Mijn Studiezaal (inloggen) 137 artikelen
sorteren op:
Artikelen Collectie artikelen
Overledenen Houthem en Broekhem vanaf november 2022-2023
Datering:
2023
Titel:
Overledenen Houthem en Broekhem vanaf november 2022-2023
Titel tijdschrift:
Parochieblad voor Broekhem en Houthem
Afleveringsnummer:
Parochieblad voor Broekhem en Houthem, 31 (2023) nr. 10 (28 okt.), p. 3
Samenvatting:
Overledenen Houthem vanaf november 2022 - 2023
Geboren: Gestorven: Naam: Leeftijd:
1-6-1933 28-10-2022Jantje de Rijk 89
25-11-192227-11-2022Eveline Evers-Hartmans99
28-12-193919-2-2023 Willi Wirtz 83
31-10-19361-3-2023 Emile Peerenbooms 86
6-6-1931 26-3-2023 Madeleine Peters-Pinckaers91
26-10-196011-4-2023 Ruud Wijnands 62
30-6-1946 6-7-2023 Arno Roeloffzen 77
Overledenen Broekhem vanaf november 2022 - 2023
Geboren: Gestorven:Naam: Leeftijd:
28-12-19438-11-2022 Truus Pinckers-Brands79
21-12-193325-11-2022Lieske Souren 89
16-7-1944 22-4-2023 Mat Franssen 78
Geboren: Gestorven: Naam: Leeftijd:
1-6-1933 28-10-2022Jantje de Rijk 89
25-11-192227-11-2022Eveline Evers-Hartmans99
28-12-193919-2-2023 Willi Wirtz 83
31-10-19361-3-2023 Emile Peerenbooms 86
6-6-1931 26-3-2023 Madeleine Peters-Pinckaers91
26-10-196011-4-2023 Ruud Wijnands 62
30-6-1946 6-7-2023 Arno Roeloffzen 77
Overledenen Broekhem vanaf november 2022 - 2023
Geboren: Gestorven:Naam: Leeftijd:
28-12-19438-11-2022 Truus Pinckers-Brands79
21-12-193325-11-2022Lieske Souren 89
16-7-1944 22-4-2023 Mat Franssen 78
Trefwoorden:
Organisatie: Heemkundevereniging Houthem-St.Gerlach
laatste wijziging 29-01-2024
Artikelen Collectie artikelen
In memoriam : Huub Habets 1945-2023 - Huub Habets, stille kracht op achtergrond
Datering:
2023
Titel:
In memoriam : Huub Habets 1945-2023 - Huub Habets, stille kracht op achtergrond
Auteur:
René Willems
Foto's door:
Walram
Titel tijdschrift:
De Limburger
Afleveringsnummer:
De Limburger, 27/6/2023
Samenvatting:
Twee weken na het tragisch ongeluk op de Wilhelminalaan in Valkenburg overleed Huub Habets. De klap kwam keihard aan.
Bij zijn familie, zijn vrienden, zijn buren, maar zeker ook bij de spelers van zijn voetbalteam: Walram 3.
Bij het verlaten van hun flat aan de Willem Alexanderlaan in Broekhem zwaaiden Huub en Evelyn Habets nog vrolijk naar hun
buren: „We gaan even gezellig Valkenburg in. Tot straks.”
Bij zijn familie, zijn vrienden, zijn buren, maar zeker ook bij de spelers van zijn voetbalteam: Walram 3.
Bij het verlaten van hun flat aan de Willem Alexanderlaan in Broekhem zwaaiden Huub en Evelyn Habets nog vrolijk naar hun
buren: „We gaan even gezellig Valkenburg in. Tot straks.”
Samenvatting2:
--------------------
Huub heeft tot zijn 75ste in het derde gevoetbald. Hij was er altijd, sloeg geen training over en stond ook ’s zondags als eerste op het veld.
secretaris Roger Huntjens van VV Walram
----------------------
Dat ‘straks’ kwam voor Huub niet meer. Na het etentje in de stad en een paar leuke uurtjes in hun stamcafé Pub Henry VIII - ze vierden die dag hun 47ste huwelijksdag - staken ze nietsvermoedend de Wilhelminalaan over.
