Uw zoekacties: Voorouders en verwanten van prof. dr. Hubert Coonenuit Echt

Artikelen ( Heemkundevereniging Houthem-St.Gerlach )

beacon
 
 
Artikel
Voorouders en verwanten van prof. dr. Hubert Coonenuit Echt
Datering:
2022
Titel:
Voorouders en verwanten van prof. dr. Hubert Coonenuit Echt
Auteur:
A.S.M. Patelski
Titel tijdschrift:
Limburgs Tijdschrift voor Genealogie
Afleveringsnummer:
Limburgs Tijdschrift voor Genealogie., 50 (2022) nr. 4 , p. 151-163
Samenvatting:
Het gebeurde tijdens een mooie zomermiddag medio juli 2020. prof. dr. Hubert Coonen en zijn vrouw drs. me Cox kwamen op bezoek. Het was onze eerste kennismaking.'
In mijn speurtocht op internet naar hoogleraren met Limburgse voorouders stuitte ik op een kleine mededeling in 't Weekblad van Echt. Professor Hubert Coonen uit Utrecht had een autobiografisch boek geschreven getiteld Een Limburger met ambitie. De ondertitel luidde Korte levensverhalen van een babyboomer. Het werk was te bestellen via een e-mail te richten aan de auteur. Mijn interesse was meteen gewekt en een e-mail was snel verstuurd. Over en door hoogleraren was al veel geschreven. Maar een persoonlijk levensverhaal in boekvorm van een Limburgse hoogleraar bleek toch redelijk zeldzaam te zijn.'
Zijn antwoord volgde drie uur later. Hubert Coonen wilde graag dat ik hem een toelichting gaf om te kunnen beoordelen of hij mij wel kon toelaten tot zijn privéleven. In mijn antwoord vertelde ik iets over mijn boek Limburgse Verwantschappen uit 2012 waarin familierelaties van 150 bekende personen met Limburgse voorouders zoals politici, kunstenaars, wetenschappers, journalisten, sporters, radio- en tv-presentatoren worden beschreven.' Het is mijn bedoeling dat dit boek een vervolg krijgt in de vorm van een genealogisch en biografisch onderzoek naar de voorouders, de afkomst en de Sociale achtergrond van hoogleraren en aan wetenschap gerelateerde personen met Limburgse voorouders.
Het wekte de belangstelling van Hubert Coonen op. Samen met zijn vrouw me Cox wilde hij het boek persoonlijk komen brengen. Zij verbleven regelmatig in hun appartement op Château Sint-Gerlach en een week later, op die mooie zomerdag, was het zover. Mijn vrouw Maria Heunen was gastvrouw. Het klikte meteen met het uiteindelijke gevolg het verschijnen van deze korte genealogische en biografische bijdrage over prof. dr. Hubert Coonen met vermelding van enige van zijn verre verwanten.

