Uw zoekacties: Transcripties

Transcripties ( Collectie Overijssel locatie Zwolle )

beacon
16  zoekresultaten
sorteren op:
 
 
 
 
1761 UT Nieuws
Erfgoedstuk
Scan bij een inventarisnummer
1138 UT Nieuws, 27 (23-08-1990)
Jaargang:
27
Aflevering:
25
Jaar:
23-08-1990
Beschrijving:
Editie 25
Licentie:
CC BY-NC 4.0 Creative Commons (CC BY-NC 4.0)
Ga naar dit stuk:
UT Nieuws, 27 (23-08-1990)
Volgnummer:
8 van 12
De Laatste Loodjes
Niet alle studenten liggen in de zomermaanden te genie- ten van een welverdiende vakantie na eerst het daar- voor benodigde geld te heb- ben verdiend met salade- prakken bij Johma, of filet- betasten bij Friki. Een deel blijft achter in Twente en slijt de dagen achter het beeldscherm. Stoeiend met WordPerfect. Met melkwit- te benen bungelend uit een korte broek die verlangt naar de tijd dat zij nog een sportbroek was. En dat alle- maal om het afstudeerver- slag maar af te hebben voor de examenvergadering van de laatste week van augus- tus.
Er zijn studenten die hier- van zo doordraaien, dat ze besluiten na afloop nog- maals vier jaar van hun le- ven op te offeren, om ook nog maar een proefschrift te mogen schrijven. De waan- zin. Het enige dantrekkelij- ke hiervan is het bedenken
van de slotstellingen. Je hoeft niet zo vaak met het openbaar vervoer te reizen om te komen tot maat- schappijkritische _ uitspra- ken als ’De subjectieve reis- tijd is evenredig met de mate van verveling onder- weg’. Of wat dacht je van ’Indien, volgens de chaost- heorie, een opvliegende vlinder in Brazilië inder- daad een orkaan op de Krim kan veroorzaken, moet de produktie van vlin- dernetjes als een uiterst hu- manitaire activiteit worden gezien’. Want nog altijd geldt: ’Menig proefschrift wordt pas leesbaar vanaf de slotstellingen’.
Eigenlijk hebben de slot- stellingen alleen maar een grafschriftfunctie. _ Zodra het proefschrift voltooid en verdedigd is, belandt het in een kast om daar nooit meer uit te komen. Afstu- deerscripties ondergaan hetzelfde lot. Zo niet, er- ger. Het is echt niet zeld- zaam wanneer een verant- woordelijke afstudeerpro- fessor tijdens het praatje
Ook ik ben mijn afstudeer- verslag aan het schrijven. Maar over lezers heb ik niet te klagen. Telkens wanneer ik een hoofdstuk uit de prin- ter laser, ondergaat het de toets van McDonald'’s. Elke collega die vijf spelfouten opspoort wordt beloond met een hamburger. Zelden had ik aandachtiger lezers dan premiejagers azend op de vijfde fout. En mocht het moment aanbreken dat het verslag af is en er geen ham- burger meer te verdienen valt, dan is er nu alvast een plaatsje vrijgemaakt in de kast. Naast het verslag van de vorige aïstudeerder op dit bedrijf. Het verslag dat ik heb opgenomen in mijn literatuurlijst. Zoals een volgende afstudeerder het mijne zal vermelden. Want als schrijvers moet je elkan- ders werk in leven houden. Harold de Boer,
Het Onderwijskundig Cen- trum start volgende week weer met de docententrainingen. Dit studiejaar worden er acht- tien verschillende onderwijs- kundige cursussen aangebo- den, variërend van voorberei- dende- en vaardigheidscursus- sen tot bijvoorbeeld Computer Ondersteunend Onderwijs. Volgens drs. Erik Smuling, coördinator docententraining van het OC, neemt de belang- stelling voor onderwijskundige professionalisering nog steeds toe.
In 1985 volgden nog maar vijf- tig docenten een cursus, vier jaar later waren dat er zes keer zoveel. ’Vanaf 1986 voert de UT een actief beleid op dit gebied. Toen is het ook opge-
pikt door het College van Be- stuur en de Universiteitsraad en hebben we een centraal budget gekregen. Deelname aan de cursussen is gratis, om niet nog meer drempels op te werpen’, aldus Smuling. Het Onderwijskundig _ Centrum heeft vier krachten beschik- baar voor de trainingen.
Dit jaar verwacht het OC ruim driehonderd onderwijsgeven- de UT'ers te bereiken. ’We hebben ze wat te bieden’, ver- zekert Smuling. ’Geen theore- tische beschouwingen, maar praktische aanwijzingen en oe- feningen. De tijdgeest is geluk- kig ook veranderd; scholing begint normaal te worden. Je merkt dat vooral aan de nieu-
we docenten. Maar ook de fa- culteiten zelf ontdekken dat je op de kwaliteit van het perso- neel invloed kunt uitoefenen.’ Op een cursus leren docenten - en soms ook student-assisten- ten - bijvoorbeeld dat begelei- den van studenten niet bete- kent dat je ze alles voorkauwt. Nieuw in het OC-aanbod is onder meer het seminar ’On- derwijsbeleid in faculteiten’ voor leden van studierichtings- commissies, faculteitsraden en dergelijke. ’Deelnemers leren daar hoe ze invloed kunnen uitoefenen op de besluitvor- ming, zodat je een zo goed mogelijk onderwijsbeleid krijgt.’ Populair zijn de practi- cumbegeleiding en de oriënta- tiecursussen. Deze worden elk trimester gegeven en door de vele wisselingen worden ze door veel mensen gevolgd.
de wensen van het 'veld'an ®
Daartoe wordt ieder jaar een ronde langs de onderwijsdeca- nen gemaakt. Ook de deelne- mers zelf en dé faculteitson- derwijskundigen dragen on- derwerpen aan. ’De nauwe sa- menwerking van het OC met deze onderwijskundigen werkt ook zo goed, omdat zij uitste- kend op de hoogte zijn van de
W DE FACULTEIT DER WERK- TUIGBOUWKUNDE EN MARITIEME TECHNIEK.
