Het gemaal werd in 1894 gebouwd naar een ontwerp van de in die tijd bekende W.C. en K. de Wit. Tijdens zijn bestaan is het gemaal diverse keren gerenoveerd en vernieuwd. Het begon als een stoomgemaal, bestaande uit stoommachines volgens het compound systeem en twee centrifugaalpompen van het fabricaat Gwynnes. De machines werden in 1921 ontstoomd en vervangen door twee zuiggasmotoren. Eén van de Gwynnes pompen werd in 1932 vervangen door een Jaffa centrifugaalpomp, terwijl de aandrijving van de kleinste pomp in 1940 werd vervangen door een Industrie dieselmotor, met een vermogen van 240 pk. In 1993 werd deze motor vervangen door een automatische dieselmotor (Cummins 855-NT) met een vermogen van 330 pk. De capaciteit van de pompen bedroeg circa 105 en 205 m3/minuut, bij een opvoerhoogte van 5,30 meter.
In de nacht van 24 op 25 augustus 2002 woedde er een felle brand in het gemaal. Het was daarna niet meer bruikbaar. Snel en efficiënt werden noodmaatregelen getroffen. Men vreesde dat het gemaal als verloren moest worden beschouwd. In 2003 besloot het bestuur van waterschap De Oude Rijnstromen het gemaal, met behoud van het historische karakter, te herbouwen. In mei 2004 kon met tevredenheid worden geconstateerd dat het gemaal, nu uitgerust met twee elektrisch aangedreven horizontale schroefpompen, weer in bedrijf genomen kon worden. Het zorgt nu in het gebied met een oppervlakte van 2.773 hectare als vanouds voor een verantwoord waterpeil. In 2009 is het gemaal opnieuw gerenoveerd.