De Caroluskapel bij het kantoor van het bisdom aan de Swalmerstraat in Roermond is weer te bezoeken; de kapel is tot en met eind oktober drie middagen per week geopend.

De Caroluskapel dateert uit de 14de eeuw en kent een bijzondere geschiedenis. Eeuwenlang was ze onderdeel van een kartuizerklooster. In 1572 werden in de kapel de ‘martelaren van Roermond’ door solden van Willem van Oranje vermoord. Eind van de 18de eeuw namen de norbertinessen die uit hun klooster Sint-Gerlach in Houthem verdreven waren hun intrek in het klooster in Roermond. Zij gaven de kapel haar rococo-uiterlijk. In de 19de en 20ste eeuw was de kapel onderdeel van de priesteropleiding van het bisdom Roermond. Op dit moment maakt de kapel deel uit van de kantoren van het bisdom.

De Caroluskapel aan de Swalmerstraat 100 is elke woensdag, donderdag en zaterdag van 14.00 tot 17.00 uur te bezoeken. Er zijn dan gidsen aanwezig om meer over de bijzondere historie van de kapel te vertellen.

Foto: Doeke Krikke hangt een schilderij met oude beroepen van Pieter Bruegel de Oude op. In de vitrine staan onder meer een brouwketel en een wijnpers.

In het klooster van de zusters norbertinessen in Houthem werd in de middeleeuwen hard gewerkt. Dat bewijzen vondsten die bij archeologische opgravingen zijn gedaan.
HOUTHEM - In de middeleeuwse kloosters was het parool 'ora et labora'. Bid en werk, dus. Dat gold zeker ook voor het convent van de zusters norbertinessen in Houthem, zegt archeoloog Doeke Krikke. Uit vondsten blijkt dat zij zelf kleding en leren schoenen maakten, en hij heeft ook bewijzen gevonden dat zij in Houthem hun eigen potten en kruiken bakten.
Waarschijnlijk werden in het klooster tussen 1202 en 1786, toende zusters definitief uit het stift in Houthem vertrokken, nog wel meer ambachten beoefend: bier brouwen, wijn maken, ijzersmeden. ,,Maar daar heb ik nog geen concrete bewijzen voor gevonden", zegt Krikke, ,,dus daar kan ik als historicus ook verderniets over zeggen."

Het klooster werd aan het begin van de dertiende eeuw gesticht om pelgrims die in Houthem het graf van de heilige Gerlachus bezochten op te vangen en te verzorgen. Aanvankelijk woonden er paters en zusters, vertelt Krikke, maar al snel trokken die paters verder naar andere kloosters en werd Houthem een echt zustersconvent.

Marskramer
Voor Krikke is het geen verrassing dat die nonnen de handen uit de mouwen staken en ook niet terugdeinsden voor zwaardere klusjes. ,,Ze moesten vaatwerk hebben om eten en drank in te bewaren", legt hij uit. ,,En ze konden moeilijk wachten tot weer eens een marskramer langskwam met aardewerk, dus zat er niets anders op dan zelf potten te gaan bakken."

De tijd heeft pas op de plaats gemaakt in de tuinen rondom Huize St. Jozef in Valkenburg. Het landgoed ademt een sfeer van rust en verdieping. Haar na bijna veertig jaar breekt er een nieuwe periode aan. De gebouwen worden grondig onder handen genomen en gaan een thuis bieden aan nieuwe bewoners.
Het belangrijkste daarbij: samenleven in harmonie met de natuur en met elkaar.

Het oude Jeuzuïetenklooster in Valkenburg dateert uit 1893. In 1911 werd er een bibliotheek aangebouwd. In september 1942 stichtte de Duitse bezetter er een nationaalsocialistische eliteschool voor middelbare scholieren. Slechts twee jaar later, in 1944 werd het in gebruik genomen als ziekenhuis voor de geallieerden. Daarna volgde leegstand. Maar sinds het begin van de jaren zestig wordt het oude klooster door de Franciscanessen van de Heilige Joseph gebruikt als bejaardenhuis voor de zusters. Rond 1984 bouwen zij, vlakbij het oude klooster in de parkachtige tuin, een nieuw onderkomen voor de bejaarde zusters. Nu, bijna veertig jaar later breekt er een nieuwe periode aan: Envida initieert, investeert en moderniseert Huize St. Jozef.

UITZICHT OP HET GROEN
Aan de rand van het bos klatert een helder beekje. De klok van de kapel klinkt er vijfmaal per dag. De bewoners van Huize St. Jozef leven in harmonie met de natuur en elkaar. Met het betreden van het terrein laten we de waan van de dag mijlenver achter ons.
Huize St. Jozef biedt ruimte aan zijn bewoners om hun eigen leven te leiden. Indien nodig, voorzien van kwalitatieve dagelijkse begeleiding, ondersteuning en/of zorg. Er zijn vierendertig compacte maar comfortabele kamers met uitzicht op het groen en gemeenschappelijke ruimtes om samen te eten en te recreëren. Het parkachtige landgoed nodigt uit tot wandelen, een praatje of bezinning op een van de vele stilte- en rustplaatsen.

In uw parochie / gemeente is lange tijd een vestiging geweest van de congregatie van de zusters van het arme Kind Jezus. Zij hebben zich op verschillende vlakken lange tijd voor de parochianen en bewoners ingezet. Om de ruim 100-jarige aanwezigheid van de Zusters van het arme Kind Jezus in Nederland te documenteren en voor de toekomst te bewaren zal in december 2022 het boek "Zusters van het arme Kind Jezus. De Nederlandse provincie sinds de oprichting in 1920" verschijnen. Daarbij is ook een hoofdstuk gewijd aan het apostolaat van de zusters in uw parochie, resp. gemeente.

Allereerst wordt op hoofdlijnen de oprichting en ontwikkeling van de Nederlandse provincie van de congregatie vanaf 1920 tot nu geschilderd.
Daarna worden uitvoerig de geschiedenis en lotgevallen van de afzonderlijke vestigingen van d Nederlandse provincie in heel Nederland beschreven, met bijzondere aandacht voor het apostolaat en de spiritualiteit van de zusters.
Alle plaatsen in Nederland waar de zusters actief zijn geweest, komen afzonderlijk aan de orde, bij wijze van spreken van Castricum tot Maastricht en van Santpoort tot op Java in Nederlands-Indië (met aandacht voor hun verblijf in de jappenkampen). Een volledige opsomming van die locaties vindt u aan de ommezijde.

De zusters zijn overal actief geweest, vooral in het onderwijs en in de zorg voor jonge kinderen. Scholen, tehuizen en internaten vormen tastbare herinneringen aan de aanwezigheid van de zusters en aan hun werken. Voor velen zal het boek ook een blijvende herinnering zijn aan de bijdrage die de zusters hebben geleverd aan hun persoonlijke leven of aan de ontwikkeling van hun gemeenschap.
Het boek is in opdracht van de Nederlandse Vestiging van de Zusters van het arme Kind Jezus geschreven door dr. J. Hermans na een minutieuze archiefstudie. Het is met veel kleurenfoto's geïllustreerd en omvat ruim 600 bladzijden.