Een sjofel geklede violist probeert als straatmuzikant geld te verdienen in een "gegoede" buurt met mooie huizen. Op een enkeling na negeren de goedgeklede passanten en bewoners hem. In zijn op de grond geplaatste hoed komt nauwelijks geld. Wanneer een voorbijganger deze hoed wegschopt ontstaat een woordenwisseling die veel publieke aandacht trekt. De ruzie ontaardt in duw- en trekwerk waarbij de viool sneuvelt en de ruziezoeker er vandoor gaat. De violist is ten einde raad, totdat een van de omstanders spontaan met de hoed rondgaat bij de verzamelde menigte en veel geld bij elkaar collecteert. In café Ensing speelt de slotscène zich af en blijkt een en ander doorgestoken kaart: de ruziezoeker, de collectant en de violist komen separaat met tussenpozen na elkaar binnen; nemen plaats aan één tafel en, terwijl een van hen snel de viool repareert, verdelen ze - sigaren rokend, bier drinkend en gierend van de lach - de opbrengst van de collecte.