De Faculteit der Werktuigbouwkunde en Maritieme Techniek leidt ingenieurs op, die vanuit een fundamenteel theoreti- Sche basis op vele deelgebieden
Daartoe is meer kennis over het dynamisch gedrag van zowel continue als batch kristali- satoren noodzakelijk. Het project heeft een uitgesproken multidisciplinair karakter. Er wordt in hecht teamverband gewerkt door een projectcoördinator, vijf promovendi en een wisselend aantal studenten. Drie hoog!e- raren uit voornoemde disciplines verzorgen de wetenschappelijke begeleiding.
Technische Universiteit Delft: het Laborato- rium Apparatenbouw voor de Procesindus- trie; de vakgroep Meet- en Regeltechniek van de faculteit der Werktuigbouwkunde en Maritieme Techniek; de vakgroep Chemi- sche Technologie van de faculteit der Schei- kundige Technologie en der Materiaalkunde. Doel van het UNIAK project is het ontwerpen van regelstrategieën voor industriële kristalli-
De belangstelling voor met name de cursussen ’Schriftelijk studiemateriaal’ en 'Onderwijs met cases’ neemt toe. Smuling: 'Er is minder docenttijd be- schikbaar, dus de zelfwerk- zaamheid van studenten neemt toe. Dat betekent wel dat je
Bij het Laboratorium Apparatenbouw voor de Procesindustrie van de vakgroep Proces & Energie bestaan drie vacatures voor aio's. Het gaat om functies in het kader van het UNIAK project (Universele Instrumentatie en Automatisering van Kristallisatoren).
verband tussen vijf grote chemische indus- trieën, de Stichting Technische Wetenschap- pen (STW) en drie vakgroepen binnen de
Beide aio's participeren n de ontwikkeling en implementatie van instrumenten voor de me- ting van de deeltjes grootte verdeling van kristallen in industriële kristallisatoren, Deze metingen zijn van groot belang voor de be- schrijving van de kristallisatie kinetiek en van het dynamisch gedrag van het proces en vor- men de basis voor een goede procesbestu-
ring, Aanwezig is eén grote know how op het gebied van optische technieken zoals licht- verstrooiing en on-line imaging. Eén aio richt zich op verbetering van metingen in gecon- centreerde oplossingen en verhogingen van de nauwkeurigheid en resolutie in het klein- ste deeltjes gebied. De andere aio richt zich op de ontwikkeling en toepassing van meet- technieken in het sub-micron gebied.
U participeert in het onderzoek naar de | derzoek spitst zich vooral toe op modellen | I PROFIELSCHETS: van de TET elk kwartier een 4 kristallisatie kinetiek in industriële kristallisa- | voor de beschrijving van de vorming van | U bent een academisch opgeleide chemisch rondje campus, om vervolgens f f toren. Getracht wordt de kristallisatie kinetiek | kristalkiemen, via verschillende mechanis- technoloog danwel een chemicus of fysicus zijn weg te v_ervolgen naar het R Û te beschrijven m.b.v fysische modellen èn | men en de invloed daarop van externe facto- |_ met belangstelling voor scheidingstechnolo- N_S station in Enschede. De f % deze modellen te valideren aande hand van | ren. Daarnaast wordt het groeigedrag van | _gie. Vacaturenummer WbMt 9016/1853. nieuwe route is een gevolg van E
deze kiemen en de invloed van verontreini-
U wordt aangesteld in tijdelijk dienstverband bij de Technische Universiteit Delft. Uw salaris bedraagt in het eerste jaar f 1.824,- bruto per maand en loopt op tot f 3.253,- bruto per maand in het vierde jaar.
Voor bijzonder geschikte kandidaten behoort een aanvullende bindingspremie tot de mogelijkheden.
Inlichtingen over deze drie functies kunt uinwinnen bij dr.ir. H.J.M. Kramer, telefoon 015-785593, bij prof. B. Scarlett, telefoon 015-783577 of bij prof. G.M. van Rosmalen, telefoon 015-783852. Voor overige informatie kunt u contact opnemen met de
sectie Personeel & Organisatie van de faculteit, telefoon 015-785156.
Uw schriftelijke solicitatie, vergezeld van een curri- culum vitae, kunt u binnen 14 dagen richten aan de Secretaris-beheerder van de Faculteit der Werk- tuigbouwkunde en. Maritieme Techniek, Mekel- weg 2, 2628 CD Delít, met vermelding van het betreffende vacaturenummer in de linkerboven- hoek van brief en enveloppe.
PROCEDURE: De Technische Universiteit Delft wil graag meer vrouwen in dienst nemen. Daarom worden vooral
zij uitdrukkelijk uitgenodigd te solliciteren. De TU- wervings- en selectiecode is van toepassing.
De Technische Universiteit Delft verzorgt universi- tair onderwijs in 14 verschillende studierichtingen, verdeeld over 12 faculteiten. Er studeren ca. 13.000 studenten en er werken bijna 5.000 men- sen. Ruim 60 vakgroepen geven onderwijs en ver- richten wetenschappelijk onderzoek.
Daarnaast is er het Bureau van de Universiteit en een aantal centrale diensten, zoals: de Bibliotheek, het Rekencentrum, de Centrale Werkplaats, de Centrale Elektronische Dienst en het Facilitair Be-
studiemateriaal daarvoor ge- schikt moet maken. Een goed voorbeeld is het dictatenpro- ject.’ De cursus Efficiëntie van
te besparen op het tentamine- ren van grote groepen studen- ten. Volgens Smuling gaat daar wel 30 procent van de docenttijd inzitten en ’dat kan aanzienlijk omlaag’.
de wens van het Twentse bedrijf om de serviceverlening aan de universiteit te verbeteren. De eerste bus zal om 6.48 uur over de Langekampweg rijden, de laatste verlaat om 18.18 uur het UT-tervein.
De route is als volgt: Langen- kampweg, Calslaan, Campus- laan, de Zul, Hallenweg, hoofd- ingang. Als in januari de OV- kaart ingevoerd wordt, zal lijn 1 ook ’s avonds gaan rijden.
