"Via die weggetjes gingen de mensen van Groot-Haasdal vroeger naar de kerk in Houthem, waar Sint-Gerlachus wordt vereerd, of naar de kapel van de paters oblaten in Arensgenhout. Ze kozen daarbij uiteraard de kortste weg: het was ook zo al ver genoeg, zeker als je die hele weg op houten klompen moest lopen.” Het pad eindigt bij de ‘grote’ weg. Aan de overzijde is de helling ingedeukt. "Een oude kiezelgroeve”, vertelt Snellings. "Vroeger waren dat er twee, maar eentje is volgestort met afval. Alles werd daar gedumpt, zelfs olie en landbouwgif. Maar de begroeiing lijdt er niet onder, zoals je ziet: de bomen gedijen prima. De troep die je overal langs de weg vindt richt volgens mij meer schade aan.” Via een rustige zijweg gaat het verder richting Ravensbos. Links ligt het vroegere huis van Eyck, rechts hoeve Holswick. Aan de voet van de talud stroomt helder water uit de berg. "Vroeger kwamen de mensen van Groot-Haasdal hier met een juk en twee emmertjes water halen”, vertelt Snellings. "Aan het rand van het dorp had je een put, maar daar moest je voor betalen, terwijl dit water gratis was. Nu zou ik het overigens niet meer drinken, met al die rotzooi die tegenwoordig in het grondwater terechtkomt.” Aan het begin van de dreef staat een wegkruis. "Dat is gemaakt door een Belg”, legt Snellings uit. "Weet je waar je dat aan kunt zien? Aan de voeten van Onze Lieve Heer. Hij rust met zijn twee voeten naast elkaar op een balkje, met door elke voet een spijker. De Christus op het kruisbeeld van Charles Eyck heeft zijn voeten over elkaar geslagen, zodat beide met één spijker aan het kruis konden worden genageld. Hollandse zuinigheid: op die manier spaart de kunstenaar één spijker uit. . . Ik heb dat grapje wel eens verteld aan een gezelschap met priesters. Zelden heb ik mensen in het Ravensbos zó hard horen lachen als toen.” Kent u een bijzonder stukje Parkstad waarover u meer wilt weten: bel 045-5626364 of mail naar RedactieParkstad@mgl.nl.