In de jaren vijftig van de twintigste eeuw trokken heel wat jonge boeren alleen of met hun gezin naar het nabij gelegen Luxemburg. Vooral vanuit Zuid-Limburg waagden velen deze stap, die klein leek, maar toch uiteindelijk een diepingrijpende keuze voor de rest van hun leven bleek te zijn. De bedreigingen in de agrarische situaties in Zuid-Limburg en de kansen in Luxemburg vormen motieven. De auteur schetst vervolgens de hulp die de migranten kregen van de LLTB en de geestelijkheid. De pioniersperiode op de pachtboerderijen, het ingroeien in taal en cultuur in Luxemburg en de contacten met het thuisfront in Zuid-Limburg passeren vervolgens de revue. Vooral de tweede en de derde generatie integreert volledig. Een boerenbestaan is ook in Luxemburg voor steeds minder mensen weggelegd. De dienstensector biedt evenwel volop werkgelegenheid en daar hebben de nakomelingen van de Zuid-Limburgse boeren andere, rijke, maar nooit beoogde kansen gevonden. Met enkele cijfermatige gegevens, foto's en een ijst van boerenmigranten.

Echtpaar Habets-Frints