De tweede dag van het te Houthem-Valkenburg georganiseerde Limburgsche Zomerfeest mag al even schitterend geslaagd heeten als de eerste. Het weer werkte dan ook als vorig maal voor een Zomerfeest uitmuntend mede en had duizenden en duizenden naar de feestweide gelokt.
De commissie bestaande uit L. Baron de Loë te Mheer, voorzitter, jhr. J. Graafland te Maastricht, secretaris; jkvr. A. von Motz van Enghuizen te Zevenaar, penningmeesteresse; leden: Mevr. jhjr. Mr. G. Michiels van Kessenicb te Roermond, H. Graaf Wolff Metternich te Swalmen, H. Pijls te Schlnnen, P. Zuijderhoudt van Balgoy te Houthem, Mr. L. Verscheure te Vaals en Jos. Telders te Maastricht heeft eer gehad van baar werk hij de organisatie van de schuttersfeesten. Nadat men zich omstreeks drie uren op de feestweide verzameld had trok de lange stoet van ongeveer 50 deelnemende schuttersvereenigingen door Valkenburg. Voorop ging een reuzenbord waarop: Weg met de annexatle, Wij willen Limburg houen'. Dan volgden de verschillende vereenigingen, vooraf gegaan elk door hun vaandeldrager of koning, waarvan er waren die geheel behangen waren met de bekende zilveren koningsschildjes; wij zagen er die dateerden van 1627. De Stoet, met zijn kleurenrijkdom van ouderwetsche schutters-uniformen bood een schilderachtigen aanblik. Langs den geheelen weg stond het publiek in drommen opgesteld. Op het terrein teruggekomen vingen direct de excersitiën der schutterijen en schietwedstrijden aan. Voor deze wedstrijden waren naast een lauwerkrans en kunstvoorwerpen verschillende medailles, waarvan een van H. M. de Konlngin uitgeloofd.

Intusschen werd op een naastgelegen veld het woord gevoerd door den W.Eerw. zeer gel. heer Dr. Crijins, kapelaan van Valkenburg. Spreker zette in een breed betoog uiteen, welk landsverraderswerk door een Valkenburgsch kliekje wordt verricht door hun geschrijf, wat op niets dan leugens berust. Tot nog toe is men er in geslaagd het volk in toom te houden maar spr. vreest dat de keien van Weert zoo goed als die van Valkenburg nog eens met hen zullen kennismaken als zij niet spoedig hun schandelijk gedoe staken of hun heil zoeken naar België, hun vertrek dan zal zeer zeker door niemand betreurd worden. Is het echter noodig dan zal fier den strijd aanvaard worden, want wij strijden dan voor ons recht en het recht is om bij Nederland te blijven tot in den dood en dan twijfelt spr. er geen oogenblik aan dat dan zal kunnen gerekend worden op die Limburgsche mannen, op wie vooral was te bouwen in de Novemberdagen in den eventueelen strijd tegen de Troelstra-revolutionairen, hoeveel te meer zou dit dan nu het geval zijn waar het zou gaat, in den strijd tegen de Hustinse-revolutionairen. Onder donderend applaus werd besloten naar Brussel en Parijs een motie te zenden, waarin door de schuttersvereenigingen van Limburg verklaard wordt dat zij zich slechts willen stellen onder de souvereiniteit van Nederland en van Nederland alleen.
Hierna verspreidde men zich weer over het feestterrein, waar nog laat een allergezelligsle drukte heerschte.