De spitsbus naar Hengelo zal gewoon gecontinueerd worden. Lijn 55 rijdt van half acht tot half tien elk kwartier van Hen- gelo naar de campus. In omge- keerde richting rijdt lijn 56 ’s middags tussen drie en zes, om het half uur. Volgens de TET is de animo voor de spitsbus tot nog toe ruim voldoende.
Gevonden alinea's: 38
Organisatie: Collectie Overijssel locatie Zwolle
laatste wijziging 19-05-2021
 totaal 1 bestand
 
 
 
 
 
1761 UT Nieuws
Erfgoedstuk
Scan bij een inventarisnummer
1162 UT Nieuws, 28 (07-03-1991)
Jaargang:
28
Aflevering:
8
Jaar:
07-03-1991
Beschrijving:
Editie 8
Licentie:
CC BY-NC 4.0 Creative Commons (CC BY-NC 4.0)
Ga naar dit stuk:
UT Nieuws, 28 (07-03-1991)
Volgnummer:
6 van 16
Het Nederlandse technologie- beleid kan niet meer volstaan met de stimulering van innova- tie in afzonderlijke sectoren. Ook overheid en samenleving moeten actief betrokken raken bij technologische vernieu- wing. Alleen dan blijft een suc- cesvolle economische ontwik- keling, die bovendien voldoet aan milieu- en kwaliteitseisen, mogelijk.
Dat is de strekking van een rapport met zeven achter- grondstudies, dat de Weten- schappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) vori-
ge week heeft uitgebracht. Het rapport ’Technologie en over- heid; enkele sectoren nader beschouwd’ besteedt speciaal aandacht aan landbouw, che- mie, grond- weg- en water- bouw en de transportsector.
Het WRR-rapport zelf is vrij bescheiden van toon. Het wil een aantal zaken ‘signaleren’. Opmerkelijk is daarbij vooral de stelling dat zonder innove- rend gedrag van overheid en samenleving ook de genoemde sectoren van de economie in grote problemen raken. De deelstudies - die wat brutaler
geformuleerd zijn - dragen voor die stelling de argumen- ten aan.
In de landbouwsector dreigt bijvoorbeeld de sterke identifi- catie van de overheid met de belangen van de boeren ave- rechts te gaan werken. Mark- ten raken verzadigd en het mi- lieu stelt grenzen. Wil de agra- rische sector gezond blijven, dan zal juist de overheid moe- ten bijdragen aan verbreding van doelstellingen. De agro- technologie moet zich mede richten op milieu- en natuurbe- houd. En het beleid moet meer
aandacht besteden aan de niet- primaire landbouw: toeleve- ranciers en verwerkende indu- strie.
Ook de chemie vraagt om een bredere aanpak. Ze heeft be- hoefte aan goede investerings- regelingen, maar evengoed aan duidelijke kwaliteitseisen en een ‘innovatiestimulerend’ milieubeleid. Verder moet een crisis in het universitait che- misch onderwijs en onderzoek voorkomen worden.
De twee andere sectoren heb- ben evenzeer hun onderzoeks- behoeften. Maar belangrijker
is, dat de overheid op nog veel meer manieren de juiste rand- voorwaarden moet scheppen. In de weg- enwaterbouw bij- voorbeeld door met normstel- ling en eigen bestedingen inno- vatie te bevorderen; op dit mo- ment is vaak eerder sprake van het omgekeerde.
Deze verbreding van het tech- nologiebeleid vergt volgens de WRR een actieve overheid. In twee van de achtergrondstu- dies bij het rapport wordt dui- delijk gemaakt, dat daarvoor een heldere politieke visie no- dig is op technologische ver- nieuwing. Een hoogstaande in- frastructuur van onderzoek en onderwijs is niet genoeg. De overheid moet ook een beeld
leveranciers. In de 70 jaar van haar
meelderivaten. De in eigen labora-
toepassing in onder meer de voe-
papier- en textielindustrie, de olie- winning, de veevoedersector en de kleefstoffenindustrie. AVEBE heeft
land en de USA en beschikt over
een wereldwijd vertakt distributie- en verkoopnet. Bij AVEBE werken circa 2.600 mensen, de omzet be- draagt 1,l miljard gulden. Het
AVEBE besteedt veel zorg aan de
kwaliteit van de organisatie en in-
vesteert veel in eigen opleidingspro- gramma’s. Ook milieu en veiligheid hebben nadrukkelijk de aandacht. In de afgelopen 10 jaar is hierin
die van onze klanten. Uw functie brengt u regelmatig naar het buitenland; voor- lopig met name naar Duits- land, later wellicht verder over de grenzen. Al vrij snel
De hoofdafdeling Procesresearch Procesresearch òpereert binnen het directoraat Research & Development. Om de samenwerking met de hoofdopdrachtgevers Produktie & Techniek en Marketing & Sales te optimaliseren is voor deze afdeling een nieuwe organisatie opgezet, die bestaat uit de afdelingen Biotechnologie/Zuivering, Chemische Derivaten, Aardappelzetmeel/Nevenprodukten en de stafgroep Receptuur en Beheer. Uw research- functie voor aardappelzetmeel/nevenprodukten U zorgt ervoor dat nieuw ontwikkelde en bestaande produkten op basis van nieuwe technologieën in pilot plants kunnen worden geproduceerd. Daarbij wordt de vertaalslag van laboratorium- naar produktieschaal gemaakt. Bij verbetering van bestaande processen ondersteunt u de produktielokaties (Ter Apelkanaal, Veendam, Foxhol, Gasselternijveen, De Krim en Wendland te Duitsland).
de voorbereiding en kostenbewaking. Daarbij werkt u intensief samen met de Nederlandse en Duitse
natuurlijke grondstof. De produktie van milieuvriendelijke eindprodukten staat bij ons dan ook centraal. Het
vooruitzicht heeft. Uw reactie Voor meer inhoudelijke informatie kunt u contact opnemen met de heer
05906-1887. Heeft u interesse, solliciteert u dan schriftelijk bij AVEBE b.a., ter attentie van de heer B. Brilleman,
hebben van de gewenste toe- komstige samenleving, van haareigen rol daarin en die van andere maatschappelijke groe- pen. Aan toekomstverkennin- gen blijft dus grote behoefte; en dat is nu net het specialisme van de Wetenschappelijke Raad.
