In de Wederopbouw worden niet alleen woningen en nog eens woningen gebouwd. Er kwamen ook nieuwe kerken, gemeentehuizen en kloosters. Mariëtte Paris-Vankan verhaalt in Monumentale ramen in het Geuldal, 1945-1965, dat er veel monumentale ramen zijn geplaatst in nieuwe kerken, klooster-kapellen, gemeentehuizen, maar ook bestaande gebouwen. De meeste zijn uitgevoerd in gebrandschilderd glas-in-lood. Ze heeft een overzicht samengesteld van die ramen. Opmerkelijk is dat in kloosterkapellen vaak minder bekende glazeniers ramen hebben geplaatst. Daarom starten de beschrijvingen met een korte levensschets van de glazeniers.

Mariëtte Paris-Vankan
Per toeval ontdekte de auteur een aantal jaren geleden in het voormalige klooster Marioweide in Venlo ramen van glazenier Gilles Franssen (1921-1979). En zo is haar belangstelling voor zijn ramen ontstaan, Al snel bleek na een intensieve zoektocht dat Gilles Franssen, geboren in Rothem, meer ramen ontworpen heeft en zelf heeft uitgevoerd, vooral in Noord-Limburg. En ze blijken van hoge kwaliteit. Dat leidde tot opname in de inventarisatie van glas-in-lood in Nederland over de periode 1817 - 1968, waarin hij een van de 200 beste glazeniers wordt genoemd. Gesprekken met familieleden, onderzoek in vele archieven en de inzage in het familiearchief zorgde voor veel interessante informatie. Dat leidde uiteindelijk tot dit artikel, waarin voor het eerst aandacht wordt geschonken aan de opleiding, de kunstzinnige ontwikkeling en het oeuvre van Gilles Frans-sen. En natuurlijk ontbreken daar de nodige afbeeldingen in kleur niet bij.
-----------
Over de glazenier met o.a. biografische gegevens.

Waarschijnlijk zegt de naam Gilles Franssen, 1921-1979, u niets. In dit artikel wordt voor het eerst aandacht besteed aan deze glazenier die per toeval door de auteur, Mariëtte Paris-Vankan, is ontdekt bij de grote inventarisatie van glas in lood in Nederland 1817-1968. Daarin wordt hij een van de 200 beste glazeniers van die periode. Interviews met familieleden en zijn privéarchief zijn een belangrijke bron om zowel de mens Gilles Franssen als zijn opleiding, kunstzinnige ontwikkeling en oeuvre te leren kennen

Vijftien jaar na zijn overlijden zijn zo'n 400 werken van de Houthemse schilder en glazenier Jacques Vonk (1923— 2000) bijeen gebracht op website www.stichtingjacquesvonk.nl, sinds vorige maand online. "De website is een soort 'digitaal museum' voor deze kunstenaar", zegt voormalig ROZ journaliste Monda Heshusius, die het boek 'Verstilde schoonheid van Limburg' over hem heeft geschreven.
Het boek werd gepresenteerd bij een gelijknamige overzichtsexpositie in Museum Land van Valkenburg in 2011 die veel bezoekers trok. Sindsdien is de belangstelling voor het werk van Vonk drastisch toegenomen. De Stichting Jacques Vonk wil zijn werk nu blijvend onder de aandacht brengen en voor liefhebbers toegankelijk maken. Jacques Vonk was geen geboren en getogen Limburger. Hij kwam uit Rotterdam, maar hield minstens zoveel van de streek waar hij woonde en leefde als een doorsnee-Limburger. Hij voelde niets voor het bedrijf van zijn vader, maar verliet Rotterdam om te studeren aan de Jan van Eyck Academie in 1948. Een flamboyant figuur. Medestudenten als Marijke Stultiens en latere collega's als Sjef Hutschemakers herinneren zich hem goed: 'Een moeilijke man die je, ondanks zijn nukken, toch in je hart sloot.' Dat had misschien te maken met zijn liefde voor het Heuvelland, voor de mensen die er woonden en de boeren die er werkten. Alles was kleurrijk in zijn ogen. Is het een kwestie van heimwee om zijn week mooi te vinden? Omdat we dingen willen vasthouden die mooi maar vergankelijk zijn? Jacques Vonk wilde zijn eigen werkelijkheid maken en vasthouden. Het leven had hem vaak gepijnigd met depressieve gevoelens. In die perioden trok hij zich terug in zijn eigen wereld: het landschap met vakwerkhuizen, boerinnen op het land, koeien, varkens, kippen. Hij keek er naar met kinderlijke verwondering en legde alles vast op doek.

De Broekhemse parochiekerk heeft fraaie gebrandschilderde gebrandschilderde ramen van de hand van de kunstenaars Henri Jonas, Harry Schoonbrood en Charles Eyck.
Drie ramen zijn echter nooit van glas in lood voorzien omdat deze niet in het oog springen, Het is het grote raam in het bovenportaal van de toren en de twee halfronde raampjes naast de hoofdingang aan de zuidzijde. Het idee is gegroeid ook deze ramen van glas in lood te laten voorzien door een eigentijdse kunstenaar met afbeeldingen van eigentijdse mensen. Pater Karel, Edith Stein en Maria Tauscher. Zalige Zuster Anna Maria Tauscher (Sandow 1855-Sittard 1938) Anna Maria Tauscher werd op 19 juni 1855 geboren in Sandow, 26 kilometer ten Oosten van Frankurt an der Oder. Sandow behoorde indertijd tot Duitsland en ligt nu in Polen. Anna Maria was de oudste dochter van de lutherse dominee Hermann Traugott Tauscher en Pauline van den Bosch, die uit Haarlem afkomstig was. Na Anna Maria volgden nog zeven kinderen, van wie er drie als kind overleden. Dominee Tauscher werd in 1862 benoemd in Arnswalde; drie jaar later werd hij overgeplaatst naar de Lucasgemeente in Berlijn. In 1874 overleed moeder Pauline. Als oudste dochter was het aan de amper 20 jaar oude Anna Maria om het huishouden te leiden. Toen vader Tauscher in 1879 opnieuw in het huwelijk trad, was zijn oudste doch ter van de verplichtingen in huis bevrijd en kon ze zich meer op gebed en bijbellezing toeleggen. De familie woonde al ruim 19 jaar in Berlijn, toen vader Tauscher de lutherse gemeente in dorp Gusow aangeboden kreeg. Daar legde Anna Maria zich toe op het bezoeken van armen en zieken. Ook verzamelde ze een groep jonge meisjes om zich heen. Anna Maria was 30 jaar toen ze solliciteerde naar de baan van hoofd van een krankzinnigengesticht. Met toestemming van haar vader verliet zij op 6 maart 1886 het ouderlijk huis en reisde ze naar het Rijnland.