Uit dit huwelijk:
1.Jan Lamberix, geb. te Berg en Terblijt (Vilt) op 19 mrt 1841, herbergier (1879), dienstknecht, landbouwer, ovl. (61 jaar oud) te Maastricht op 7 apr 1902, geboren als Jan Gulix; bij huwelijk erkend en gewettigd, tr. (29 jaar oud) te Berg en Terblijt op 21 jul 1870, [Bruidegom tekent akte met "Lambriks"] met Gertrudis Huinen.
3.Thomas Lameriks, geb. te Berg en Terblijt (Vilt) op 22 feb 1845, dienstknecht, ovl. (84 jaar oud) te Berg en Terblijt op 23 feb 1929, tr. (resp. 32 en 22 jaar oud) te Meerssen op 24 nov 1877 met (Maria) Philomena Penders, dr. van Johannes Penders (dagloner) en Ida Konings (dagloonster), geb. te Meerssen (Rothem) op 8 sep 1855, ovl. (49 jaar oud) te Berg en Terblijt op 20 feb 1905.
5.Jan Pieter Lamberix, geb. te Houthem (Houthemerberg, huis gelegen aan den gewonen weg) op 17 sep 1849, dienstknecht (1879), ovl. (80 jaar oud) te Berg en Terblijt op 22 jan 1930, tr. met Maria Anna Hubertina Maas.
10. Joannes Hubertus Lamberiks, geb. te Berg en Terblijt op 28 jul 1860, ovl. (10 jaar oud) te Berg en Terblijt op 24 mei 1871.

Deze ouders waren schrijven en ondertekenen onkundig en zetten een kruisje (officieel plaatsten zij dan hun handmerk) en de vader die de geboorteaangifte, met de meegebrachte baby ter geslachtscontrole, op het gemeentehuis te Houthem of te Berg en Terblijt deed, zal de schrijfwijze van o.a. de familienaam niet hebben kunnen controleren. Door de ligging van zijn woonhuis, nu eens te Houthemerberg/Vilt, aan de ene dan wel aan de andere kant van de gemeentegrens (denk aan de Nieuwstraat te Kerkrade/Herzogenrath) kreeg hij bovendien met verschillende gemeenteambtenaren te maken.

In het register van aanbrengsten in ‘Den Coninxwinkel’-leen wordt omstreeks 1775 genoteerd dat Thomas Lammerits 7 grote roeden land aanbrengt (d.w.z. dat hij zich als gerechtigde/gebruiker aanmeldt). [Landen van Overmaas 01.075 inventarisnr 3983]. In hetzelfde register wordt hij ook wel als Lambrigs en Lameregs vermeld.

Nu in de rechte familielijn vanaf Thomas Lambrichs, via Lambrighs, Lamberix tot Lambriks wordt afgedaald, mag het, bij vier verschillende officiële schrijf-wijzen in één gezin (Lamberix, Lamerichs, Lamberiks, Lambriks) niet verbazen dat bij het fonetisch aanhoren van een, wellicht ook nog met dialectische inslag uitgesproken, familienaam de schrijfwijze daarvan niet altijd eenduidig zal zijn.
Een foutieve schrijfwijze van een familienaam mag tegenwoordig niet meer voorkomen. Bij mondeling verkregen informatie is daarom extra alertheid geboden. Vandaar de terechte vraag naar rectificatie, onderbouwd met documentatie d.m.v. aangeboden bidprentjes.

Y – IJ
Zoals hiervoor al vermeld hecht ik er aan dat officiële instanties mijn familie-naam correct schrijven, dus Suijkerbuijk en niet Suykerbuyk. Het is natuurlijk een naam die tot dezelfde voorvader terugvoert, die omstreeks 1590 zich deze aliasnaam aanmat of liet welgevallen. Er waren blijkbaar in dezelfde Bank meerdere personen die Huibrecht heetten en de zoon van vader Huibrecht waren; om misverstanden te voorkomen kreeg mijn voorvader een zoetgevooisde aliasnaam en werd het niet bijvoorbeeld de Jonge, de Kromme, de Korte of simpelweg Buik, want dat lichaamsdeel zal waarschijnlijk een onder¬scheidend kenmerk van hem geweest zijn.

De familie breidde zich in armoedige omstandigheden en in goedgelovige traditie snel uit in West-Brabant. Bij de invoering van de burgerlijke stand gaven de ambtenaren in Bergen op Zoom de voorkeur aan het gebruik van de ‘y’ in onze familienaam en in Roosendaal en Nispen werd de ‘ij’ gehanteerd. En in andere plaatsen werd de letter ‘k’ nog benadrukt door er ‘ck’ van te maken.

Bij het zetten van een handtekening, vooral als dat veelvuldig moet gebeuren, zoals bij notarissen, ambtenaren en kunstenaars, wordt de officiële schrijfwijze van de familienaam bijna altijd “gesimplificeerd”. Er ontstaat iets unieks, een soort krabbel, waar de familienaam nauwelijks of helemaal niet meer in te herkennen is. En als de naam wel goed leesbaar is, worden de puntjes op de ‘ij’ gemakshalve vaak vergeten. Het gaat zelfs zover dat men dan denkt dat de familienaam geschreven hoort te worden zoals de handtekening aangeeft; dus Charles Eyck, in plaats van Charles Eijck, zoals de man, geboren in Meerssen, in de Gemeentelijke Basisadministratie voorkwam.
Bij de afstammelingen van Charles Eijck ligt het ietwat gecompliceerd. Zoon Ragnar werd in Frankrijk geboren en omdat men daar wel de ‘y’ op het toetsenbord had staan en de combinatie ‘ij’ in de Franse taal niet voorkomt, werd Ragnar dus als een nieuwe wereldburger onder de familienaam ‘Eyck’ ingeboekt. En diens in Nederland geboren zoon Charles moet zich officieel als Eyck presenteren (want in de Nederlandse basisadministratie worden de officiële schrijfwijzen van westerse buitenlandse overheden gevolgd; maar hoe dat gaat met Cyrillische, Arabische, Chinese enz. namen??).

What is in a name, of tot welke bespiegelingen kan een rectificatieverzoek tot het (terecht) weghalen van een ‘t’ in een familienaam al niet leiden.