Het boezemgemaal is gebouwd in 1933 - 1935 en is vernoemd naar mr. P.A. Pijnacker Hordijk, dijkgraaf van het Hoogheemraadschap van Rijnland van 1923 - 1943. De installatie bestond uit drie Stork centrifugaalpompen met betonnen slakkenhuizen, elk met een capaciteit van 690 m3/min. bij een maximale opvoerhoogte van 2,00 m. De aandrijving vond oorspronkelijk plaats via haakse tandwielkasten, door drie zescilinder Werkspoor dieselmotoren met een vermogen van 460 pk elk.
Door een drietal kokers onder het gemaal is water inlaten vanuit de Hollandse IJssel mogelijk. De capaciteit van deze inlaat bedraagt ca. 2100 m3/min. bij een verval van 0,50 m. In 1953 is de vrije inlaat uitgebreid met een drietal buiten het gemaalgebouw geplaatste verticale elektrisch aangedreven (inmaal)schroefpompen met een totale capaciteit van ca. 1450 m3/min.
In 2013-2016 is een algehele innovatie van het gemaal uitgevoerd. Daarbij is de uitmaalcapaciteit vergroot tot 3 x 800 m3/min. De dieselaandrijvingen zijn vervangen door Alconza-elektromotoren, waarbij het mogelijk is één pompeenheid zowel elektrisch als met de oorspronkelijke dieselmotor aan te drijven. De pompwaaiers zijn daarbij vernieuwd en de pompen zijn daarbij geschikt gemaakt voor het inmalen van water, met een capaciteit van 3 x 700 m3/min. De afzonderlijke inmaalpompen uit 1953 zijn daarna verwijderd.

Primaire waterkering. De dijk langs de Hollandse IJssel, is pas door de gebiedsuitbreiding van 1857 een Rijnlandse waterkering geworden. Langs de Hollandse IJssel heeft Rijnland ongeveer 9,5 kilometer dijk in beheer, vaak aangeduid als de Goejanverwelledijk. Deze dijk is een primaire waterkering die behoort tot dijkringgebied 14. Globaal kan de primaire waterkering in beheer bij Rijnland in een westelijk en een oostelijk deel worden opgesplitst. Het westelijk deel waar getijdewerking is en het oostelijk deel (vanaf de Waaiersluis) wat gekanaliseerd is. Bij hoogwater in de Hollandse IJssel zal deze dijk het achterliggende land (ook wel Centraal Holland genoemd) moeten beschermen.