Het verhaal van de terugkeer van Arnhemmers, na evacuatie, naar hun verwoeste stad. Akte 1. Met handwagens, te voet, liftend en met paard en wagen komen ze terug. Een familie in Blokhut op terrein 8.28 ( landgoed Presikhaaf). Ze gaan terug naar Arnhem: van Remagenlaan (spoorwegovergang), Velperweg. Ruïnes van de stad: Willemsplein, Grote Eusebiuskerk, Royal, Velperplein (met o.a. verwoeste Telefooncentrale), Markt, WalburgisKerk, Helsteeg, de Schouwburg, het station, Openluchtmuseum ( NOM). Mensen ruimen puin op. Akte 2 De interieurs van de huizen zijn vernield. Een kind vindt kapot speelgoed. Een oud echtpaar komt thuis in een puinhoop. Ruïnes van huizen, mensen ruimen overal puin. Een oude man vindt een fotoboek en gaat het op een parkbankje bekijken: foto's van de stad toen ze nog heel was, afgewisseld met hoe het er na bombardementen uitziet. Er wordt gewerkt aan het herstel van de stad, steeds meer mensen komen terug. Beelden van rijen mensen voor de gaarkeuken in de Catharijnestraat. de waterman (GEWAB) verstrekt de bevolking water. Mensen zwemmen in het Sportfondsebad, wandelen in park Sonsbeek. Man zit buitenshuis in de zon, de zon gaat onder.

Schoolreisjes van de Witte School - 1 leerlingen onderweg met leerkracht, bij de school en langs bospaden; leerlingen doen behendigheidsspelletjes; leerlingen krijgen gevulde koeken en later kersen; 2 leerlingen vertrekken met tram; leerlingen onderweg in de tram (kort); de scholieren lopen langs kasteel Zypendaal; ingang Burgers dierenpark; kinderen bij diverse dierenverblijven en in de speeltuin van het dierenpark; 3 Ouders en kinderen wachten op straat; kinderen lopen omhoog over een pad met leuning, kinderen op de fiets onderweg, op de achtergrond een rivier, aangekomen op heide; pootjebaden in een ven; jongens voetballen op de heide; Station Arnhem, aankomst elektrisch treinstel; kinderen stappen in op overdekt perron; kinderen in donker trein interieur, conducteur; kinderen stappen uit in Wolfheze; shots kinderen in speeltuin, poseren gezelschap scholieren, ober met dienblad limonade.

Exterieur school in de vroege ochtend; scholier Hans Verbrugge in september op zijn eerste schooldag, met zusje Marjolein bij de ingang van de school; ouders en kinderen voor het schoolgebouw; ouders en leerlingen in klaslokaal; juffrouw Rijstenbil, leesplank en schoolborden; kinderen en leerkrachten op het schoolplein; leerlingen wachten in de rij om de school binnen te gaan; diverse shots met juffrouw Rijstenbil die taalles geeft met de leesplank;

Kilder - kerstmis met een kerstboom thuis; bowling in Varsseveld; familie-eten in een restaurant en thuis; Sinterklaasviering (onscherpte), zwarte Pieten; 'Lang Leve de Jarig'; kinderen spelen playbackshow.

Dorpsfilm van Heelsum, deel 2 van twee delen, met beelden van mensen bij hun woning of bij het uitoefenen van hun beroep -

Eerste deel van de dorpsfilm van Heelsum, met beelden van mensen bij hun woning of bij het uitoefenen van hun beroep. De film geeft een beeld van het leven in het dorp.

Dorpsfilm van Heelsum, deel 1 van twee delen, met beelden van inwoners van Heelsum bij hun woning of bij de uitoefening van hun beroep - zie detailbeschrijvingen

Rondreis per bus met overnachtingen in tenten op IJsland. Een grafische voorstelling toont de verschillende reisdoelen.

Polygoon-journaal: de bouw van de Baileybrug (Simmonds and Foulksbridge) uit 1946. Het verrollen van de nieuwe Rijnbrug, heropening door dhr Harmsen van de Rijnbrug in 1950. De Rijnkade vanaf de ASM, uit 1953: ANWB-bord richting Nijmegen, Rijnbrug, ANWB-bord richting Zutphen, het Velperpoortstation, een ANWB-bord Jansbuitensingel, Willemsplein met de opening van de voetgangerstunnel en burgemeester Chr.G. Matser, die het lint doorknipt. Een overzicht van het Willemsplein vanaf het dak van het gebouw "Nederlanden 1845", met rijdend verkeer.

