onder andere de roeden werden vervangen. Ook in 2018 werden er herstelwerkzaamheden uitgevoerd.

In de jaren 1980 werd er in de omgeving van het oude gemaal van de Ommedijkse polder zand gewonnen. Dit leidde ertoe dat meermaals de voedingskabel van het gemaal werd doorgesneden. Men zag er geen heil in om de kabel keer op keer te repareren en het verleggen van de kabel bleek ook niet mogelijk. Daarom werd er besloten om het gemaal te vernieuwen. De directie van Van Herwaarden's Kalkzandsteenfabrieken N.V. uit Hillegom bleek daarbij bereid om een groot deel van het nieuwe gemaal te willen financieren. Het nieuwe gemaal kwam in 1989 in gebruik en het oude gemaal is waarschijnlijk spoedig daarna buiten bedrijf gesteld.
Het gemaal werd bij Maaldrift 6, langs de Korte Watering geplaatst. Volgens een offerte van Spaans Babcock bv bestond de bemalingsinstallatie uit een automatische vijzel, met een maximale capaciteit van 17 m3/minuut bij een opvoerhoogte van 1,05 meter, aangedreven door een elektromotor van het fabricaat ABB, met een vermogen van 7,5 kW.
Het gemaal was ook verantwoordelijk voor de bemaling van de Huis-ter-Weerpolder.

In 1779 en 1780 werden er twee molens gebouwd ten behoeve van de droogmaking van de veenderij van de Drooggemaakte Veender- en Lijkerpolder. De Lijkermolen II staat aan de Koppoel. Het timmerwerk werd verzorgd door de molenmakers Tymen Paddenburg en Pieter Obdam, het metselwerk door Hendrik Maart. In 1926 werd de vijzel aangesloten op een elektromotor van het fabricaat Ericsson. In 1950 brak de vijzel van de Lijkermolen II. Zodoende werd de molen gerestaureerd, waarbij de vijzel werd vervangen en de roeden werden voorzien van imitatie-fokken. Deze fokken werden niet veel later vervangen door normale fokken. Na het overlijden van de molenaar in 1960 de vijzel alleen nog maar door de elektromotor aangedreven. De molen werd in 1976 overgedragen aan de Rijnlandse Molenstichting, met uitzondering van de vijzel, de watergang en de elektromotor. De molen was in verval geraakt, waardoor de vijzel en vijzelkom onbruikbaar waren. In de jaren 1980 werd de molen gerestaureerd, maar pas na 2000 werd de molen weer maalvaardig gemaakt.