Uit het niets dook daar opeens een auto op, bestuurd door een 81- jarige vrouw die naar het casino was geweest. Ze werden op het zebrapad aangereden en zwaargewond afgevoerd naar het ziekenhuis. Zondag 19 juni bezweek Huub daar aan zijn verwondingen.
Invalbeurt
De schok in Valkenburg is groot. Ook bij voetbalclub Walram kwam het bericht keihard binnen, zegt secretaris Roger Huntjens: „Huub heeft tot zijn 75ste in het derde gevoetbald. Hij was er altijd, sloeg geen training over en stond ook ’s zondags als eerste op het veld. Je moest hem niet vragen om bij de veteranen te komen, want dat vond hij niks. De laatste jaren nam hij wat gas terug, maar voor een invalbeurt van een halfuur was hij altijd te vinden.”
Ook buiten het veld stond Huub altijd klaar voor de club, zegt Huntjens: „Hij was een typisch voorbeeld van de stille kracht op de achtergrond.
Huub heeft tot zijn 75ste in het derde gevoetbald. Hij was er altijd, sloeg geen training over en stond ook ’s zondags als eerste op het veld.
secretaris Roger Huntjens van VV Walram
----------------------
Dat ‘straks’ kwam voor Huub niet meer. Na het etentje in de stad en een paar leuke uurtjes in hun stamcafé Pub Henry VIII - ze vierden die dag hun 47ste huwelijksdag - staken ze nietsvermoedend de Wilhelminalaan over.
Uit het niets dook daar opeens een auto op, bestuurd door een 81- jarige vrouw die naar het casino was geweest. Ze werden op het zebrapad aangereden en zwaargewond afgevoerd naar het ziekenhuis. Zondag 19 juni bezweek Huub daar aan zijn verwondingen.
Invalbeurt
De schok in Valkenburg is groot. Ook bij voetbalclub Walram kwam het bericht keihard binnen, zegt secretaris Roger Huntjens: „Huub heeft tot zijn 75ste in het derde gevoetbald. Hij was er altijd, sloeg geen training over en stond ook ’s zondags als eerste op het veld. Je moest hem niet vragen om bij de veteranen te komen, want dat vond hij niks. De laatste jaren nam hij wat gas terug, maar voor een invalbeurt van een halfuur was hij altijd te vinden.”
Ook buiten het veld stond Huub altijd klaar voor de club, zegt Huntjens: „Hij was een typisch voorbeeld van de stille kracht op de achtergrond.
Samenvatting3:
Stond nooit vooraan, maar was er als je hem nodig had. Hij kon ook intens genieten van de derde helft, als hij in de kantine stond met de jongens met wie hij in zijn beste jaren bij Valkenburgse Boys had gevoetbald.”
In Valkenburg stond hij vooral bekend als de stille kracht achter zijn vrouw Evelyn. Een paar jaar geleden kwam hij op de landelijke televisie, toen hij samen met een van zijn broers meewerkte aan de documentaire Zwarte Limburgers over kinderen van Afro-Amerikaanse bevrijders.
Kind
Hij was zelf kind van zo’n soldaat, die hij overigens nooit gekend heeft. Hoewel hij als kind wel doorhad dat ‘er ergens iets niet klopte’, hoorde hij pas rond zijn twaalfde van een - met zijn ouders bevriende - onderwijzer dat hij een andere vader had. En dat zijn broers dus eigenlijk zijn halfbroers waren. Hij vermoedde dat zijn ouders het hem zelf niet hadden durven vertellen. Huub schaamde zich vroeger wel eens voor zijn wat donkerdere huid en dikkere lippen, bekende hij voor de camera. Maar verder sprak hij daar zelden over; Huub was geen praatjesmaker.
In Valkenburg stond hij vooral bekend als de stille kracht achter zijn vrouw Evelyn. Een paar jaar geleden kwam hij op de landelijke televisie, toen hij samen met een van zijn broers meewerkte aan de documentaire Zwarte Limburgers over kinderen van Afro-Amerikaanse bevrijders.
Kind
Hij was zelf kind van zo’n soldaat, die hij overigens nooit gekend heeft. Hoewel hij als kind wel doorhad dat ‘er ergens iets niet klopte’, hoorde hij pas rond zijn twaalfde van een - met zijn ouders bevriende - onderwijzer dat hij een andere vader had. En dat zijn broers dus eigenlijk zijn halfbroers waren. Hij vermoedde dat zijn ouders het hem zelf niet hadden durven vertellen. Huub schaamde zich vroeger wel eens voor zijn wat donkerdere huid en dikkere lippen, bekende hij voor de camera. Maar verder sprak hij daar zelden over; Huub was geen praatjesmaker.
