Archieven.nl

In 1779 en 1780 werden er twee molens gebouwd ten behoeve van de droogmaking van de veenderij van de Drooggemaakte Veender- en Lijkerpolder. De Lijkermolen II staat aan de Koppoel. Het timmerwerk werd verzorgd door de molenmakers Tymen Paddenburg en Pieter Obdam, het metselwerk door Hendrik Maart. In 1926 werd de vijzel aangesloten op een elektromotor van het fabricaat Ericsson. In 1950 brak de vijzel van de Lijkermolen II. Zodoende werd de molen gerestaureerd, waarbij de vijzel werd vervangen en de roeden werden voorzien van imitatie-fokken. Deze fokken werden niet veel later vervangen door normale fokken. Na het overlijden van de molenaar in 1960 de vijzel alleen nog maar door de elektromotor aangedreven. De molen werd in 1976 overgedragen aan de Rijnlandse Molenstichting, met uitzondering van de vijzel, de watergang en de elektromotor. De molen was in verval geraakt, waardoor de vijzel en vijzelkom onbruikbaar waren. In de jaren 1980 werd de molen gerestaureerd, maar pas na 2000 werd de molen weer maalvaardig gemaakt.

Op 25 maart 1676 besloten de ingelanden van de Lisserpoelpolder om een bouwvallige wipmolen te vervangen door een nieuwe achtkante vijzelmolen. Deze molen werd gebouwd ten noorden van de 3e Poellaan, aan de ringvaart ten oosten van Sassenheim. Na de sloop van de Tweede Kleine Poelmolen, vermoedelijk aan het eind van de 19de eeuw, was de Lisserpoelmolen in zijn eentje verantwoordelijk voor de bemaling van de polder. In 1907 vernielde een windhoos de as en de roeden van de molen en negen jaar later gebeurde dat opnieuw. Om wateroverlast te voorkomen werd er in 1917 een zuiggasmotor in de molen geïnstalleerd. Deze motor werd in 1961 vervangen door een dieselmotor van het fabricaat Lister. De molen werd in 1963 aangesloten op het elektriciteitsnet, waardoor de vijzel ook elektrisch kon worden aangedreven. Daarbij werd de vijzel vervangen, de in- en uitstroom vernieuwd en er werden noodzakelijke restauraties verricht. In 1986 werd de molen overgedragen aan de Rijnlandse Molenstichting.

Bij de voorwaarden voor de stichting van de polder werd opgenomen dat er een achtkante watermolen gebouwd moest worden in de Molpolder of de polder Rietveld. Aan de westelijke rand van de polder Rietveld, langs de Papenvaart, werd een molen gebouwd: de Rietveldse molen. In 1926 werd er in de molen een Ericsson-hulpbemalingsinstallatie geplaatst. Tot en met 1966 bleef de molen de polder Rietveld en de Hoornse polder (die in 1939 werden gecombineerd tot de Riethoornse polder) bemalen. Toen werd de bemalingstaak overgenomen door een gemaal. Sindsdien maalt de molen in circuit. De molen werd in 1967 overgedragen aan de Rijnlandse Molenstichting. De hulpbemalingsinstallatie werd in 1970 verwijderd.

In 1717 werd er een nieuwe molen voor de Gogerpolder gesticht, nadat een overeenkomst tussen deze polder en de aangrenzende Veender- en Lijkerpolders betreffende de gezamenlijke bemaling ten einde kwam. De molen werd gebouwd aan het noordeinde van de Goog en staat tegenwoordig langs de Ringvaart van de Haarlemmermeerpolder. De molen is vermoedelijk tussen 1833 en 1839 afgebrand en opnieuw opgebouwd. Ook in 1903 ontstonden er problemen met de molen, toen de bovenas brak, maar deze problemen konden snel verholpen worden. In 1944 werd de Gogerpolder geïnundeerd door de Duitse bezetter. Na de bevrijding werd er door de rijksoverheid een pompinstallatie gestuurd die de polder moest droogmalen. Toen deze installatie defect bleek, maalde de Googermolen de polder droog. De molen werd in 1956 voorzien van een hulpmotor. De bemalingstaak werd in 1972 overgenomen door een elektrisch gemaal dat naast de molen werd gebouwd. De molen werd buiten bedrijf gesteld en overgedragen aan de Rijnlandse Molenstichting. Tussen 1995 en 1996 werd het grondig gerestaureerd. Ook in 2012, 2014 en 2017 werden er enkele werkzaamheden aan de molen uitgevoerd. Op 14 oktober 2017 werd het 300-jarig bestaan van de molen gevierd.