De Wederopbouw vraagt na de Tweede Wereldoorlog veel inspiratie en kracht van de toenmalige bevolking. Er moet veel werk worden verzet om te herrijzen. Hij kiest in zijn artikel voor Broekhem als een voorbeeld voor de vele dorpen in onze omgeving. Hij beschrijft hoe verenigingen nieuw leven wordt ingeblazen, het ontstaan van nieuwe verenigingen, de introductie van nieuwe materialen en apparaten, de opkomst van vakanties en het toerisme. Hij beschrijft de groei van Broekhem tot een moderne gemeenschap.

De komende tijd worden 34 infoborden uit de jaren ’90 op Rijksmonumenten vervangen. Op sommige borden klopt de tekst niet meer of is de kleur van het bord verschoten en moeilijk leesbaar. Dit is meermaals aangekaart door leden van Heemkundevereniging Schin op Geul en plaatselijk amateur-historicus Jan Diederen.

Nieuwe borden met nieuwe lay-out
De nieuwe infoborden geven een kwaliteitsimpuls aan de uitstraling van de monumenten en de openbare ruimte. Het project wordt deels gefinancierd door gemeentelijk budget en deels door de Kunst en Cultuurraad. De totale kosten voor de aanschaf van 34 borden zijn € 5.583. Van genoemd bedrag betalen de gemeente en de Kunst en Cultuurraad een evenredig deel (€ 2.791,50).

Doel
Doel van het project is om toeristen en inwoners juiste en interessante informatie te verschaffen over de historische waarden van Valkenburg aan de Geul. Op deze manier worden eigen inwoners ‘toerist in eigen gemeente’. Samen met de toeristen kunnen de eigen inwoners de ‘Rijksmonumenten Route’ wandelen of fietsen.

Organisaties die betrokken zijn bij de pelgrimsroute naar Santiago ontmoeten elkaar deze week in Zuid-Limburg. Samen bekijken ze hoe ze het bezinningstoerisme verder kunnen stimuleren. De VVV doet ijverig mee.

Kasteelheer Camille Oostwegel heeft achter de kerk van Houthem een kleine refugio ingericht. Pelgrims die op weg zijn naar Santiago kunnen daar voor vijf euro overnachten. „En dan krijgen ze van mij ook nog een kop soep”, zegt Oostwegel lachend.

Wie meer wil, moet betalen. ­Tenzij ze niks meer in hun por­temonnee hebben, benadrukt Oostwegel. „Dan mogen ze in de keuken met onze koks mee-eten.” Maar dat gebeurt volgens hem nooit. „De meeste pelgrims zoeken toch wat meer luxe en hebben daar ook geld voor over.”

Dat is ook de reden dat de VVV Zuid-Limburg zich heeft aangesloten bij de Europese organisatie van Santiago-groeperingen. Deze week ontvangt VVV-directeur Anya Niewierra delegaties uit heel Europa voor de jaarlijkse Saint James Way-conferentie in haar eigen Valkenburg.

Aan de echte pelgrims op de ­camino - de legendarische route naar het graf van apostel Jacobus de Meerdere in Santiago de ­Compostela - verdien je weinig, erkent Niewierra. Die leven ­sober, nemen genoegen met een eenvoudige slaapplaats en eten onderweg wat de pot schaft.

Maar de pelgrimsroute naar Santiago trekt ook steeds meer mensen die zich een paar dagen willen terugtrekken uit het hectische ­leven van alledag. Die zoeken rust, maar kiezen daarbij wel voor een goed hotel met een prima restaurant.

Het heeft ergens iets dubbels: profiteren van pelgrims die op zoek zijn naar bezinning. Dat klopt, zegt Isaias Calvo de la Uz, de vertegenwoordiger van de regio rond Santiago. „Maar pelgrims willen eten, drinken, een souvenir kopen. Wij dringen ­niemand iets op, ze vragen daar zelf om.”

Op het moment dat dit artikel geschreven wordt, vindt in het Suermondt-Ludwig-Museum te Aken een indrukwekkende overzichtstentoonstelling plaats van één van de grootste privé kunstverzamelingen in West-Europa en wel die van de Akense industrieel en bankier Barthold Suermondt (1818-1887).

De welgestelde Duitse familie Suermondt had ook een Nederlandse tak, die woonachtig was in de chique residentiestad Den Haag. Voor adellijke vrouwen niet altijd een pretje! Verzekerd van welvaart, dat zeker, maar niet altijd van welzijn! "Vrouwen, behoeftiger dan de armen, omdat zij van de jeugd af aan gewoon zijn aan zekere weelde en gemak en bovenal zooveel te lijden hebben door het streng gebod: fatsoen," aldus de circulaire "Landgenooten," een publicatie uit 1871 uitgegeven door het hoofdbestuur van 'Arbeid Adelt."
In de tweede helft van de 19e eeuw behoorde het leven van een vrouw uit de hogere klasse, zoals die van de Suermondts, gevuld te zijn met het leiding geven aan het huishouden, pianospelen, lezen, borduren, visites ontvangen, de kerk bezoeken en soms wat filantropisch werk. Wie ooit het virtuoos meesterwerk van Louis Couperus over de Haagse "Eline Vere," gelezen heeft, weet, hoe moeilijk het was voor een meisje van stand, zich aan te passen aan het 'banale" leven van alledag. Als iets een echte beschaafde dame kenmerkte, dan was het dat ze geen betaalde arbeid verrichtte. Niet iedere beschaafde dame was dat echter gegund. "Beschaafde vrouwen" hadden aan het einde van de 19e eeuw, in tegenstelling tot "beschaafde mannen" nauwelijks beroepsmogelijkheden. De communis opinie, over het verplichte thuiszitten van deze "canapé-engelen" begon echter langzaamaan te veranderen.
Er werd in deze kringen toen nagedacht om het lot van een onvermogende vrouw, uit de beschaafde stand, te verbeteren door aanmoediging en bevordering van haar kunst- en arbeidszin. Betrekkingen, die passend "vrouwelijk" werden geacht, zoals kinderjuffrouw of onderwijzeres, werden steeds meer toegestaan.