Trefwoorden:
Geografische namen:
Organisatie: Heemkundevereniging Houthem-St.Gerlach
laatste wijziging 28-01-2024
Artikelen Collectie artikelen
Wielerpeloton verder zonder muziek van Emile Peerenbooms :Overleden
Datering:
2023
Titel:
Wielerpeloton verder zonder muziek van Emile Peerenbooms :Overleden
Auteur:
René Willems
Foto's door:
Eroica en Ben Ceulen
Titel tijdschrift:
De Limburger
Afleveringsnummer:
De Limburger, 30/3/2023
Samenvatting:
Foto : - Emile Peerenbooms met zijn onafscheidelijke accordeon tussen de toerfietsers.- © EROICA
Dit voorjaar zijn in Zuid-Limburg weer enkele grote wielerkoersen en toertochten. Het peloton koerst verder zonder de muzikale aanmoedigingen van Emile Peerenbooms. De mecanicien overleed onlangs.
- De nostalgische wielerkoers Eroica richtte steevast een rustplaats in bij het Belgisch Rijwielhuis in Houthem. „De deelnemers vonden het heerlijk om met Emile Peerenbooms te praten over oude fietsen”, zegt woordvoerder George Deswijzen. „Emile was een vakman. Hij had een oplossing voor elk technisch probleempje met zo’n oude fiets. En hij had altijd nog wel ergens een onderdeel liggen als iets echt niet meer te repareren was.”
HOUTHEM
Topcoureurs als Tourwinnaar Jan Janssen waren vaste klant bij Peerenbooms’ rijwielhandel in Houthem. „Emile was een geweldige mecanicien”, herinnert oud-wielrenner Bennie Ceulen uit Terblijt zich nog goed. „Wat renners vooral aansprak was dat hij zo netjes werkte. In zijn zaak vond je geen druppel olie op de vloer. Sterker nog, als je vieze schoenen aan had, moest je die eerst uittrekken voordat je bij hem naar binnen mocht.”
Talenten
Peerenbooms had jarenlang een eigen juniorenploeg waarin hij talenten als Ger Harings uit Sibbe en Jo Vrancken opleidde. Later reed hij met de neutrale materiaalwagen achter het peloton in de grote wielerkoersen in Limburg. In de jaren tachtig was hij materiaalsponsor van de broers Piet en Fons van Katwijk. Die hadden geen ploeg meer gevonden, maar dankzij privésponsors reden ze toch nog mee in het peloton, op BHR-fietsen dus uit de werkplaats van Peerenbooms.
Dit voorjaar zijn in Zuid-Limburg weer enkele grote wielerkoersen en toertochten. Het peloton koerst verder zonder de muzikale aanmoedigingen van Emile Peerenbooms. De mecanicien overleed onlangs.
- De nostalgische wielerkoers Eroica richtte steevast een rustplaats in bij het Belgisch Rijwielhuis in Houthem. „De deelnemers vonden het heerlijk om met Emile Peerenbooms te praten over oude fietsen”, zegt woordvoerder George Deswijzen. „Emile was een vakman. Hij had een oplossing voor elk technisch probleempje met zo’n oude fiets. En hij had altijd nog wel ergens een onderdeel liggen als iets echt niet meer te repareren was.”
HOUTHEM
Topcoureurs als Tourwinnaar Jan Janssen waren vaste klant bij Peerenbooms’ rijwielhandel in Houthem. „Emile was een geweldige mecanicien”, herinnert oud-wielrenner Bennie Ceulen uit Terblijt zich nog goed. „Wat renners vooral aansprak was dat hij zo netjes werkte. In zijn zaak vond je geen druppel olie op de vloer. Sterker nog, als je vieze schoenen aan had, moest je die eerst uittrekken voordat je bij hem naar binnen mocht.”