Zaterdag verloor Drienerlo (voetbal) zijn eerste wedstrijd na de winterstop met 3-1 van Blauwwitters. Drienerlo be- gon aan de wedstrijd met een aantal gebleseerde spelers op de bank. In de eerste minuten wist Drienerlo al een paar goe- de kansen om zeep te helpen. In de achtste minuut kwam de tegenpartij op 0-1 en vlak voor rust zelfs op 2-0. Drienerlo had na de hervatting het betere spel, hetgeen in 65e minuut leidde tot een tegentreffer van Lex Meiberg. Vijf minuten voor tijd bracht een strafschop 1-3 op het bord.
Arriba (basketbal) won zondag uit van 66-89 van potentiele degradatiekandidaat Arnhe- mia Eagles in Arnhem. De te- genstander had geen antwoord op de wisselende verdediging van de Arribanen, na twaalf minuten stond het al 13-24. Ruststand was 32-40 voor Arri- ba. Arriba liep daarna al gauw uit naar 42-74 en speelde een gewonnen wedstrijd. De bank- spelers kregen nu ook de kans om wat wedstrijdritme op te doen. Adze Zandstra was de beste speler bij Arriba met 9 intercepties en 27 punten.
De heren van Harambee (vol- leybal) opereerden zaterdag thuis tegen EVV uit Elburg weer eens als een echt team. Het resultaat was een vlotte winst met 3-1 (15-13,10-15,15- 5,15-10). Hierdoor blijven de heren voorlopig buiten direct degradatiegevaar. De dames speelden de vrijdag daarvoor thuis tegen Rivo. In een zeer wisselvallige wedstrijd waarin om en om een set werd gewon- nen, wisten de dames toch nog gelijk te spelen 2-2.
Heren 1 van Cabezota (hand- bal) speelde afgelopen zondag thuis tegen BWO. Door goed verdedigen en veel break-outs werd er gemakkelijk met 24-7 gewonnen. Zaterdag 16 maart valt de beslissing over het kam- pioenschap voor heren 1 in de thufswedstrijd tegen Borner- broek. Bij winst voor Cabezo- ta volgt er nog een beslissings- wedstijd. Heren 2 had het heel wat moeilijker tegen de taaie tegenstander Marclo. Het draaide niet lekker en daar- door kon er in het begin van de wedstrijd nauwelijks afstand genomen worden. Halverwege de tweede helft stond het zelfs even gelijk. Uiteindelijk werd er dankzij een aantal mooie break-outs nog vrij ruim met 18-13 gewonnen. Aanstaande zondag spelen ze de kampi- oenswedstrijd tegen Kedingen 2. Een punt is voldoende om kampioen te worden.
Gevonden alinea's: 31
Organisatie: Collectie Overijssel locatie Zwolle
laatste wijziging 19-05-2021
 totaal 1 bestand
 
 
 
 
 
1761 UT Nieuws
Erfgoedstuk
Scan bij een inventarisnummer
1179 UT Nieuws, 28 (29-08-1991)
Jaargang:
28
Aflevering:
25
Jaar:
29-08-1991
Beschrijving:
Editie 25
Licentie:
CC BY-NC 4.0 Creative Commons (CC BY-NC 4.0)
Ga naar dit stuk:
UT Nieuws, 28 (29-08-1991)
Volgnummer:
5 van 12
Na een afscheidscollege op 30 augustus zet prof.dr. C.A. Smolders een punt achter zijn we- tenschappelijke carrière. Waren het begin juni zijn internationale vakgenoten die tijdens een congres afscheid van hem namen, nu is het de beurt aan de UT-gemeenschap. Trots en tevreden maar ook een tikkeltje teleurgesteld zegt de ’'membranenhoogleraar’ de faculteit Chemische
Al eerder werd hij geportret- teerd, zowel in de ingenieurs- bladen als in UT's eigen PR- magazine UT-Mediair. Arti- kelen vol lof over de manier waarop hij het Nederlandse membraanonderzoek _ heeft vormgegeven: motor achter het veelgeprezen Innovatiege- richt Onderzoeksprogramma Membraantechnologie, initia- tor van een bescheiden indus- triële activiteit en vooral hoog- leraar van een onderzoeks- groep die wereldwijd faam heeft verworven en die binnen- kort de vijfentwintigste pro- movendus hoopt af te leveren. ”Wat valt êr nog meer te zeg- gen?” vraagt hij lachend aan het begin van het zoveelste interview.
het maar samen met je vrouw de dingen doen die er nog niet van gekomen zijn.”
Maar hoe kan de initiator en motor achter het Nederlandse membranenonderzoek zo maar weggaan, zonder zijn op- volging te regelen?
Smolders, duidelijk geïrriteerd bij die vraag: ”Kom, kom, kom! Een hoogleraar regelt zijn eigen opvolging niet!” De procedures zijn op tijd gestart, vertelt hij, maar een geschikte kandidaat haakte op het laat- ste moment af. Op dit moment is er nog niemand die het roer overneemt. ”Je laat zoiets niet graag zo achter”’, verwoordt hij zijn teleurstelling. ”Dat er niemand is om de kar verder te trekken vind ik treurig.” Hij waakt ervoor zich al te negatief uit te laten, maar moet toch met gevoel voor eufemisme vaststellen ’’dat men tijdens de procedure niet genoeg ad rem is geweest”’.
