In 1968 werd er een hulpgemaal op 50 meter afstand van de watermolen aan de Prinsendijk geplaatst. De poldermolen werd in 1970 verkocht en zodoende nam het gemaal de bemaling van de polder over. Volgens een gemalenboek uit 1997 bestond de bemalingsinstallatie uit een Spaans vijzel, met een capaciteit van 20 m3/minuut bij een opvoerhoogte van 1,85 meter, aangedreven door een dieselmotor van het fabricaat Lister, met een vermogen van 20 pk.

In 1874 werd er begonnen met de bouw van een tijdelijk hulpgemaal, met een stoommachine en een centrifugaalpomp, ten behoeve van de droogmaking van de polder en de uitmaling van een veenplas. Het was de bedoeling om dit tijdelijke gemaal te vervangen door een blijvend stoomgemaal, maar dit bleek financieel niet haalbaar. Het bleek voordeliger om over te gaan tot een gezamenlijke bemaling van de Tempelpolder en polder Middelburg. In 1890 werd deze overeenkomst gesloten. Het polderbestuur liet in de jaren 1949 en 1950 onderzoeken of het voordeliger was om een nieuwe bemalingsinstallatie te stichten of een nieuw gemaal op de ringdijk te bouwen voor het bemalen van beide polders. De oude situatie bleek echter goedkoper te zijn en werd mede gehandhaafd.

Na 1860 was de waterhuishouding van de polder Middelburg ingrijpend veranderd. Door het vergraven van de Potterskade tot een boezem (om zo de droogmaking van de polder te faciliteren), was het voor de polder mogelijk om zelfstandig water op de Gouwe te lozen. Aan het zuidelijke deel van de westelijke ringdijk, langs de Middelburgse weg werd een molen gesticht (benedenmolen) en langs de Gouwe die het water uitsloeg door een brug in de Gouwekade (bovenmolen). Omdat de droogmaking niet wilde vorderen, werden er twee centrifugaalpompen aangedreven door locomobielen in de molens geplaatst. Later werden de pompen aangedreven door stoommachines. In 1872 werden de windmolens afgebroken en werden de voormalige molenvijzels alleen nog aangedreven door stoom. Deze stoommachines werden uiteindelijk vervangen door dieselgemalen en ten slotte door elektrische gemalen.
Sinds 1891 nam polder Middelburg de bemaling van de Tempelpolder op zich. Zodoende bemaalde het gemaal beide polders.

In 1951 werd er een nieuw, elektrisch gemaal gesticht aan de Vogelenzangse Watering, ter vervanging van het oude gemaal. Deze bemalingsinstallatie deed tot 1971 dienst. Hiermee eindigde de bemaling van de polder. Tegenwoordig doet de fundering dienst als plateau voor een vogelkijkhut, met uitkijk over de Reeuwijkse Plassen.