Talenten
Peerenbooms had jarenlang een eigen juniorenploeg waarin hij talenten als Ger Harings uit Sibbe en Jo Vrancken opleidde. Later reed hij met de neutrale materiaalwagen achter het peloton in de grote wielerkoersen in Limburg. In de jaren tachtig was hij materiaalsponsor van de broers Piet en Fons van Katwijk. Die hadden geen ploeg meer gevonden, maar dankzij privésponsors reden ze toch nog mee in het peloton, op BHR-fietsen dus uit de werkplaats van Peerenbooms.
Samenvatting2:
Peerenbooms was ook een man met humor. Hij kon zich verkneukelen als corpulente toerfietsers op zondagochtend bij zijn rijwielwinkel in Houthem stopten en zich vergaapten aan de nieuwste technische snufjes die in de etalage lagen. „Ze staren zich blind op een zadel dat misschien tien gram lichter is dan het hunne”, vertelde hij ooit. „Terwijl het veel meer effect zou hebben als ze zelf tien kilo afvallen...”
Het zal voor de toerfietsers even wennen zijn dat Peerenbooms er niet meer is. Behalve wielergek was hij ook muzikant. Met zijn accordeon wist hij elke vermoeide coureur weer op te beuren. Dat was burgemeester Daan Prevoo van Valkenburg ook opgevallen: bij het uitreiken van de koninklijke onderscheidingen in coronatijd nam hij Peerenbooms in 2021 mee om tijdens het opspelden van de lintjes een vrolijk deuntje te spelen.
Appartementje
Peerenbooms hield zijn rijwielzaak tot op hoge leeftijd open. Pas recent besloot hij om te stoppen, het pand aan de Onderstestraat in Houthem te verkopen en met zijn vrouw Roos in een rustig appartementje langs het spoor te gaan wonen. Tot de tijd hem inhaalde. Hij werd ziek en verbleef de laatste weken in het hospice in Valkenburg.
Bennie Ceulen zocht hem daar nog een keer op: „Een geweldige man, echt waar.” Op 1 maart overleed hij. Zijn accordeon viel stil.
Het zal voor de toerfietsers even wennen zijn dat Peerenbooms er niet meer is. Behalve wielergek was hij ook muzikant. Met zijn accordeon wist hij elke vermoeide coureur weer op te beuren. Dat was burgemeester Daan Prevoo van Valkenburg ook opgevallen: bij het uitreiken van de koninklijke onderscheidingen in coronatijd nam hij Peerenbooms in 2021 mee om tijdens het opspelden van de lintjes een vrolijk deuntje te spelen.
Appartementje
Peerenbooms hield zijn rijwielzaak tot op hoge leeftijd open. Pas recent besloot hij om te stoppen, het pand aan de Onderstestraat in Houthem te verkopen en met zijn vrouw Roos in een rustig appartementje langs het spoor te gaan wonen. Tot de tijd hem inhaalde. Hij werd ziek en verbleef de laatste weken in het hospice in Valkenburg.
Bennie Ceulen zocht hem daar nog een keer op: „Een geweldige man, echt waar.” Op 1 maart overleed hij. Zijn accordeon viel stil.
Trefwoorden:
Geografische namen:
Organisatie: Heemkundevereniging Houthem-St.Gerlach
laatste wijziging 31-08-2023
Artikelen Collectie artikelen
In memoriam Lieske Souren 1933-2022
Datering:
2022
Titel:
In memoriam Lieske Souren 1933-2022
Titel tijdschrift:
Parochieblad voor Broekhem en Houthem
Afleveringsnummer:
Parochieblad voor Broekhem en Houthem, 30 (2022) nr. 12 (17 december), p. 5
Samenvatting:
Op 3 december jongstleden nam de geloofsgemeenschap van Broekhem in de H. Josephkerk afscheid van Elisabeth Hubertina 'Leske' Souren. Zij stierf in de leeftijd van 89 jaar. Velen zullen haar in herinnering hebben als een vrouw die gekenmerkt werd door eenvoud, hartelijkheid, bezorgdheid en liefde.
Maar zij had ook een roeping die haar leven glans en kleur gaf. Aanvankelijk de weg zoekend van het religieuze leven, besloot zij echter op zeker moment haar onderwijsverrichtingen vanuit een wereldse beleving te vervolgen. Het geloof in de God van de christenen was haar bron waaruit zij haar krachten putte om met de grote en de kleine vragen van het leven en samenleven om te gaan.