In een voor wetenschappelijk Nederland roerige periode, waarin onderzoekscholen als paddestoelen uit de grond schieten om vooral het schip met geld niet te missen, lijkt
Een teleurstelling voor de Coördinatiegroep Vrouwen- studies vormde in 1990 de af- wijzing van een hoogleraar Vrouwen en Technologie om onder meer het onderzoekpro- gramma ’Vrouwenemancipa- tie en Technologie’ te ontwik- kelen. Dit valt te lezen in het jaarverslag. Het onderzoek- programma was een initiatief van de drie technische univer- siteiten en behandelt de wissel- werking tussen technologie- ontwikkeling en de problema- tiek van de sekserolverdeling. De uitvoering van de notitie ’Vrouwenstudies na 1990° van de UT was wel - gedeeltelijk - succesvol. Het plan voorzag in promotie van de medewerk- sters vrouwenstudies en in een vaste aanstelling van Marta Ki- rejczyk. Dat laatste is inmid- dels bereikt. Verder is er een 'Inventarisatie vrouwenstudies aan de 'UT, 19841990 ge- maakt.
De UT heeft bij de faculteit WMW drie medewerksters aangesteld voor de uitvoering en coördinatie van vrouwen- studies-onderzoek en -onder- wijs, gefinancierd vanuit cen- trale middelen. Zij worden on- dersteund door de in 1986 in- gestelde Coördinatiegroep Vrouwenstudie, waarin verte- genwoordigers van alle facul- teiten, de emancipatiemede- werkster en iemand van het Onderwijskundig Centrum zit- ten en verder voor vrouwen- studies aangestelde mede- werksters en student-assisten- ten.
In het voorjaar van 1990 is besloten het aantal bijeenkom- sten van de totale groep te reduceren tot zes en daarnaast vijf kleinere projectgroepen in het leven te roepen om meer aandacht te schenken aan de inhoudelijke kant van de the- ma’s. Dat zijn vrouwvriende- lijker onderwijs en in- en door- stroom van vrouwelijke stu- denten, feministische techno- logy assessment, vrouwen in hogere leidinggevende posi- ties, onderwijs vrouwenstudies en seminars vrouwenstudies.
het gevaarlijk dat het membra- nenonderzoek zijn actieve voorman moet missen. Smol- ders denkt echter niet dat het zo’n vaart zal lopen. Boven- dien blijft hij ’achter de scher- men’ wel degelijk actief om de continuïteit te waarborgen. Maar dan op Europees niveau. ”Die toestand rond de onder- zoekscholen is een grote wed- loop om weinig fondsen, met als gevolg dat we elkaar in Nederland alleen maar met ar- gusogen in de gaten houden. Waarom dat niet een beetje groots aangepakt, op Euro- pees niveau?”
Smolders voegde al eerder de daad bij het woord met het initiatief voor het Europees Membranen Instituut (EMI). Daarin gaan universitaire groepen uit Aken en Stuttgart (Dld.), Bath (U.K.), Calabrië (It.) en Montpellier (Fr.) met Twente samenwerken. De combinatie richt zich op de subsidiebronnen in Brussel en op participatie door het be- drijfsleven.
”De afgelopen jaren kunnen mij onmogelijk somber stel- len. Ik ben een tevreden man”’, stelt de scheidend hoogleraar
vast. Met zijn energieke aan- pak, waarbij hij industrieën en overheden steeds opnieuw voor zijn onderzoek wist te interesseren, heeft hij inder- daad veel succes gehad. ”De ondernemende _ universiteit had zich geen ondernemender hoogleraar kunnen wensen”, schreef de Ingenieurskrant. Smolders hoeft zijn naam ech- ter niet zo nodig aan al die ondernemendheid te verbin- den. ”Er waren aan deze uni- versiteit inderdaad mogelijk- heden voor een aanpak als de mijne”’, zegt Smolders. ”Maar om nou te zeggen dat de uni- versiteit dat echt gesteund heeft.… Ze hebben het met genoegen aangezien. En als een aantal andere hoogleraren dezelfde kant opgaat, dan kun je misschien wel van een on- dernemende universiteit spre- ken.”
Het zit hem dwars dat de eerste geldstroom van de faculteit Chemische Technologie zwaar onder druk staat. ”Met een pennestreek - dat heet dan een beleidsbeslissing - worden be- zuinigingen van tien, twintig procent over ons afgeroepen. Ik denk dat zoiets de dood is voor de faculteit. We hebben eerder zo’n klap opgevangen, maar ik zie dat ons nu niet meer lukken. Na mijn deca- naat (1973) moesten we in kor- te tijd een kwart omlaag, van 160 naar 120 personeelsleden. De faculteit kon bijna geen promovendus betalen en dus ging je naar externe financie- ring op zoek. Met een fantas- tisch élan zijn we over die te- genslag heengekomen. Maar die situatie kan zich niet herha- len. We hèbben al zoveel men- sen van buiten! Het afstoten van activiteiten is nu nog de enige oplossing, maar ik vind dat bijzonder onwijs.” Smolders denkt dat het Colle-
ge van Bestuur onvoldoende voeling heeft met de weten- schappers binnen de facultei- ten. ”Het universiteitsbestuur weet alleen op papier wat er uitkomt, maar ze hebben wei- nig contact met ons. Ze heb- ben geen weet van onze geest- drift, noch van onze proble- men. Ze hebben daarom geen goede perceptie van de bron van alle activiteiten, daar waar het vuurtje brandt.”
Hoewel hij er zich nu nog één keer druk om maakt, hebben bestuurlijke beslommeringen sinds zijn faculteitsdecanaat (°70/73) niet zijn eerste aan- dacht gehad. Het hoogleraar- sambt vond hij veel belangrij- ker. ”Wat ik gedaan heb lag me gewoon het beste. Je moet mij niet op elk moment van de dag om visies over allerlei za- ken vragen. Bovendien was ’t me zo al druk genoeg. Ik ben nou ook weer niet zo’n man- netjesputter dat ik dat er even naast zou kunnen doen.”
