Familie Diepen
In 1892 koopt Armand Diepen (1846-1895), een gefortuneerde textielfabrikant uit Tilburg, villa Alpha in de Plenkertstraat en het daarachter liggende hellingbos en een jaar later het aangrenzende Polferbos en de Heidegroeve. Armand Diepen is een sociaal bewogen mens die wil dat wandelaars en natuurliefhebbers de gelegenheid krijgen het Polferbos te bezoeken. Daartoe worden er paden aangelegd in Engelse parkstijl. Hij overlijdt in 1895, maar zijn zonen Karel en Jan Diepen ontwikkelen later plannen om een theater te bouwen in de Heksenkeuken en, op de hoger gelegen helling, een restaurant met woning. Het krijgt de naam "het Rotspark" en op het terras worden regelmatig openluchtconcerten gegeven.
In 1916 wordt het Openluchttheater onder aan de helling van de Plenkertstraat, na een bouwtijd van drie maanden, in gebruik genomen. Het is een ontwerp van de bekende Roermondse architect Pierre Cuypers. Voor het beheer wordt de N.V. Valkenburg Omhoog opgericht, waarin naast de familie Diepen een aantal notabelen uit Valkenburg en omgeving participeren.

Families Bours en Jennekens
Uitbater en bewoner van het restaurant met fraai terras en kiosk, wordt Guillaume Bours. Vanwege de goede relatie die brouwmeester Spiertz van de pas opgerichte Aachener Exportbier Bräuerei met de familie Diepen onderhoudt steunt de brouwerij de exploitatie en levert er het nieuwe pilsener exportbier. Guillaume Bours oefent zijn activiteiten uit tot 1931. In die periode worden vooral toneelstukken opgevoerd zoals: "Joseph in Dotan" van Vondel, "Die Jungfrau von Orléans" van Schiller en "Middernachtsdroome van Shakespeare”.
Het slechte weer gooit regelmatig roet in het eten en heel wat voostellingen moeten worden afgelast. Het zal de exploitatie van het restaurant geen goed gedaan hebben, want het is alleen open in de maanden april tot en met augustus.

Het echtpaar Bours wordt opgevolgd door het echtpaar Jennekens-Marx. Zij maken de oorlog mee, waarin maar weinig gasten het -restaurant bezoeken en beginnen daarna aan de wederopbouw van hun restaurant met theetuin. Ook het Openluchttheater krabbelt op en wordt vooral bespeeld door Limburgse, Vlaamse en ook Valkenburgse gezelschappen. Grote organisator is dan mejuffrouw M. Sträter. In de jaren vijftig en zestig volgen er grote voorstellingen die veel publiek trekken, zoals de opera's "de Zigeunerbaron", "de Parelvissers" en “Faust". En de operettes "de Klokken van Korneville" en "Rooske Kleve".

Joseph Hubert Jennekens en zijn vrouw Agnes Marx exploiteren het restaurant tot 1955. Zoon Jan (1907-1980) die er al enige jaren inwoont met zijn vrouw Annie Daalmans ( 1921-1996) en hun dochters José en Marianne, neemt de exploitatie over. De meisjes lopen dagelijks langs Reuzentrap en door het Openluchttheater naar school. Tijdens de van de voorstellingen kan die trap niet gebruikt worden en moeten de gasten via een omweg naar het restaurant. Bekend is de aankondiging van een suppoost in uniform bij het begin van de pauze: “Dames en heren, twintig minuten pauze, de restauratie in het park staat ten dienste van de bezoekers. Vijf minuten voor het einde van de pauze wordt gebeld". (Limburgs Dagblad, 3 mei 1989).
Het bier dat nu door de bierbrouwerij "de Leeuw" met kar en paard geleverd wordt, gaat via de daarvoor aangelegde weg, die de Bierweg is gaan heten. Het gezin Jennekens-Daalmans verlaat "het Rotspark" in 1965 en vestigt zich in Broekhem.

Van de Bosch en Knol
Het restaurant wordt dan door Valkenburg Omhoog verhuurd aan bierbrouwerij "de Leeuw", die het onderverhuurt aan John van de Bosch. Hij is een energieke ondernemer die meer mogelijkheden ziet in het Polferbos. Zo legt hij er, na overleg met de eigenaresse, een rodelbaan aan. Boven in het Rotspark realiseert hij een klein restaurant met terras "Bellevue" geheten, bij de vroegere bunker, die door de Duitsers in de oorlog is gebouwd als luchtkoker. Uiteindelijk worden al die werkzaamheden hem teveel en verhuurt hij het restaurant “het Rotspark" met woning door aan zijn familielid Frans Knol.
In 1987 ontstaat er echter onenigheid tussen de beide exploitanten, die uiteindelijk leidt tot ontbinding van alle huurcontracten. Het restaurant wordt niet meer gebruikt en komt leeg te liggen.

Verloedering en afbraak
Dat doet het gebouw uiteindelijk geen goed. Het raakt in verval. Het vocht dringt binnen, want de muren zijn maar één mergelblok dik. Het behang bladdert af en dan slaat ook het vandalisme toe, Ruiten worden ingegooid en wat nog van waarde is, wordt ontvreemd. Langzaam neemt de natuur haar vroegere positie weer in. Het terras raakt overwoekerd. De enkele tuinstoeltjes die er nog staan roesten weg. Delen van de mergelbalustrade brokkelen af. De bezorgdheid onder de Valkenburgse bevolking groeit. Valkenburg Omhoog laat een onderzoek uitvoeren naar de mogelijkheden tot restauratie, maar moet uiteindelijk concluderen, dat de redding van het gebouw niet mogelijk is. Het is niet meer economisch rendabel te maken, Uiteindelijk valt in 1988 het moeilijke besluit tot afbraak. Begin 1989 zetten de machines en de werklui van de firma Wolter zich aan de klus het pand te slopen en het terrein te egaliseren. Met het restaurant en de terrassen verdwijnen ook de woning, de betonnen balustrade en een deel van de opgang vanuit de Plenkertstraat.

Weer een markant gebouw in Valkenburg dat het loodje legt.
Met dank aan: José Jennekens, Tinie van de Maarel-Driessen en Paul Tekstra.