Dat geloof wilde zij almaar meer versterken en zo nam zij in 1994 deel aan de Kairos-opleiding in Roermond. Zij wist, geloven is een voortdurende zoektocht en een proces dat levenslang duurt. Een steeds weer pogen je eigen geloof te herontdekken, verdiepen en exploreren. Dat heeft zij gedaan de jaren nadat zij de opleiding in 1998 met succes afsloot.
Nadien heeft zij haar leven nog sterker dan voorheen toegewijd aan de zorg voor de geloofsbeleving binnen de Kerk van Broekhem die haar zo dierbaar was. De liturgie en de sacramentencatechese werden haar pastorale taken.
Tederheid tekende daarbij haar persoon, een levenshouding met een fijne aandacht voor de omgeving, de schepping, de andere mens en vooral de Ander met een hoofdletter.
Lieske besefte als geen ander de echte kwaliteit van aanwezigheid, het authentieke troostende daarvan om bijvoorbeeld in een stille woordeloze aanwezigheid de mens nabij te zijn of alleen met haar God in verzonken geloof.
Zij straalde een bijzondere vorm van vreugde aan het leven uit omdat het begrip 'geluk' voor haar vooral uitdrukte; aandacht voor de ander, ontvankelijkheid en tevredenheid, van daden die meer gericht zijn op zijn dan op het hebben.
Maar zij had ook een roeping die haar leven glans en kleur gaf. Aanvankelijk de weg zoekend van het religieuze leven, besloot zij echter op zeker moment haar onderwijsverrichtingen vanuit een wereldse beleving te vervolgen. Het geloof in de God van de christenen was haar bron waaruit zij haar krachten putte om met de grote en de kleine vragen van het leven en samenleven om te gaan.
Dat geloof wilde zij almaar meer versterken en zo nam zij in 1994 deel aan de Kairos-opleiding in Roermond. Zij wist, geloven is een voortdurende zoektocht en een proces dat levenslang duurt. Een steeds weer pogen je eigen geloof te herontdekken, verdiepen en exploreren. Dat heeft zij gedaan de jaren nadat zij de opleiding in 1998 met succes afsloot.
Nadien heeft zij haar leven nog sterker dan voorheen toegewijd aan de zorg voor de geloofsbeleving binnen de Kerk van Broekhem die haar zo dierbaar was. De liturgie en de sacramentencatechese werden haar pastorale taken.
Tederheid tekende daarbij haar persoon, een levenshouding met een fijne aandacht voor de omgeving, de schepping, de andere mens en vooral de Ander met een hoofdletter.
Lieske besefte als geen ander de echte kwaliteit van aanwezigheid, het authentieke troostende daarvan om bijvoorbeeld in een stille woordeloze aanwezigheid de mens nabij te zijn of alleen met haar God in verzonken geloof.
Zij straalde een bijzondere vorm van vreugde aan het leven uit omdat het begrip 'geluk' voor haar vooral uitdrukte; aandacht voor de ander, ontvankelijkheid en tevredenheid, van daden die meer gericht zijn op zijn dan op het hebben.
Samenvatting2:
In die zin sloot haar geloof er goed bij aan want geloven is dankend het hele leven aanvaarden als gave en opgave, zich verwonderen om het bestaan met al wat het concreet inhoudt.
Zo leefde zij haar leven in de Geest van Degene die voor haar zo belangrijk was. Degene die haar met zijn blijde boodschappen, door leerlingen en getuigen opgetekend, kon blijven aanspreken tot haar laatste ademtocht. Haar leven voltrok zich in de nabijheid van zijn Evangelie. Dat zij nu in dat ultieme Levenslicht verder gelukkig mag zijn, omgeven door Gods liefde.
Zo leefde zij haar leven in de Geest van Degene die voor haar zo belangrijk was. Degene die haar met zijn blijde boodschappen, door leerlingen en getuigen opgetekend, kon blijven aanspreken tot haar laatste ademtocht. Haar leven voltrok zich in de nabijheid van zijn Evangelie. Dat zij nu in dat ultieme Levenslicht verder gelukkig mag zijn, omgeven door Gods liefde.
Trefwoorden:
Geografische namen:
Organisatie: Heemkundevereniging Houthem-St.Gerlach
laatste wijziging 29-01-2024