Film met 3 onderwerpen rond activiteiten van de Nationaal-Socialistische Beweging, NSB - 1. Semi-professioneel gemaakte NSB-propagandafilm met beelden van de hagespraak van 1937 in Lunteren en een oproep om naar Lunteren te komen - Beelden van de hagespraak op de Goudsberg in Lunteren. Partijleden zijn, volgens de tekstdia, onderweg naar Lunteren; 'te voet, per autobus of met de trein'; beelden campagne: rij-opname langs huizen met raambiljetten, billboards en vlaggen. Medewerkers en verkopers 'Volk en Vaderland' met weekbladen op straat bijeen; beelden Noord Holland o.a. in Amstelveen; promotie-rit voor NSB met verkopers 'Volk en Vaderland'. 2 Beelden van een eerdere NSB-bijeenkomst in Wedde, Groningen. NSB-ers brengen groet aan het monument voor de slag bij Heiligerlee. 3. Anton Mussert in open auto omringd door VNJ meisjes.

Film met beelden in en om Heveadorp in de periode 1946-1947. Ir. M.J. Nix filmt zijn woonplaats en zijn werkplek. Getoond wordt de oorlogsschade aan gebouwen en aan de rubberfabriek, de Hevea Rubber Fabrieken. De wederopbouw is gestart en er worden herstelwerkzaamheden getoond. De film eindigt met een impressie van werkzaamheden in een laboratorium.

Film met beelden van Oosterbeek voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een groot deel van de beelden is gemaakt vanuit de woning van de heer en mevrouw Monné aan de Utrechtseweg. Links aan de overkant van de weg is de toegangspoort van de Dennenkamp. In de eerste episode trekken colonnes Nederlandse militairen te voet, te paard en op de fiets langs aan de overkant van de weg. Paard en wagens, waaronder stomende keukenwagens, passeren. De tweede episode toont winterbeelden van woning en omgeving. De derde episode is een kort shot van een wachtende rij mensen. De vierde en laatste episode bevat beelden van het verwijderen van kerkklokken uit de kerktoren van de St. Bernulphuskerk aan de Utrechtseweg. De klokken worden aan touwen naar beneden gelaten. Op het kerkplein staan toeschouwers.

Al de ontwikkelde en gedroogde super 8 films gaan op een grote spoel en hier worden de aparte films op kleine spoeltjes gerold en er wordt een voorloopstrook aangelijmd. De kant-en-klare filmspoeltjes gaan dan weer in de originele zakjes naar de klant terug

Het proces verloopt hetzelfde als bij de diafilms. Aan de kleur te zien wordt hier gebleekt en gespoeld. Je moet er niet aan denken dat die smalle film zou breken. Het zal wel eens gebeurd zijn. En dan verwoest dat veel films, omdat ze zich dan veel te lang in bepaalde vloeistoffen bevinden

Bij de super-8 films gaat het ongeveer hetzelfde als bij de diafilms. Omdat het gebeurde dat de super-8 film niet helemaal was gebruikt, werd de film in een soort weegschaaltje gelegd, waarmee men kon zien of de film helemaal gebruikt was. Een super-8 cassette bevat namelijk twee spoeltjes naast elkaar en als het ene spoeltje leeg was, en het andere vol, dan gaf de weegschaal een bepaalde waarde aan. Als een film niet helemaal gebruikt was, werd hij doorgedraaid met het apparaat op tafel. Ook deze originele filmzakjes werden weer gebruikt voor het ontwikkelde filmpje. Hier is iemand bezig met het uitpakken en nummeren van films en zakjes

Niet iedereen liet zijn films inramen. Er kraste nog wel eens een dia tijdens het inramen. De ontwikkelde diafilm werd daarom van een hoesje voorzien.
Linksonder zit een rol met matte cellofaan folie en rechtsboven een met heldere folie.
De rol met ontwikkelde diafilm is rechtsonder te zien. Wat er nu gebeurt is het volgende. De film wordt aan de onder- en bovenkant bedekt met de twee lagen folie. Een wieltje met aceton plakt die folie aan elkaar en de diafilm in folie wordt dan linksboven opgewikkeld.

