In eerste instantie werd de Zemelpolder bemalen door een poldermolen, waar een elektrische bemalingsinstallatie in werd geplaatst. De elektromotor van het fabricaat E.M.F. Dordt, met een vermogen van 7,5 pk, dreef de bestaande vijzel, met een capaciteit van 10 m3/minuut, aan. In 1943 werd het beheer van de molen overgedragen aan de gemeente Lisse. Sindsdien werd de polder bemalen door het vijzelgemaal. In 1977 vonden er enkele werkzaamheden aan de vijzelinstallatie plaats, waaronder de vervanging van de Dordt elektromotor door een elektromotor van het fabricaat SKA. In 1985 werd er geconstateerd dat de bemalingsinstallatie in slechte toestand verkeerde. Er werd besloten om de molen te restaureren en om er een nieuw gemaal in te plaatsen. Het was de bedoeling dat de polder elektrisch en met windkracht bemalen kon worden, door de plaatsing van een scheprad. Dit plan ging echter niet door, waardoor de bemaling nog altijd geschiedde aan de hand van een elektrische bemalingsinstallatie. Het bestond uit een vijzel, met een capaciteit van 5 m3/minuut, aangedreven door een elektromotor van het fabricaat B.B.C., met een vermogen van 3 pk. In 1985 werd de opdracht gegeven aan Spaans Machinefabriek B.V. voor het leveren van de bemalingsinstallatie en aan Verbij's Molenbouw om bouwkundige aanpassingen te verrichten. In 1999 ging de poldermolen in vlammen op, waardoor de bemalingsinstallatie onherstelbaar beschadigd werd. Er werd een vervangend gemaal gesticht buiten de molen.

In 1939 werd aan het ingenieursbureau Van den Boogaard de opdracht verleend om een plan te ontwerpen voor een verbeterde bemaling van de polder. Het oude gemaal werd gesloopt en in 1940 werd er een nieuw gemaal op dezelfde locatie geplaatst. De bemalingsinstallatie bestond uit een vijzel, met een capaciteit van 18 m3/minuut en geleverd door W. Hubert & Co Machinefabriek te Sneek, die werd aangedreven door een ruwoliemotor van het fabricaat Kromhout, met een vermogen van 18 tot 20 pk. In 1952 werd er een elektromotor naast de ruwoliemotor geplaatst als reserve bemalingsinstallatie. De motor had een vermogen van 8 kW. Tussen 1969 en 1971 is het gemaal vervangen, door een nieuw gemaal nabij de Ringvaart van de Haarlemmermeerpolder.

In 1897 werd er met de fa. Gebroeders Moolenaar een contract afgesloten voor de sloop van de aanwezige poldermolen en de bouw van een nieuw stoomgemaal, ontworpen door de architect Blokhuis. Bij deze werkzaamheden werden het scheprad en de watergang van de molen gehandhaafd. Op het scheprad werd een stoommachine aangesloten, met een vermogen van 10 wpk. Het gemaal kwam in 1898 tot stand. In 1905 werd de stoommachine gerenoveerd. In 1927 werd de stoommachine vervangen door een ruwoliemotor van het fabricaat Kromhout (type ERO), met een vermogen van 12 pk. Daarbij werden er enkele werkzaamheden uitgevoerd aan het machinegebouw, waarbij het overgebleven deel werd omgebouwd tot machinistenwoning. In 1929 werden het scheprad gerenoveerd. In 1939 werd er een plan gemaakt om de bemaling van de polder te verbeteren. Het oude gemaal werd vervangen door een nieuw gemaal op dezelfde locatie.

In 1953 wordt er een elektrisch gemaal langs de Leidsevaart, ter hoogte van nummer 82, nabij het Steengrachtkanaal geplaatst. De bemalingsinstallatie bestaat uit een vijzel, met een capaciteit van 8 m3/minuut bij een opvoerhoogte van 0,80 meter, aangedreven door een elektromotor van het fabricaat E.M.F. Dordt, met een vermogen van 3 pk. Het gemaal werd gesticht aan de zogenoemde Armenlaan, bij de Poldertochtsloot, ten noordoosten van het Steengrachtkanaal. In 1998 werd het gemaal vervangen door een nieuw gemaal gelegen nabij het Steengrachtkanaal.