Al met al is hij toch blij nu te kunnen stoppen. ”Eigenlijk ben ik al aan het afbouwen sinds ik de tekst van mijn af- scheidscollege af heb. Voor het eerst sinds lange tijd heb ik weer eens een mooi boek gele- zen. 'Het oneindige verhaal’ van Michael Ende, dat gaat over een persoon op ontdek- kingstocht in een fantasiewe- reld. Op een gegeven moment komt hij een wijze kabouter tegen, de vertegenwoordiger van de wetenschap, die zich- zelf tot de groep der ’uitgewe- kenen’ rekent. Een prachtig beeld vind ik dat. Als weten- schapper zit je ook een beetje in een uithoek van de maat- schappij. Je wordt nou een- maal niet op handen gedra- gen.” ì
Nadat de prijs van ruwe riet- suiker al enige tijd sterk aan het dalen is, vertoont deze beweging in het begin van het jaar enige haperingen. De gehele maand maart schommelt de prijs tussen 8.5 en 9 dollarcent per pound. Tot een plotselinge scherpe prijsstijging op 8 april de prijs op 9.24c
Met de suikerprijs gebeurt er twee dagen vrij weinig. En op 11 april zakt de prijs ge- woon terug naar 8.83c. Te- rug bij af. Marktanalysten zouden geen marktanalys- ten zijn, als ze dit beestje niet ook een naampje geven: Fai- lure. Hij is nog interessanter dan de uitbraak, omdat de kans dat hij gevolgd zal wor- den door een langdurige sterke prijsdaling toch aar- dig in de richting van de één begint te lopen. 12 april kost ons pondje suiker nog 8.45c.
Leve de KGB
van de verschijnselen is de
ces. Ik houd het op een rom- melige wisselwerking tussen oorzaken en gevolgen. Vaak is de oorzaak het gevolg. Of andersom. Prijzen worden in zeer belangrijke mate be- paald door de verwachtin- gen ervan, en voorkennis. Zolang men oorlog vreest, stijgt de olieprijs. Zodra de oorlog is begonnen, gaat de olieprijs dalen. Het kan im- mers alleen nog maar vrede worden!
Soms zijn er partijen op de markt die over veel meer in- formatie beschikken dan de rest. Zij hebben een gevoel van wat er gaat gebeuren, maar weten niet precies wan- neer dat gaat gebeuren. Zij wachten het juiste moment af. Is de uitbraak in hun richting, dan zullen zij mas- saal in de markt springen, de uitbraak tot een geslaagde uitbraak makend. Maar gaat de uitbraak in hun ogen de verkeerde kant op, dan houden zij zich afzijdig, af- wachtend tot de uitbraak faalt. Pas als de failure een feit is, springen zij in de markt, samen met al die mensen die de schade van hun foute positie beperkt trachten te houden. Zo wordt de failure een onge- kend succes.
Nadat de hervormingen in de Sovjet Unie al enige tijd onstuitbaar lijken, begint het proces enige haperingen te
vertonen. Gorbatsjov moet schipperen tussen de nog machtige conservatieve communisten en de liberalen onder aanvoering van Jelt- sin. Tot de oude garde met een plotselinge staatsgreep de macht overneemt. Een Putch. Menigeen vreest een terugkeer naar het tijdperk van Bresjnev. Maar het valt mee.
Twee dagen wordt vol span- ning afgewacht wat er zal ge- beuren. Maar dan halen de coupplegers Gorbatsjov te- rug van de Krim. Terug bij af. Of meer dan dat. Ieder- een is ervan overtuigd dat het hervormingsproces nu
Politiek is een ondoorzichtig proces. Zeker de politiek in de Sovjet Unie. Misschien lijkt het wel op de markt voor ruwe rietsuiker. Mis- schien lopen ook hier de oorzaken en de gevolgen enigszins door elkaar. Ze- ker is dat er een groepering is, die over veel meer infor- matie beschikt dan de rest. De KGB. Met voelsprieten in iedere laag van de bevol- king en zelfs daarbuiten, we- ten de kopmannen van de KGB precies wat er gebeurt,
en belangrijker nog, wat er leeft onder de bevolking.
Als de Putch een Failure was, dan moet de KGB heb- ben geloofd in de onstuit- baarheid van het hervor- mingsproces. Dit zal nie- mand verbazen. Was het niet Andropov, het voorma- lige hoofd van de KGB, die op zijn sterfbed aandrong op veranderingen onder lei- ding van Gorbatsjov? Al- leen Tsjernenko kon dat toen nog even tegenhouden. Maar wat deed het KGB- hoofd Krjoetsjkov dan in het noodcomité? Hij wist toch dat het fout zou gaan? Al op de tweede dag van de coup bereiken ons vanaf de beurs- vloer faxen, waarin een sa- menzwering gesuggereerd wordt. Aanhangers van de failure-theorie menen dat wat een coup moest lijken, een complot was, waarbij ook Gorbatsjov of Jeltsin waren betrokken, ter bevor- dering van de hervormin- gen. Krjoetsjkov zou hun af- gevaardigde zijn in het co- mité. Pugo tuinde er gewoon in. Slechts door zelfmoord kon hij zijn gezicht redden.
Het zijn vast wilde theo- rieën. Maar zolang de on- Juistheid ervan niet onom- stotelijk is aangetoond, roep ik: Leve de KGB! En leve de KGB niet lang meer, dan is zij zelf de eerste die het weet. Harold de Boer
Gevonden alinea's: 30
Organisatie: Collectie Overijssel locatie Zwolle
laatste wijziging 19-05-2021
 totaal 1 bestand
 
 
 
 
 
1761 UT Nieuws
Erfgoedstuk
Scan bij een inventarisnummer
1268 UT Nieuws, 30 (02-12-1993)
Jaargang:
30
Aflevering:
36
Jaar:
02-12-1993
Beschrijving:
Editie 36
Licentie:
CC BY-NC 4.0 Creative Commons (CC BY-NC 4.0)
Ga naar dit stuk:
UT Nieuws, 30 (02-12-1993)
Volgnummer:
10 van 16
‘Ik wilde graag fabrieken ont- werpen en niet in de research met potjes en pannetjes bezig zijn’, vertelt Chris van der Beek (26). Na zijn afstuderen in 1990 vond hij als process- engineer werk bij Shell Inter- nationale Chemie Maatschap- pij (SICM) in Den Haag. Van der Beek is zich bewust van het feit dat hij nog ‘in de gouden tijd’ werk heeft gevonden.