De droge film wordt uit de droogkast op een spoel gewikkeld. Hier zijn de films te beoordelen en hier worden ook de teststroken losgeknipt

De films worden na de eerste ontwikkeling gebleekt. De films lopen door diepe bakken, "baden" genoemd. De vloeistoffen worden steeds rondgepompt. Die pompen leveren warmte af aan de baden. Het spoelwater (leidingwater) dat in het proces wordt gebruikt dient ook om de baden te koelen.
Dat gebeurt met warmtewisselaars.
De temperatuur van de baden (dat zal hier rond 28 graden zijn) moet binnen tienden van een graad nauwkeurig zijn

Hier vindt de kleurontwikkeling plaats. Dat is de tweede ontwikkeling. De films worden steeds een rol opgeschoven, omdat de rollen niet recht boven elkaar zitten. Af en toe moet de film naar een volgend rek. Dan maakt hij als het ware een sprongetje, zoals aan de rechterkant te zien is. De ontwikkelinstallatie kan zo'n 3 km film per uur ontwikkelen. De film loopt dus redelijk snel over de rollen. En 3 km is goed voor zo'n 2000 diafilms!

Het inspoelen van de rollen met films gebeurt in een donkere kamer. Daar bevindt zich ook een systeem met rollen (in het Engels een "looper") waar een "voorraad" film in zit.
Als de nieuwe rol aan het eind van de vorige geplakt moet worden, kost dat tijd. En het ontwikkelproces moet doorgaan. Dat rollensyteem voegt dus film aan de lopende band toe, terwijl de aanvoer even stil staat. Die twee rekken met rollen worden daarna weer uit elkaar getrokken, om weer meer "voorraad" in het systeem te hebben.
De eerste ontwikkeling moet in het donker plaatsvinden. Daarna wordt de ontwikkeling gestopt in een zure oplossing. Dan pas kan de film in het daglicht komen. Hier is dat te zien. Ook is te zien hoe twee films aan elkaar zijn geplakt en het nummer van de film die nu uit de muur komt. Het kastje is een lichtsluis, want er mag geen licht in de donkere kamer komen. Als er in die donkere kamer iets mis was, kon men met infrarood licht en een infrarood kijker het probleem oplossen. De film is namelijk niet gevoelig voor infrarood licht

Hier hangen de films in rekken, i.v.m. het verbaksysteem. Toevallig zijn dit ook kleinbeeldfilms. Het werd ook gebruikt voor de rapid- en instamatic films. Ook de grotere rolfilms en vlakfilms werden hier in aangepaste rekken ontwikkeld. Verder is het met het verbaksysteem ook mogelijk om aan wensen van klanten te voldoen. Als je bijvoorbeeld een diafilm van 100 ISO belichtte als 200 ISO, kon je hem door een langere eerste ontwikkeling gevoeliger maken. Het verbaksysteem werd alleen voor kleine partijen gebruikt

Sommige klanten gebruikten de meer professionele Agfachrome 50 en 100 films. Daarvan waren er te weinig om de grote ontwikkelmachine te gebruiken. Men gebruikte hiervoor het "verbaksysteem". De films hingen op rekken en werden een bepaalde tijd in de baden ondergedompeld. Omdat bij elke ontwikkeling een beweging nodig is, wordt in de bakken gebruik gemaakt van stikstof gas. De belletjes daarvan brengen de vloeistof in beweging. Bij de ontwikkelaars is het gebruik van lucht verboden, omdat de zuurstof de ontwikkelaars onbruikbaar maakt. De pompen en regeling van het verbaksysteem zijn hier te zien

In dit apparaat wordt de film in het houdertje boven de rode knop gestopt. De machine (die dan dicht is, vanwege het licht) trekt de film eruit, plakt hem aan de vorige film en trekt de rest van de ruim anderhalve meter film uit de cassette. Dan wordt de film afgesneden, het kokertje wordt omgedraaid en de lege cassette valt eruit. Dan wordt exact hetzelfde gedaan met de volgende film. Als de rol met films een diameter van ongeveer 25 cm heeft, wordt een nieuwe rol in de machine gezet. Het spreekt vanzelf dat het plakband heel sterk moet zijn, want de film komt in een natte omgeving

De diafilm enveloppen worden geopend en zowel de films als de terugzend enveloppen worden beide van hetzelfde nummer voorzien. Nu scheiden de wegen van de film en de enveloppen voor even

Film: Internationale Filmweek Arnhem 1965. Op de Jansplaats werd een bijna halve eeuw oude reisbioscoop in gebruik genomen, die gedurende deze wek oude films draaide. Op de foto Jan Blokker (filmrecensent) in gesprek met de explicateur Ben Rowold en de caissière C.H. Postma. Op de achtergrond een eveneens bijna 50-jaar oud affiche van de Louis Bouwmeester film "The Grip"