In 1951 werd er een noodbemalingsinstallatie geplaatst, in verband met de slechte toestand van de poldermolen. Kort daarna werd besloten om een permanente bemalingsinstallatie te plaatsen op dezelfde plek. Zo werd in 1952 het gemaal van de Papenwegse polder gesticht. De bemalingsinstallatie bestond uit een vijzel, met een capaciteit van 25 m3/minuut bij een opvoerhoogte van 1,2 meter, aangedreven door een elektromotor van het fabricaat E.M.F. Dordt, met een vermogen van 15 pk, en geheel geleverd door Spaans Machinefabriek. Volgens een inventarisatielijst van de polderafdeling Zuidgeest functioneerde deze bemalingsinstallatie nog in 1983.
In verband met een verbreding van de spoorlijn tussen Leiden en Rijswijk was het noodzakelijk dat de capaciteit van het gemaal verhoogd werd van 26 m3/minuut naar 36,5 m3/minuut, aangezien het gemaal een deel van de bemaling van de Oranje- en de Stevenshofjespolder overneemt. Er werd besloten om een nieuw gemaal te stichten aan de Dobbewatering. Het oude gemaal werd op den duur gesloopt.