In 1632 werd naar aanleiding van de samenvoeging van vier poldertjes tot de Zweilanderpolder een nieuwe molen gebouwd gelegen langs de Landscheidingssloot of de Pieter Mauritsvaart. Het is onduidelijk of de molen al sinds de bouw over een vijzel beschikte, omdat schepraderen in die tijd veel gebruikelijker waren. Het vermoeden bestaat dat in 1832 het scheprad is vervangen door een vijzel, geleverd door molenmaker Jan Melman. Tot 1959 werd de polder bemalen op windkracht. Sindsdien kon de vijzel ook aangedreven worden door een elektromotor die in de molen was geplaatst. In 1968 werd de molen verkocht aan de Rijnlandse Molenstichting, maar het elektrische gemaal bleef in eigendom van de Zweilanderpolder. De molen werd, in verband met de slechte staat, meerdere keren gerestaureerd. Er vonden herstelwerkzaamheden plaats in 1968, 1994 en 2000. Tegenwoordig doet de molen dienst als hulp- en noodgemaal.