Vrouwelijke topkoks waren destijds nog meer dan nu een zeldzaamheid. Boudeling "Dat heeft iets te maken met de werkdruk. Je bent echt van 's morgens vroeg tot 's avonds laat in touw. Met kinderen is dat vaak moeilijk.
Kleijnen trok toen ze haar ster kreeg alle verloven in van haar drie destijds jongvolwassen kinderen. Hun hulp was onmisbaar. Haar perfectionisme bleek uit Kleijnens motto's 'Gaat niet, bestaat niet' en 'Alleen het beste is goed genoeg'. Personeel moest gasten en hun wensen kunnen 'lezen'. Dan kon je de mensen »goed in de watten leggen». Tegelijkertijd kon ze erg direct zijn tegen klanten met op niets gebaseerde pretenties en praatjes.
De Michelinster werd gevolgd door een verkiezing (de allereerste ooit) tot ladychef van het jaar (1991) en de publicatie van een eigen kookboek, Ida's keukengeheimen (1992).
Twee van de drie kinderen en vijf van de zes kleinkinderen rolden uiteindelijk het horecavak in. Zoon Paul kreeg op den duur steeds meer medezeggenschap in moeders zaak. Twee kapiteins op het schip werkte maar matig. Kleijnen deed de zaak in 1994 aan hem over.
Zelf had ze plots tijd voor een heel scala aan nevenactiviteiten: tuinieren, sporten, Franse les en een computercursus. Ondertussen gaf Kleijnen kooklessen. Agnes Theunissen zat meteen groep vriendinnen jaren bij haar op cursus. "In de keuken was Ida een echte commandant. Grapjes maken was uit den boze. Als je iets niet deed of de groente was niet fijn genoeg gesneden, kon ze dat op zo'n manier zeggen dat je soms even moest slikken. Maar als we het eten samen gingen opeten, kon je ontzettend met haar lachen. Dan was ze een echt feestbeest."
Theunissen heeft veel van Kleijnen geleerd: "Detaillering. Perfectionisme. Maar haar eigen smaakvermogen blijft onovertroffen. Met de vriendinnen hebben we een keer een diner voor haar bereid bij mij thuis. Nadat we de mosselen uit de schelp hadden gehaald, vergaten we dat we die nog nodig hadden voor de saus. We hebben ze uit de zak moeten halen.

Ida at het op met een bedenkelijk gezicht en helemaal aan het einde van de avond, tijdens haar dankwoordje, begon ze over precies die saus."

De laatste tijd ging de gezondheid van Kleijnen achteruit. Ze leed aan longfibrose. Het hart had het moeilijk. Dochter Marianne, die een cateringbedrijf runt: »Afgelopen Kerst hebben we met de familie bij mij thuis nog een zevengangendiner voor haar bereid, alles volgens de recepten uit haar kookboek. Ze genoot. Maar terwijl ze toch al aan het dementeren was, zei ze ook dat we bij een van de gangen het kwarteleitje waren vergeten. Het kortetermijn geheugen haperde. Maar je kon haar nog gerust bellen met de vraag ,Mam, hoe konfijtten wij de sinaasappels ook alweer?"
In het nieuwe jaar "ging het kaarsje langzaam uit". Op 15 januari klopte Ida's hart voor de laatste keer.

Bovendien, twee kapiteins op een schip, dat gaat gewoon niet. Het leidde tot een koersverandering. Niet langer meer werd het handhaven van de Michelinster het doel. Valkenburg was niet meer het gastronomisch centrum van Limburg. Van een Michelinster alleen kon je niet leven. De Lindenhorst ging zich meer toeleggen op het geven van kooklessen en relatiemarketing. Wij waren in Limburg trendseffend op het gebied van kooklessen, nu doet iedere kok het die wat bij wil verdienen, aldus Paul Keijdener. De Lindenhorst werd nog eens verbouwd en gemoderniseerd, maar na tien jaar is het heilig vuur er een beetje uit bij Paul en zijn vrouw Marion. We waren toe aan een nieuwe uitdaging. Die heb ik gevonden in Frankrijk, het land, waar ik allang mij hart aan heb verpand. Vorig jaar kreeg de ambitieuze Keijdener precies wat hij wilde. In de Gascogne, tegen de Spaanse grens, zo'n veertig kilometer ten zuiden van Toulouse en een uurtje rijden van het vliegveld van Carcassonne ga ik het Château de Barbet leiden. Rond het kasteel liggen drie zwembaden, een 18 holes golfbaan en 150 luxe villa’s, waarvan er dertig worden verhuurd, vertelt hij in snel tempo. Niet alleen de droom kasteelheer te worden in zijn favoriete land doet hem besluiten Limburg te verlaten. In Frankrijk loop je niet steeds tegen die lullige regeltjes aan die in Nederland het bestaan van elk .............