Chris van der Beek kwam in 1989 in contact met Shell via een buitenlandstage. In Paulinia bij Sao Paulo deed hij onderzoek aan het biologisch zuiveren van afvalstromen. Na zijn afstuderen stuurde hij open sollicitaties naar Unilever, AKZO en Shell. ‘Ik wilde graag bij een multinational werken. Verdere opleiding en training worden goed verzorgd, je heb meer kans om uitgezonden te worden naar andere landen en de loopbaanmogelijkheden zijn groter’, aldus Van der Beek.
schappen’, vertelt Chris van der Beek. Toen hem een baan als process engineer op het Haagse Centrale Kantoor werd aangebo- den hapte hij gretig toe. i Het is nu volgens Van der Beek ‘guur weer’ in de chemie. Ook bij Shell chemie worden minder ingenieurs aangenomen dan vroeger en ook is een ‘life-time- career’ niet langer vanzelfspre- kend. Halverwege de maand november kreeg Van der Beek te horen dat hij niet het slachtoffer wordt van de lopende reorganisa- tie. In Den Haag wordt het perso- neelsbestand teruggebracht van 170 naar 1 18 mensen.
‘Ik heb ongeveer een jaar gewerkt onder de hoede van een ervaren collega. Daarna ging ik ook zelfstandig aan projecten werken’, vertelt Chris die de afgelopen anderhalf jaar een bij- drage heeft geleverd aan de ver- betering van het productieproces van een rubberfabriek die in Bra- zilië gebouwd gaat worden. In de regel werken er vier of vijf pro- cess engineers onder de hoede van een senior-collega aan een project.
Volgens Van der Beek geldt bij Shell de vuistregel dat mensen de
eerste tien jaar geen /ijnverant- woordelijheid mogen dragen. In die tijd kunnen werknemers zich ontwikkelen tot een breed inzet- bare vakman in de petrochemie. Pas daarna is doorgroeien naar een managementfunctie moge- lijk.
Zijn studie CT, vakgroep Proces- kunde) kwalificeert Chris van der Beek als ‘nuttig’ en ‘breed genoeg’ voor de praktijk. ‘Ik vond het jammer dat er maar weinig tijd beschikbaar is voor praktijkopdrachten. Theorie is prachtig maar je moet het ook kunnen toepassen en dat leer je via stages en practica’, stelt Van der Beek vast. Hij is voorstander van een vijfjarig curriculum om juist weer ruimte te geven aan de praktisch toepassing.
Volgens hem staan ex-UT-ers goed aangeschreven bij Shell: ‘Het voordeel van een kleine faculteit is een goede begeleiding en het werken in kleine groepen. Ik heb ervaren dat er dan veel meer van de stof blijft hangen en dat komt je in je werk ten goede.’
‘Ik kwam er snel achter dat ik er weinig zin in had om een rood, stevig plasticje nog roder en steviger te maken’. Tijdens haar studie concludeerde Mariska van der Linden (25) al snel dat de pure chemie haar straatje niet is. Onder invloed van één van haar docenten, Henny Kramers-Pals, raakte ze geïnteresseerd in onderwijs. ‘Hoewel, een HAVO of VWO leek me weinig. Een klas vol ongemotiveerde leerlingen was voor mij een schrikbeeld’.
Ze begon in 1986 met haar studie Chemische Technologie. Vorig jaar studeerde ze af. Een adver- tentie waarin een docent milieu- technologie gevraagd werd, trok haar aandacht. Ze solliciteerde voor de eerste keer en werd direct aangenomen bij het prof. H.C. van Hall Instituut in Gro- ningen. ‘Eigenlijk moest ik per 1 september beginnen, maar ik was nog niet klaar met afstuderen. Daar heb ik toen haast achter gezet en 1 oktober ben ik aan de slag gegaan’.
Diermanagement gestudeerd kan worden. Het gros studeert er Milieukunde en ongeveer de helft er van kiest de technologi- sche kant.
‘Eigenlijk vormt procestechnolo- gie een belangrijk onderdeel. Ik heb mij voornamelijk gespeciali- seerd op het terrein van de mem- braan- en polymeertechnologie. Het belangrijkste hier is echter dat je een duizendpoot en flexi- bel bent. M’n studie aan de Uni- versiteit Twente heeft me daar goed op voorbereid, vind ik. Ik heb genoeg bagage’.
Hoewel ze docente is geeft Mariska van der Linden maar zo’n zes tot tien uur les in de week. ‘Ik begeleid ook stages en afstudeerders. Ik schrijf dictaten en bovendien verandert het vak zo snel dat je veel moet lezen om bij te blijven’. De studenten ver- gen ook veel tijd. ‘Ze zijn gemo- tiveerd en kritisch en willen het naadje van de kous weten. Ik heb al wel geleerd dat je niet te lang moet wachten met toegeven dat je iets niet weet. Ik zoek het uit en vertel het ze een week later wel’.
Ze is er de jongste docente. ‘Ik
Tanco de la Rie
Goed plannen kon hij al. Tanco de la Rie (29) had zes jaar de tijd voor zijn studie CT en maakte die, op zes dagen na, vol. Zijn fiming was perfect. ‘Als je nu solliciteert krijg je nog al eens een afwijzing. In 1988 werd je àltijd voor een gesprek uitgenodigd. Werk was er genoeg te krijgen. Dat is op dit moment wel anders’.
Zijn loopbaan startte hij bij DSM waar hij procesresearch deed. Het was een tijdelijk contract. Toen hij bij de aardappelzetmeei- en deprivatenfabriek Avebe aan de slag kon, greep hij die kans met beide handen aan. ‘Ik wilde niet al te lang in de research blij- ven werken. Het directe contact met de fabriek, dat spreekt me aan’. Als procestechnoloog ging hij in De Krim aan de slag, maar ook bij Avebe sloeg de recessie toe en een reorganisatie volgde. De la Rie kreeg daar nadrukke- lijk mee te maken. Zijn fabriek werd gesloten.
