Mijn Studiezaal (inloggen)
Artikelen ( Heemkundevereniging Houthem-St.Gerlach )
Artikelen Collectie artikelen
De paspoorten van Paul van der Vrecken (2/2)
Datering:
2017
Titel:
De paspoorten van Paul van der Vrecken (2/2)
Auteur:
Wim Boersma
Titel tijdschrift:
't Sjtegelke
Afleveringsnummer:
't Sjtegelke, 24 (2017) nr. 48 (winter), p. 1/8
Samenvatting:
VERVOLG 2/2
Omdat hij al vaker in Napels was geweest besloot hij daar pas wat langer te blijven na zijn terugkomst van Malta. Omdat een groot deel van reistijd al was verstreken besloot hij uiteindelijk toch maar niet via Malta naar Palestina te gaan. Wel bezocht hij Malta (toentertijd bezet door de Engelsen) met de hoofdstad Valetta en de fortificaties daarvan nabij het Jezuïetenklooster, waar Van der Vrecken logeerde. Hier bezocht hij ook het voormalige paleis van de Hospitaalridders (Johannieters of Maltezerridders) van Jeruzalem. Tijdens de terugreis naar Napels stormde het ’s nachts zo hevig dat de ruiten van de grote zaal op de boot kapotgeslagen werden en regen en wind vrije toegang hadden. De lantaarns waren uitgeblazen, waardoor dit alles ook nog in het aardedonker gebeurde.
Hij kwam op 2 augustus weer in Rome aan, waar hij weer bij de Dominicanen logeerde. Ook nu kwam hij diverse keren bij de paus, die herhaalde dat het wel de laatste keer zou zijn dat zij elkaar zagen. Dat klopte wel, want Gregorius XVI overleed 1 juni 1846.
Van der Vrecken vertrok op 1 september 1843 per diligence weer uit Rome, om naar huis te gaan. Het paspoort voor deze reis werd afgegeven namens De Koning van Nederland, Prins van Oranje Nassau. Ook hiervan is de datering slecht te lezen, maar met enige moeite is er misschien toch wel 9 juli 1843 van te maken. Hij beschreef uitvoerig zijn tocht, die hem leidde over de Grote Sint Bernardpas op 7 september. Hij overnachtte daar in het tehuis/klooster. Bij de beschrijving van het gebouw blijft dit steken in de tekst van een gedenksteen, mogelijk doordat de auteur te moe (en/of ziek) was om de tekst volledig uit te schrijven. Tot aan zijn dood op 25 maart 1868 werd hij verzorgd door zijn neef, Émile Nève.
Omdat hij al vaker in Napels was geweest besloot hij daar pas wat langer te blijven na zijn terugkomst van Malta. Omdat een groot deel van reistijd al was verstreken besloot hij uiteindelijk toch maar niet via Malta naar Palestina te gaan. Wel bezocht hij Malta (toentertijd bezet door de Engelsen) met de hoofdstad Valetta en de fortificaties daarvan nabij het Jezuïetenklooster, waar Van der Vrecken logeerde. Hier bezocht hij ook het voormalige paleis van de Hospitaalridders (Johannieters of Maltezerridders) van Jeruzalem. Tijdens de terugreis naar Napels stormde het ’s nachts zo hevig dat de ruiten van de grote zaal op de boot kapotgeslagen werden en regen en wind vrije toegang hadden. De lantaarns waren uitgeblazen, waardoor dit alles ook nog in het aardedonker gebeurde.
Hij kwam op 2 augustus weer in Rome aan, waar hij weer bij de Dominicanen logeerde. Ook nu kwam hij diverse keren bij de paus, die herhaalde dat het wel de laatste keer zou zijn dat zij elkaar zagen. Dat klopte wel, want Gregorius XVI overleed 1 juni 1846.
Van der Vrecken vertrok op 1 september 1843 per diligence weer uit Rome, om naar huis te gaan. Het paspoort voor deze reis werd afgegeven namens De Koning van Nederland, Prins van Oranje Nassau. Ook hiervan is de datering slecht te lezen, maar met enige moeite is er misschien toch wel 9 juli 1843 van te maken. Hij beschreef uitvoerig zijn tocht, die hem leidde over de Grote Sint Bernardpas op 7 september. Hij overnachtte daar in het tehuis/klooster. Bij de beschrijving van het gebouw blijft dit steken in de tekst van een gedenksteen, mogelijk doordat de auteur te moe (en/of ziek) was om de tekst volledig uit te schrijven. Tot aan zijn dood op 25 maart 1868 werd hij verzorgd door zijn neef, Émile Nève.
Samenvatting2:
In 1813 werd in Nederland een paspoortwet ingevoerd. Het paspoort was gratis en niet groter dan een A4-tje. Het werd uit naam van de Nederlandse koning, maar in die tijd in het Frans, uitgegeven. Op het document stonden uiterlijke kenmerken beschreven, zoals de lengte, de haarkleur en de kleur van de ogen.
Door de heemkundevereniging werden 4 paspoorten van Paul van der Vrecken verworven, omdat we bang waren, dat deze historisch belangrijke stukken anders verloren zouden kunnen gaan voor het publiek. Het zijn bijzonder kwetsbare documenten. Met name het meeste recente, uit 1843, verkeert in een minder goede staat en zou eigenlijk gerestaureerd moeten worden. We hebben de paspoorten voorlopig in zuurvrije plastic mappen in een kartonnen hoes in een kluis in het Heiligdom van Sint Gerlachus ondergebracht.
Door de heemkundevereniging werden 4 paspoorten van Paul van der Vrecken verworven, omdat we bang waren, dat deze historisch belangrijke stukken anders verloren zouden kunnen gaan voor het publiek. Het zijn bijzonder kwetsbare documenten. Met name het meeste recente, uit 1843, verkeert in een minder goede staat en zou eigenlijk gerestaureerd moeten worden. We hebben de paspoorten voorlopig in zuurvrije plastic mappen in een kartonnen hoes in een kluis in het Heiligdom van Sint Gerlachus ondergebracht.
Samenvatting3:
Foto's :
- Paulus van der Vrecken
- Voor- en achterzijde van de oudste paspoorten
- Ernstig beschadigd paspoort uit 1843
- Paulus van der Vrecken
- Voor- en achterzijde van de oudste paspoorten
- Ernstig beschadigd paspoort uit 1843
Trefwoorden:
Organisatie: Heemkundevereniging Houthem-St.Gerlach
laatste wijziging 15-11-2024
