De vader van mevrouw Van de Woude, dominee Hettinga, was medeoprichter van de illegale kranten Trouw en Je maintiendrai.
Hij werd verraden en overgebracht naar een gevangenis in Haren. Door te doen alsof hij een psychische stoornis had, met steun van een professor van het AZ in Groningen, werd hij overgeplaatst naar de psychiatrische inrichting in Zuidlaren. Tussen de patiënten kon hij in het geheim zijn verzetswerk voortzetten waarbij zijn dochter zich voordeed als verpleegster en boodschappen doorgaf.
Op een nacht viel de SS het ouderlijk huis binnen, haar moeder en een onderduiker werden opgepakt. Vertelster mocht thuisblijven om voor de jongste broertjes te zorgen. Voordat de Duitsers het huis vorderden, heeft ze foto’s, zilverwerk, papieren etc. in een melkbus gestopt en deze begraven. Alles was nog intact na de oorlog.
Moeder werd overgebracht naar het Scholtenhuis in Groningen. Daar heeft vertelster haar een paar keer kort kunnen spreken, gebruikmakend van schuilnamen van verzetsmensen. Na 3 maanden ging moeder op transport naar kamp Vught, waar ze een ‘bunkeraffaire’ heeft meegemaakt. De dochter wist in de trein te komen om haar moeder nog te zien, ook nam ze van andere gevangenen sieraden in bewaring.
De moeder ging via een concentratiekamp bij Krefeld naar een concentratiekamp in Polen. Daar moest ze in steengroeven holen bikken voor het verbergen van munitie voor de oprukkende Russen. Na de bevrijding is ze lopend teruggekomen.
De oudste broer werd naar een Duits concentratiekamp gebracht. Net voor de bevrijding wist hij te ontsnappen. Zwaar verwaarloosd bereikte hij een klooster in Limburg, waar hij verzorgd werd. Hij meldde zich vervolgens bij het Engelse leger en kwam als militair thuis.
Het hele gezin heeft de oorlog overleefd, 6 leden ervan hebben een verzetskruis ontvangen.
Na de oorlog hebben veel mensen zich voorgedaan als verzetsstrijders, terwijl zij verraad hadden gepleegd.