Een bestek van circa 1671 geeft aan dat men voor de droogmaking van de Driemanspolder acht molens wilde plaatsen. Uiteindelijk werden er maar zeven gebouwd: drie aan de Kerklaan en vier aan de Stompwijkseweg of Kostverlorenweg. Vermoedelijk werd al rond 1687 één van de molens buiten werking gesteld, waardoor er nog zes molens, in twee gangen van drie, overbleven.

In de tweede helft van de 19de eeuw werd geconstateerd dat de windbemaling niet meer voldoende was. De molendriegang aan de Stompwijkse weg werd in 1876 vervangen door een stoomgemaal. De hoofdbemaling bleef berusten bij de molendriegang aan de Kerklaan, terwijl het stoomgemaal functioneerde als hulpgemaal. In de jaren '30 werden de drie molens verbeterd volgens het systeem Dekker. Op den duur werd de stoommachine vervangen door achtereenvolgens een ruwoliemotor (1922) en een elektromotor (1951), waardoor het gemaal geleidelijk de bemalingstaak van de molendriegang overnam. Daarbij waren de molens ondertussen aan groot herstel toe. Het polderbestuur liet dit echter zitten. In 1952 werden de molens buiten bedrijf gesteld. Enkele jaren later, in 1958, werden de molens overgedragen aan de provincie Zuid-Holland. De molens werden door de fa. De Gelder grondig gerestaureerd naar aanleiding van de wet Bescherming Waterstaatswerken in Oorlogstoestand (BWO) en dienen sindsdien als hulpbemaling. Hoewel de molens weer maalvaardig werden opgeleverd, werden zij nauwelijks gebruikt. Sinds de introductie van de Nationale Molendag in de jaren '70 is de molendriegang weer regelmatig in actie te zien.