Zo nu en dan valt je oog op een groeve die niet of slecht is gekarteerd. Je trekt er dan met kompas en meetlint in om op jouw manier orde op zaken te stellen. Deze keer was dat de Amorgroeve (84a), ook wel het Bergske van Rosalie geheten of de St. Gerlachgroeve, of, zoals van Wijngaarden hem ook noemt, de zijgroeve van de Koepelgroeve (84). De groeve ligt zoals van Wijngaarden beschrijft, juist ten westen van de Koepelgroeve. In tegenstelling tot dat wat hij vermeldt staat de groeve momenteel wel in verbinding met de Koepelgroeve. Beide groeven liggen aan de Wolfsdriesweg in de gemeente Valkenburg aan de Geul, tussen Geulhem en Geulzicht. De Amorgroeve (ik gebruik deze naam omdat die de kortste is) heeft twee ingangen die beide op het noorden uitkomen. Een aan het voetpad dat van de Wolfsdries omhoog loopt en een in de helling, 30 meter ten noordwesten van de vorige ingang. De eerste ingang is dichtgemetseld maar is aan de linkerbovenkant van een van muren met enige moeite toegankelijk. De andere ingang is d.m.v. een traliehek afgesloten. Doordat een van de tralies was verwijderd was deze afsluiting gemakkelijk passeerbaar. Hoe klein de groeve ook is, aan de hand van de graafrichtingen zijn er zeker drie kleine stelsels te herkennen. Midden in de groeve ontmoeten de graafrichtingen elkaar in één enkele gang en geven duidelijk de scheiding tussen een oostelijke en een westelijke helft aan. In het achterste gedeelte van de oostelijke groeve zijn een paar kamers die eindigen op ingevallen aardpijpen. Uit de graafrichting en de plaats van de kamers is echter op te maken dat dit een deel van een andere groeve is: het is een stukje Koepelgroeve. Toen al het meetwerk was uitgewerkt en mijn computer een integrale kaart van de Koepelgroeve en Amorgroeve tekende, bleek dat beide groeven een aardpijp gemeenschappelijk hadden en dat de stelsels zich op een meter na raakten. In het noordwestelijk deel van de Amorgroeve bevindt zich een grote instortingskoepel.

Hillegers