In 1954 verkreeg het polderbestuur een vergunning voor het plaatsen van een tijdelijke hulpbemalingsinstallatie met een vijzel op het molenerf, vanwege de slechte toestand van de poldermolen. De installatie bestond uit een vijzel, met een capaciteit van 12 m3/minuut, aangedreven door een elektromotor met een vermogen van 15 pk. In 1961 kreeg N.V. Machinefabriek Spaans de opdracht om de bemalingsinstallatie te verplaatsen en om te bouwen tot een permanent gemaal. Hierbij werden onder andere de vijzel verlengd en de betonnen onderbouw vervangen. Het werk werd in 1964 opgeleverd.
In 1997 werd het gemaal vervangen op dezelfde locatie (158-036-00021).

In 1988 werd er een gemaal gesticht langs de Stroomsloot, ter vervanging van de bemalingsinstallatie in de Rodemolen. Volgens een offerte van fa. Hertog Polderbemalingen werd er een vijzel geplaatst, met een capaciteit van 16 m3/minuut bij een opvoerhoogte van 2,10 meter, aangedreven door een elektromotor met een vermogen van 11 kW.

In 1632 werd er een nieuwe molen gebouwd gelegen langs de Zuidzijdervaart, ten behoeve van de Westlagelandspolder, of later de Roodemolen- of Rode polder. Deze Rode molen heeft de polder tot 1959 bemaald. Er werd vastgesteld dat de molen in slechte staat verkeerde en zodoende werd er een dieselmotor in de molen geplaatst die een nieuwe vijzel aandreef. Hierbij werd ook het aanwezige scheprad vervangen. De molen zelf stond enige jaren stil en raakte in verval. Tussen 1968 en 1974 werd de molen gerestaureerd en ingezet als hulp- en noodgemaal. In 1988 werd er een elektrisch gemaal gebouwd, dat de bemalingstaak van het dieselgemaaltje in de molen overneemt. Zodoende werd de installatie verwijderd. In 1991 werd de molen overgedragen aan de Rijnlandse Molenstichting. Tussen 2016 en 2017 werden er opnieuw werkzaamheden uitgevoerd, vanwege het langzaam scheef zakken van de molen als gevolg van het inklinken van de polder. In mei 2017 werd de molen weer officieel in gebruik genomen.

In 1835 begon men met het vernieuwen van de bestaande poldermolen uit 1632, gelegen aan de Oude Ade. Daarbij werden vermoedelijk alle onderdelen vervangen, waardoor er niets van de molen ouder is dan 1835. Tot en met 1954 wordt de Vrouwe-Vennepolder bemalen door middel van windkracht. Toen de koningspil van de molen brak en er verschillende plannen bestonden voor het uitvoeren van enkele herstelwerkzaamheden aan de molen (waaronder het vervangen van het scheprad voor een vijzel en het plaatsen van een elektromotor in de molen), werd de molen enige tijd stilgezet. In 1961 werd de molen, inmiddels geheel vervallen, verkocht aan de Rijnlandse Molenstichting. De molen werd in 1963 en tussen 1996-1998 grondig gerestaureerd. Tegenwoordig doet de molen dienst als hulp- en noodgemaal.