Samenvatting2:
Een Limburger met ambitie
In zijn boek beschrijft de Limburger Hubert Coonen, in vlotte schrijfstijl zijn levensverhaal.' Hij werd geboren in de zomer van 195 1. Als babyboomer had hij al vroeg de ambitie iets van zijn leven te maken en iets van de wereld te zien. De eerste twintig jaar van zijn leven woonde hij in zijn geboortedorp Echt. Hij was een uitstekende leerling op de lagere school en ging daarna naar de MULO, hoewel hij zelf liever naar de HBS in Roermond was gegaan. Mogelijk werd de schoolkeuze mede bepaald door de verwachting dat hij in het bedrijf van zijn ouders zou gaan werken.
Na de MULO moest hij kiezen. Hij had geen aanleg voor een technische opleiding en was er ook niet voor gemotiveerd. Wel tekende hij graag en had hij belangstelling voor de kunstacademie. Dat werd hem echter sterk ontraden, omdat daar, zo men zei, geen droog brood mee te verdienen viel. Zijn ambitie ging uit naar een universitaire studie. Daarvoor miste hij echter de juiste vooropleiding. Dus werd het de kweekschool. Hij was zestien jaar toen hij aan de opleiding begon en vijf jaar later was hij onderwijzer.
Zijn eerste baan kreeg hij in 1972 aan de basisschool De Nachtegaal te Spijkenisse onder de rook van Rotterdam. Met die baan wist hij, in de vorm van een vijfjarig contract met het Ministerie van Onderwijs en het Ministerie van Defensie, vrijstelling te verkrijgen van militaire dienst. Toen hij als onderwijzer aan het werk was, werd hem al snel duidelijk dat er weinig promotiemogelijkheden waren. Je kon hooguit hoofd der school worden. Zijn ambitie reikte echter verder en hij begon in de avonduren een zesjarige deeltijd MO-studie Pedagogiek! Onderwijskunde, die hij binnen vier jaar wist af te ronden. De praktijkervaring die hij in Spijkenisse opdeed leidde tot een sterke belangstelling voor de wetenschappelijke kant van het lerarenvak.
Samenvatting3:
Na vierjaar stopte Hubert Coonen als onderwijzer. De toenmalige minister van Onderwijs, professor Jos van Kemenade, verleende hem, mede vanwege zijn studieprestaties, toestemming om het contract eerder te beëindigen. Als 25-jarige ging hij naar de Universiteit in Utrecht, een plek waar hij lang naar had uitgezien. Hij werd assistent van zijn latere promotor, professor Jelle Sixma. Drie jaar later, in 1979, slaagde hij cum laude voor zijn doctoraal examen onderwijskunde. Hij had de smaak te pakken. Naast zijn drukke baan studeerde hij in de avonduren verder en schreef hij een proefschrift over de opleiding van leraren voor het basisonderwijs. Het kostte hem vrijwel alle Vrije tijd, zes jaar lang. Op 17 december 1987 promoveerde hij tot doctor in de Onderwijswetenschappen aan de Universiteit Leiden. Tussen het behalen van het Mulo-Adiploma in Echt (met wiskunde en een apart middenstandsdiploma) en het verwerven van de doctorstitel in Leiden verstreek een periode van twintig jaar hard werken en studeren. Vandaar de titel van zijn biografie: Een Limburger met ambitie.

Verdere loopbaan
Na zijn afstuderen in 1979 aan de Utrechtse Universiteit werkte Hubert Coonen elf jaar als onderwijskundig stafmedewerker bij het Katholiek Pedagogisch Centrum (KPC) te 's-Hertogenbosch, een landelijk onderwijsadvies- en innovatiebureau. In deze functie hield hij zich vooral bezig met de schaalvergroting in het Hoger Beroeps Onderwijs (HBO), in het bijzonder de totstandkoming van de nieuwe lerarenopleiding voor het basisonderwijs, de PABO. Daarover schreef hij ook zijn proefschrift. In de avonduren was hij studieleider van de MO-opleiding Pedagogiek! Onderwijskunde van het Pedagogisch Seminarium te Utrecht.
Samenvatting4:
Als jonge doctor in de Onderwijswetenschappen zette hij in de periode 1990-1999 zijn loopbaan voort als algemeen directeur van de lerarenopleidingen voor het basis-, voortgezet- en speciaal onderwijs aan de Hogeschool Utrecht, een van de grootste opleidingsinstellingen met bijna 4.000 studenten die studeerden voor het leraarschap.