Tanco de la Rie
halen. Procedures en voorschrif ten moeten vastgelegd worden. Daarvoor stel ik veel vragen en ondanks de moeilijke tijden en de reorganisatie _ zijn _ mensen enthousiast. Maar het vereist wel tact’.
Zijn studie heeft hem voldoende voorbereiding voor deze functië geboden, vindt hij. ‘In de proces technologie geef je adviezen n daarvoor is net zo goed tac! nodig. Het is niet zo dat ik alles wat ik geleerd heb nog wetl Bovendien moet je bij blijven leren, ik volg regelmatig cursuS- sen. Toch vind ik dat de studie mij genoeg heeft bijgebracht. Het belangrijkste is dat je er op een bepaalde manier hebt leren wer ken en denken’.
Van der Linden ziet beperkte effecten op de werkgelegenheid. ‘Er wordt immers ook ingekrom- pen en ontslagen op de research- afdelingen waar onze afgestu- deerden normaal gesproken terechtkomen voordat ze door- stromen naar andere functies.’ Hij noemt de effecten echter niet al te ernstig: ‘We moeten de zaken niet overdrijven. Het Shell-lab in Amsterdam krimpt in van 1350 tot 1150 arbeids- plaatsen, niet van 1350 tot 150!’
Van der Linden is niet bang dat de druk op managers van busi- ness-units om een zeker rende- ment te realiseren, zal leiden tot korte-termijndenken en een terugval in fundamentele
zullen ze zich snel realiseren dat ze op termijn fundamenteel onderzoek nodig hebben, anders verliezen ze hun marktpositie.’ Wel lijkt er een zeker risico dat bedrijven researchprojecten goedkoop gaan uitzetten in Oost- Europa. AKZO kondigde al zul- ke plannen aan. ‘Gelukkig blijkt die trek naar Oost-Europa nogal mee te vallen, als je met mensen van AKZO praat’, zegt Van der Linden. Noordervliet ziet eerder een lichte verschuiving van research richting Engeland en België, dat overigens dit jaar 30 procent meer in chemie inves- teert dan Nederland. Noorder- vliet hoopt dat de kersverse fisca- le steun voor R&D in deze een dam kan opwerpen.
recente investeringen kwamen in het buitenland terecht vanwege belastingvoordeeltjes en gratis bedrijfsgrond. ‘Toch ik acht het onwaarschijnlijk dat bedrijven zullen vertrekken. Zeventig mil- jard aan investeringen in gebou- wen en fabriekcomplexen neem je niet zomaar op je nek om naar het buitenland te gaan. Voor de bestaande chemische industrie is dat geen reële optie.’
De chemische industrie laat kriti- sche geluiden horen over het niveau van chemici en chemisch technologen en de aansluiting van de opleidingen op de wensen van het bedrijfsleven. ‘De oplei- dingen laten steeds meer te wen- sen over’, bevestigt Noorder- vliet. ‘Wij hebben de indruk dat de afgestudeerden teveel specia- listen zijn en te weinig breedte hebben. Wij willen echter 25 pro- cent specialisatie en 75 procent basiskennis, aangezien afgestu- deerden in het bedrijfsleven maar
zelden terechtkomen op hun eigen vakgebied.’ Afgestudeerden zijn volgens sommigen te weinig multidiscip- linair geschoold en hebben te weinig ervaring met fundamen- teel onderzoek. De een wil dit, de ander dat, reageert Van der Lin- den laconiek. Hij wordt er soms moe van: ‘De studenten komen hier praktisch zonder kennis bin- nen. Wij moeten zorgen dat ze na ruim vier jaar beschikken over een volledig kennispakket, plus ervaring als fundamenteel onder- zoeker, plus werkervaring, plus sociale vaardigheden, enz. Men verliest soms de redelijkheid uit het oog.’
’Zulke globale kritiek beschouw ik als borrelpraat. Klagen over het onderwijs is van alle eeuwen. Ik houd staande dat de afgestu- deerde van tegenwoordig zeker niet slechter, en misschien zelfs beter is dan in de tijd dat ik zelf afstudeerde. Natuurlijk willen
werkgevers altijd meer en beter, en het scheelt natuurlijk ook dat afgestudeerden tegenwoordig op 22-jarige leeftijd het bedrijf bin- nen komen in plaats op 24-jarige leeftijd. Maar we moeten over de aansluitproblemen ook niet al te dramatisch doen.'
Van der Linden wijst op het ABET-rapport waarin CT deze zomer als Nederlandse opleiding goed scoorde. ‘Wij komen er positief vanaf.’ Wel constateerde de commissie dat de opleiding tot allround-ingenieur meer integra- tie van de diverse kennisonderde- len behoeft. Volgens de CT- decaan heeft de krappe cursusduur dit steeds in de weg gestaan. ‘Na invoering van de vijfjarige cursusduur hopen we in het curriculum meer aan integra- tie en multidisciplinariteit te kun- nen doen. Ik heb zelf wat voor- stellen liggen om meer integratie tot stand te brengen tussen de technische en de maatschappij-
wetenschappen, bijvoorbeeld in de vorm van projecten waar studenten van diverse faculteitên kunnen samenwerken.’
Zowel Noordervliet als Van der Linden vinden de vijfjarige sl! dieduur voor chemische techn® logie gewenst. De VNCI wil wel dat ook chemie de vijfjarige cur susduur krijgt. ‘Wij willen geên A- en B-opleidingen in de cht mie’, zegt Noordervliet.
Van der Linden vraagt zich c ter af of ook chemie vijf ja#! moet krijgen. Chemici en che- misch technologen zijn volge® hem qua ond»zrzoeksnl\‚cîfl;]l gelijkwaardig, maar chem!® technologen hebben daama:! kennis van de procesindusiriè a ontwerpvaardigheden in h ‘Dat aspect rechtvaardig! f°”Î extra jaar. De universiteiten mo€< ten niet dwars gaan liggen * alleen de TU's vijf jaar krijgen’ aldus Van der Linden.
Gevonden alinea's: 32
Organisatie: Collectie Overijssel locatie Zwolle
laatste wijziging 19-05-2021
 totaal 1 bestand