Zijn talrijke activiteiten en publicaties om de kwaliteit van het leraarschap in Nederland op een hoger plan te brengen bleven niet onopgemerkt. In 1995 werd hij bij Koninklijk Besluit benoemd tot Kroonlid van de Onderwijsraad, het hoogste adviescollege van de regering op het gebied van het onderwijs. In de jaren 2001-2005 fungeerde hij als vicevoorzitter van deze raad. Hij was verder in tal van nevenfuncties actief als onderzoeker, adviseur, bestuurder en toezichthouder. In 2002 werd Hubert Coonen internationaal onderscheiden met de Distinguished Fellow Award vanwege zijn bijzondere verdiensten voor de vernieuwing van het leraarsberoep en de lerarenopleidingen.
In 2004 volgde zijn benoeming tot bijzonder hoogleraar aan de Open Universiteit Nederland te Heerlen. De leerstoel werd gefinancierd door de Fontys Hogescholen. De leeropdracht was Innovatiemanagement in de Educatieve Sector. Op 14 januari 2005 sprak hij te Heerlen zijn inaugurele rede uit met als titel: De leraar in de kennissamenleving. Het werd een bijzonder feestelijke dag met een behoorlijke Limburgse inbreng. Er was een symposium dat werd voorgezeten door prof. dr. Wynand Wijnen (1934-2012), oud rector-magnificus aan de Universiteit Maastricht. Via een online verbinding met Den Haag werd Hubert Coonen gelukgewenst door de minister van Onderwijs, de Limburgse Maria van der Hoeven, die naar later bleek een verre verwante is (zie het geneagram Ritzen). Hij werd op deze dag door de minister benoemd tot voorzitter van een nieuwe commissie, het Landelijk Platform voor de Beroepen in het Onderwijs.
Samenvatting5:
Deze commissie werd ingesteld om de minister te adviseren over de kwaliteit van het onderwijspersoneel dat werkzaam is op de Nederlandse scholen. Bij de rede en de aansluitende feestelijke receptie was ook aanwezig prof dr. Victor Feron (1936-2018), emeritus hoogleraar biologische toxicologie aan de Universiteit Utrecht. Victor Feron was een oom van Ine Cox, de echtgenote van Hubert Coonen.'

Na drie jaar werd deze bijzondere leerstoel omgezet in een reguliere deeltijdleerstoel. Naast voornoemde deeltijdfunctie was hij inmiddels benoemd tot fulltime decaan en hoogleraar Onderwijswetenschappen aan de Faculteit Gedragswetenschappen van de Universiteit Twente, een functie die hij vervulde van 2004 tot 2011. Hij eindigde zijn wetenschappelijke loopbaan in een vrije rol als onbezoldigd honorair hoogleraar aan de Teachers Academy van de Universiteit Maastricht, met als leeropdracht Evidence Based Professional Development of Teachers. Hier werkte hij nog drie jaar van 2011 tot 2014. In deze periode schreef hij onder meer een boek over het Onderwijs op de Universiteit en werkte hij in opdracht van de minister van Onderwijs aan de oprichting van het Nationaal Regieorgaan Onderwijsonderzoek van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) in Den Haag

De familie Coonen, Coenen te Echt
De familienaam Coonen is waarschijnlijk ontstaan uit de voornaam Koenrad. Bij familienamen als Coenen, Coenders, Coenemans, Coenjaerts, Koonen, Kohnen, Kuhnen, Corten, enz. is dit eveneens het geval. De naam zou "bekwame raadgever" betekenen.'
Vôôr invoering van de burgerlijke stand kende een naam geen vaste schrijfwijze. Namen werden veelal fonetisch geschreven waardoor er door de tijd heen de nodige varianten konden ontstaan.' In Echt werd de naam Coonen ook als Coenen geschreven.
Samenvatting6:
De oudste met zekerheid vastgestelde voorvader (stamvader) van de familie Coonen uit Echt is Hermanus Coenen die op 6 november 1759 te Echt in het huwelijk trad met de uit die plaats afkomstige Gertrudis Elisabeth Meerten. Over stamvader Hermanus is nog maar weinig bekend. Hij liet te Echt elf kinderen dopen. Zijn ouders zijn onbekend. Hij zou een zoon kunnen zijn van Henricus Coenen die te Echt op 9 februari 1718 trouwde met Cornelia Everaerts. Gezien de vernoemingstraditie zou dat genealogisch gezien heel goed passen. Immers de oudste zoon van Hermanus Coenen heette Henricus en een dochter Cornelia, beiden vernoemd naar een van hun mogelijke grootouders. Een echt bewijs voor deze filiatie is niet bekend. Van het echtpaar Coenen-Everaerts zijn in de kerkregisters van Echt geen doopinschrijvingen van eventuele kinderen gevonden. Mogelijk zijn er kinderen elders geboren en gedoopt.
De geboorteplaats van stamvader Hermanus Coenen is eveneens onbekend. Mogelijk was hij afkomstig uit een van de naburige plaatsen gelegen net over de grens met Duitsland.


[Rest van artikel NIET overgenomen]
Trefwoorden:
Geografische namen: