Mijn Studiezaal (inloggen)227 artikelen
sorteren op:
weergave:
Artikelen Collectie artikelen
100 wandelingen met Hub Hounjet
Datering:
2022
Titel:
100 wandelingen met Hub Hounjet
Titel tijdschrift:
Mazjerang
Afleveringsnummer:
Mazjerang, 3 (2022) april, p. 3
Samenvatting:
Met foto's
In 2012 werd vanuit de gezamenlijke sportverenigingen en de toenmalige dorpsraad Houthem-St. Gerlach een enquête gehouden om de behoefte te peilen voor activiteiten op sportgebied. Er bleek veel interesse te zijn voor 'wandelen'. Hub Hounjet nam de Organisatie op zich en sindsdien wordt er maandelijks, op de 3e zaterdag van de maand, gewandeld.
In het begin startten de wandelingen vanaf de parkeerplaats van de Holle Eik. Na een tijdje werd het gebied verlegd naar omringende gebieden. Het startpunt is nog steeds de Holle Eik. Van daaruit wordt gecarpoold naar de startplaats.
Hub stuurt ruim van te voren via e-mail de uitnodiging voor de volgende wandeling. Hij beschrijft in de uitnodiging waar het startpunt is (met beschrijving wat de beste route is om daar te komen), in welk gebied er gewandeld gaat worden, hoe zwaar (moeilijk begaanbare paden, hoogteverschillen) en hoe lang de wandeling is en vooral waar de pauzeplek is. Hub probeert de pauzeplek altijd op de helft of net over de helft van de wandeling te organiseren. De wandelingen zijn meestal zo'n 14 km lang.
In 2012 werd vanuit de gezamenlijke sportverenigingen en de toenmalige dorpsraad Houthem-St. Gerlach een enquête gehouden om de behoefte te peilen voor activiteiten op sportgebied. Er bleek veel interesse te zijn voor 'wandelen'. Hub Hounjet nam de Organisatie op zich en sindsdien wordt er maandelijks, op de 3e zaterdag van de maand, gewandeld.
In het begin startten de wandelingen vanaf de parkeerplaats van de Holle Eik. Na een tijdje werd het gebied verlegd naar omringende gebieden. Het startpunt is nog steeds de Holle Eik. Van daaruit wordt gecarpoold naar de startplaats.
Hub stuurt ruim van te voren via e-mail de uitnodiging voor de volgende wandeling. Hij beschrijft in de uitnodiging waar het startpunt is (met beschrijving wat de beste route is om daar te komen), in welk gebied er gewandeld gaat worden, hoe zwaar (moeilijk begaanbare paden, hoogteverschillen) en hoe lang de wandeling is en vooral waar de pauzeplek is. Hub probeert de pauzeplek altijd op de helft of net over de helft van de wandeling te organiseren. De wandelingen zijn meestal zo'n 14 km lang.
Samenvatting2:
Inmiddels hebben we al heel veel gebieden in Zuid-Limburg, met soms een klein uitstapje over de grens, belopen. Het wonderlijke is dat Hub ons steeds weer verbaasd door weggetjes te vinden die voor de meeste wandelaars volstrekt onbekend zijn. Je denkt een gebied best goed te kennen maar hij vindt steeds weer net dt steegje of paadje datje normaal gesproken zo voorbij zou lopen, omdat het niet opgenomen is in gebruikelijke wandelingen.
De wandelgroep bestaat meestal uit zo'n 25 tot 30 personen. Het valt op dat de meeste wandelaars zich niet laten afschrikken door het weer. Blijkbaar is regen, wind en sneeuw geen beletsel voor de wandelaars.
In de wandelgroep hangt een fijne, ontspannen en gemoedelijke sfeer. Het fijne is datje steeds weer aan de praat raakt met iemand anders. Nieuwe wandelaars worden heel gemakkelijk welkom geheten en ze horen er direct bij.
Nu gaan we de 100e wandeling maken. We hebben nog geen enkele wandeling dubbel gelopen. Dat is dan ook de grote uitdaging voor Hub: steeds weer een andere route zien te ontdekken.
Laten we hopen dat er nog veel wandelingen zullen volgen.
De wandelgroep bestaat meestal uit zo'n 25 tot 30 personen. Het valt op dat de meeste wandelaars zich niet laten afschrikken door het weer. Blijkbaar is regen, wind en sneeuw geen beletsel voor de wandelaars.
In de wandelgroep hangt een fijne, ontspannen en gemoedelijke sfeer. Het fijne is datje steeds weer aan de praat raakt met iemand anders. Nieuwe wandelaars worden heel gemakkelijk welkom geheten en ze horen er direct bij.
Nu gaan we de 100e wandeling maken. We hebben nog geen enkele wandeling dubbel gelopen. Dat is dan ook de grote uitdaging voor Hub: steeds weer een andere route zien te ontdekken.
Laten we hopen dat er nog veel wandelingen zullen volgen.
Trefwoorden:
Geografische namen:
Organisatie: Heemkundevereniging Houthem-St.Gerlach
laatste wijziging 17-01-2023
Artikelen Collectie artikelen
José (65) prikt afval met hulp van een app
Datering:
2022
Titel:
José (65) prikt afval met hulp van een app
Foto's door:
Trudy Willems
Titel tijdschrift:
De Limburger
Afleveringsnummer:
De Limburger, 19/10/2022
Samenvatting:
Foto: José Packbier heeft plezier in het prikken van zwerfafval. © TRUDY WILLEMS
Als de 65-jarige José Packbier uit Houthem-Sint Gerlach zich ergens aan stoort dan is het wel de rommel die her en der op straat verspreid ligt. In plaats van zich te blijven ergeren is ze het zelf gaan opruimen.
HOUTHEM-SINT GERLACH - In haar werkzame leven was ze revalidatietherapeut voor blinden en slechtzienden. Ze woont, samen met haar partner, in een zeer actieve gemeente die maar liefst tachtig vrijwilligers telt die zich bezighouden met het opruimen van zwerfvuil. 'Afval sprokkelen' noemen ze hun werk liefdevol. Daarbij gebruiken ze de app HelemaalGroen. ,,Ik hoop dat de zorg voor het afval goed georganiseerd blijft in de gemeente Valkenburg, zodat de landelijke opruimdagen en de taakverdeling daarvoor behouden blijven. Daarnaast is het zaak dat er voldoende geld voor materiaal voor de vrijwilligers beschikbaar blijft. We zijn enthousiast genoeg dus daar ligt het niet aan", vertelt ze.
José weet maar al tegoed dat landelijke opschoondagen niet genoeg zijn, daarvoor ligt er te veel zwerfvuil. ,,Er is wekelijkse activiteit nodig om alles opgeruimd te houden. We hebben goed contact met de gemeente die zorgt dat iedereen die dat nodig heeft een grijper, vuilniszakken, een ring en een veiligheidsvestje krijgt."
Als de 65-jarige José Packbier uit Houthem-Sint Gerlach zich ergens aan stoort dan is het wel de rommel die her en der op straat verspreid ligt. In plaats van zich te blijven ergeren is ze het zelf gaan opruimen.
HOUTHEM-SINT GERLACH - In haar werkzame leven was ze revalidatietherapeut voor blinden en slechtzienden. Ze woont, samen met haar partner, in een zeer actieve gemeente die maar liefst tachtig vrijwilligers telt die zich bezighouden met het opruimen van zwerfvuil. 'Afval sprokkelen' noemen ze hun werk liefdevol. Daarbij gebruiken ze de app HelemaalGroen. ,,Ik hoop dat de zorg voor het afval goed georganiseerd blijft in de gemeente Valkenburg, zodat de landelijke opruimdagen en de taakverdeling daarvoor behouden blijven. Daarnaast is het zaak dat er voldoende geld voor materiaal voor de vrijwilligers beschikbaar blijft. We zijn enthousiast genoeg dus daar ligt het niet aan", vertelt ze.
José weet maar al tegoed dat landelijke opschoondagen niet genoeg zijn, daarvoor ligt er te veel zwerfvuil. ,,Er is wekelijkse activiteit nodig om alles opgeruimd te houden. We hebben goed contact met de gemeente die zorgt dat iedereen die dat nodig heeft een grijper, vuilniszakken, een ring en een veiligheidsvestje krijgt."
Samenvatting2:
De gevulde groene vuilniszakken kan elke vrijwilliger bij een afvalbak plaatsen, om er vervolgens via de BuitenBeter-app een foto van te maken, waarna alles binnen een paar dagen wordt opgehaald.
Gepensioneerd dierenarts Jaap de Boer uit de Achterhoek bedacht drie jaar geleden een andere app: HelemaalGroen. Het burgerinitiatief is inmiddels breed omarmd in heel Nederland. ,,De app stimuleert individuele burgers om zwerfafval op te ruimen en hun inzet zichtbaar te maken", legt Trudy Willems van stichting HelemaalGroen uit. ,,Het werkt als volgt: als je de app opstart wanneer je begint met afval prikken, wordt de afgelegde route als een groen lijntje zichtbaar op de kaart. Na een maand verkleurt het lijntje naar oranje en twee maanden later is het bruin. Na opnieuw lopen van dezelfde route kleurt deze weer groen."
Inmiddels gebruiken zo'n ii.000 deelnemers de app door heel Nederland. ,,We krijgen te horen van deelnemers dat ze het prettig vinden om hun eigen route te zien, maar ook die van deelnemers uit de eigen omgeving en uit de rest van het land." In 2022 zijn in Nederland nu al 173.000 geregistreerde kilometers ontdaan van zwerfvuil. ,,Het leuke aan het initiatief is dat iedereen mee kan doen; jong, oud, lopend, fietsend of in een scootmobiel."
Meer info: www.helemaalgroen.nl.
Gepensioneerd dierenarts Jaap de Boer uit de Achterhoek bedacht drie jaar geleden een andere app: HelemaalGroen. Het burgerinitiatief is inmiddels breed omarmd in heel Nederland. ,,De app stimuleert individuele burgers om zwerfafval op te ruimen en hun inzet zichtbaar te maken", legt Trudy Willems van stichting HelemaalGroen uit. ,,Het werkt als volgt: als je de app opstart wanneer je begint met afval prikken, wordt de afgelegde route als een groen lijntje zichtbaar op de kaart. Na een maand verkleurt het lijntje naar oranje en twee maanden later is het bruin. Na opnieuw lopen van dezelfde route kleurt deze weer groen."
Inmiddels gebruiken zo'n ii.000 deelnemers de app door heel Nederland. ,,We krijgen te horen van deelnemers dat ze het prettig vinden om hun eigen route te zien, maar ook die van deelnemers uit de eigen omgeving en uit de rest van het land." In 2022 zijn in Nederland nu al 173.000 geregistreerde kilometers ontdaan van zwerfvuil. ,,Het leuke aan het initiatief is dat iedereen mee kan doen; jong, oud, lopend, fietsend of in een scootmobiel."
Meer info: www.helemaalgroen.nl.
Trefwoorden:
Geografische namen:
Organisatie: Heemkundevereniging Houthem-St.Gerlach
laatste wijziging 17-01-2023
Artikelen Collectie artikelen
Bevolkingsregister verdwenen
Datering:
2021
Titel:
Bevolkingsregister verdwenen
Titel tijdschrift:
www.aachen-webdesign.de
Afleveringsnummer:
Samenvatting:
Op 31 augustus 1944 om 13.00 uur verscheen de K.P. van Heerlen opnieuw in Valkenburg. Deze keer was het gemeentehuis het doelwit. Men wilde verhinderen dat de bevolking zou worden gedwongen verdedigingswerken aan te leggen. Bij de kraak kregen ze hulp van ambtenaar H.P.A. Laeven, die na de overval bewusteloosheid veinsde. De Sipo nam genoegen met zijn uitleg van het gebeuren. De K.P.-ers hadden alle persoonskaarten, vijftig PB’s, vijftig controlezegels en vijftig legeszegels meegenomen. Het bevolkingsregister verbrandden ze op het K.P.-hoofdkwartier in Ulestraten.
Enkele weken later werd Valkenburg bevrijd.
Marca Laeven *1948 schrijft in het boek „Valkenburg 75 jaar bevrijd” op p.55 onder de titel Guus Laeven (1913-1972) liet in 1944 het bevolkingsregister verdwijnen:
Inschrijven voor het boek „Valkenburg 75 jaar bevrijd”
Guus Laeven (DB) was tijdens de oorlog waarnemend hoofd van de afdeling bevolking in de gemeente Valkenburg-Houthem. Deze afdelingen van gemeentehuizen werden goed bewaakt, omdat de Duitsers de bevolkingsregisters nodig hadden voor het opsporen van Joodse families. Bovendien werden alle mannelijke bewoners tussen zestien en zestig jaar opgeroepen om ingezet te worden bij het graven van loopgraven of om te werken in de Duitse oorlogsindustrie.
De toenmalige NSB-burgemeester Schmalbach (DB) stond erop, dat alle mannen moesten worden opgeroepen. Om te voorkomen, dat het bevolkingsregister en oproepingskaarten in handen van de Duitsers zouden komen, had Guus Laeven, in samenwerking met het verzet, een plan bedacht.
Het was in de middagpauze van 30 augustus 1944. Laeven was alleen op de afdeling toen een vrachtwagen in de Walravenstraat stopte. Twee mannen kwamen via het poortje, dat Laeven voor hen geopend had, het gemeentehuis binnen. Gewapend dwongen zij de bewaker, het toilet op te gaan en er niet meer uit te komen.
Enkele weken later werd Valkenburg bevrijd.
Marca Laeven *1948 schrijft in het boek „Valkenburg 75 jaar bevrijd” op p.55 onder de titel Guus Laeven (1913-1972) liet in 1944 het bevolkingsregister verdwijnen:
Inschrijven voor het boek „Valkenburg 75 jaar bevrijd”
Guus Laeven (DB) was tijdens de oorlog waarnemend hoofd van de afdeling bevolking in de gemeente Valkenburg-Houthem. Deze afdelingen van gemeentehuizen werden goed bewaakt, omdat de Duitsers de bevolkingsregisters nodig hadden voor het opsporen van Joodse families. Bovendien werden alle mannelijke bewoners tussen zestien en zestig jaar opgeroepen om ingezet te worden bij het graven van loopgraven of om te werken in de Duitse oorlogsindustrie.
De toenmalige NSB-burgemeester Schmalbach (DB) stond erop, dat alle mannen moesten worden opgeroepen. Om te voorkomen, dat het bevolkingsregister en oproepingskaarten in handen van de Duitsers zouden komen, had Guus Laeven, in samenwerking met het verzet, een plan bedacht.
Het was in de middagpauze van 30 augustus 1944. Laeven was alleen op de afdeling toen een vrachtwagen in de Walravenstraat stopte. Twee mannen kwamen via het poortje, dat Laeven voor hen geopend had, het gemeentehuis binnen. Gewapend dwongen zij de bewaker, het toilet op te gaan en er niet meer uit te komen.
Samenvatting2:
Vervolgens heeft Laeven het hele bevolkingsregister alsmede de oproepingskaarten in grote zakken gestopt en op de vrachtwagen gedeponeerd. Van hieruit werd deze vracht naar een schuilplaats in Ulestraten gebracht
Toen de hele zaak op de vrachtwagen lag, moest Laeven een beslissing nemen: blijven of onderduiken. Hij besloot te blijven, dan immers zou hij ook een oogje in het zeil kunnen houden, wanneer de registers gereconstrueerd moesten worden. Daarop hebben de twee ‘overvallers' Laeven , op zijn verzoek, besprenkeld met chloroform, want het moest op een echte overval lijken, waar hij niet aan meegewerkt had. De vrachtwagen met alle registers reed weg en Laeven lag verdoofd op de grond.
Toen een collega na de middagpauze terugkeerde op de afdeling en Guus zag liggen, heeft hij meteen een arts en de politie gebeld, die spoedig verschenen. De toenmalige huisarts van Valkenburg Dr. Pinckers had al gauw in de gaten wat er speelde en zei meteen, dat Guus Laeven rust nodig had en naar huis moest.
Niemand heeft daarna in de gaten gehad dat Guus Laeven had meegewerkt aan deze verzetsactie en zo bleef voor veel Valkenburgse gezinnen groot leed bespaard.
Volledigheidshalve vermelden we hier, dat opper Franssen van de marechaussee na de oorlog de bewusteloosheid van Laeven nogal doorzichtig vond en dat de SiPo Maastricht dat waarschijnlijk ook wel snapte, maar dat ze ook wisten dat de oorlog binnenkort afgelopen zou zijn. De fanatieke heren van de SiPo kennende, geloof ik dat niet.
Toen de hele zaak op de vrachtwagen lag, moest Laeven een beslissing nemen: blijven of onderduiken. Hij besloot te blijven, dan immers zou hij ook een oogje in het zeil kunnen houden, wanneer de registers gereconstrueerd moesten worden. Daarop hebben de twee ‘overvallers' Laeven , op zijn verzoek, besprenkeld met chloroform, want het moest op een echte overval lijken, waar hij niet aan meegewerkt had. De vrachtwagen met alle registers reed weg en Laeven lag verdoofd op de grond.
Toen een collega na de middagpauze terugkeerde op de afdeling en Guus zag liggen, heeft hij meteen een arts en de politie gebeld, die spoedig verschenen. De toenmalige huisarts van Valkenburg Dr. Pinckers had al gauw in de gaten wat er speelde en zei meteen, dat Guus Laeven rust nodig had en naar huis moest.
Niemand heeft daarna in de gaten gehad dat Guus Laeven had meegewerkt aan deze verzetsactie en zo bleef voor veel Valkenburgse gezinnen groot leed bespaard.
Volledigheidshalve vermelden we hier, dat opper Franssen van de marechaussee na de oorlog de bewusteloosheid van Laeven nogal doorzichtig vond en dat de SiPo Maastricht dat waarschijnlijk ook wel snapte, maar dat ze ook wisten dat de oorlog binnenkort afgelopen zou zijn. De fanatieke heren van de SiPo kennende, geloof ik dat niet.
Trefwoorden:
Geografische namen:
Organisatie: Heemkundevereniging Houthem-St.Gerlach
laatste wijziging 17-01-2023
Artikelen Collectie artikelen
De Spaansche griep in Geulhem
Datering:
2021
Titel:
De Spaansche griep in Geulhem
Auteur:
Theo Neutelings
Titel tijdschrift:
't Sjtegelke
Afleveringsnummer:
't Sjtegelke, 28 (2021) nr. 55 (zomer), p. 17/19
Samenvatting:
Mijn grootmoeder, Catharina Heuts-Frijns, overleed in november 1918 aan de Spaansche griep. Een jaar na de geboorte van mijn moeder. Maar ik vind hierover niets in ons familiearchief. Vanwege de corona gingen mijn broer en ikzelf op onderzoek uit op internet. In het boekje van de familiegeschiedenis ‘Heuts” ontstond dit verhaaltje.
Wij troffen veel gelijkenissen met nu, waardoor je je afvraagt hoeveel slimmer wij zijn geworden.
Zoals gemeld ontstond het idee voor dit boekje tijdens de coronacrisis in maart 2020. Willem Jan vroeg zich af of er meer bekend was over het overlijden van oma Catharina (roepnaam Trinette) Heuts-Frijns. Zij overleed aan de Spaansche Griep in november 1918. In het familiearchief zit geen geschreven informatie over deze tijd en ook niet specifiek over deze oma.
Bronnenonderzoek
De Spaansche Griep was een wereldwijde pandemie welke miljoenen slachtoffers eiste in 1918, juist aan het einde van de Eerste Wereldoorlog. De virusbesmetting begon bij Amerikaanse soldaten. Doordat de militairen in de weken na de vrede weer terugkeerden naar hun eigen landen verspreidde het virus zich makkelijk over de hele wereld.
Willem Jan deed bronnenonderzoek naar de Spaansche Griep in Limburg in het digitaal krantenarchief delpher.nl. In een artikel in De Tijd van 30 juli 1918, drie maanden voor het overlijden van oma, wordt gemeld dat in het Geuldal de Spaansche Griep goeddeels tot het verleden behoorde. Maar dit was slechts de eerste golf van de ziekte. De tweede golf, de piek in het najaar, was ernstiger.
In een artikel in de Provinciale Noord Brabantse Courant van 21 oktober 1918 wordt gemeld dat de griep in Frankrijk geweldig om zich heen grijpt. Parijs en andere steden gaan in lockdown.
Op 27 oktober komen tweeduizend Franse vluchtelingen aan in kampen in Houthem en het Geuldal.
Registratie en medisch onderzoek vindt plaats in de hotels in de regio. Grieplijders worden in scholen, villa’s en hotels opgevangen.
Wij troffen veel gelijkenissen met nu, waardoor je je afvraagt hoeveel slimmer wij zijn geworden.
Zoals gemeld ontstond het idee voor dit boekje tijdens de coronacrisis in maart 2020. Willem Jan vroeg zich af of er meer bekend was over het overlijden van oma Catharina (roepnaam Trinette) Heuts-Frijns. Zij overleed aan de Spaansche Griep in november 1918. In het familiearchief zit geen geschreven informatie over deze tijd en ook niet specifiek over deze oma.
Bronnenonderzoek
De Spaansche Griep was een wereldwijde pandemie welke miljoenen slachtoffers eiste in 1918, juist aan het einde van de Eerste Wereldoorlog. De virusbesmetting begon bij Amerikaanse soldaten. Doordat de militairen in de weken na de vrede weer terugkeerden naar hun eigen landen verspreidde het virus zich makkelijk over de hele wereld.
Willem Jan deed bronnenonderzoek naar de Spaansche Griep in Limburg in het digitaal krantenarchief delpher.nl. In een artikel in De Tijd van 30 juli 1918, drie maanden voor het overlijden van oma, wordt gemeld dat in het Geuldal de Spaansche Griep goeddeels tot het verleden behoorde. Maar dit was slechts de eerste golf van de ziekte. De tweede golf, de piek in het najaar, was ernstiger.
In een artikel in de Provinciale Noord Brabantse Courant van 21 oktober 1918 wordt gemeld dat de griep in Frankrijk geweldig om zich heen grijpt. Parijs en andere steden gaan in lockdown.
Op 27 oktober komen tweeduizend Franse vluchtelingen aan in kampen in Houthem en het Geuldal.
Registratie en medisch onderzoek vindt plaats in de hotels in de regio. Grieplijders worden in scholen, villa’s en hotels opgevangen.
Samenvatting2:
Het Limburgs Dagblad meldt op 5 november, twee weken voor het overlijden van onze oma dat scholen, bioscopen en publieke vermakelijkheden gesloten blijven wegens de Spaansche Griep die nog steeds woedt. De ziekte breidt zich geweldig uit in Maastricht “en heeft een nogal kwaadaardig karakter aangenomen”. Er zijn een groot aantal sterfgevallen.
Op 9 november zijn de ziekenhuizen in Maastricht overvol en is de helft van het medisch personeel besmet. Dezelfde dag wordt in het Limburgsch Dagblad gemeld dat de Spaansche Griep nu ook in Berg en Terblijt is uitgebroken. Zie onderstaand krantenknipsel
[KNIPSEL]
Op 18 november overlijdt Catharina Frijns aan de gevolgen van de Spaansche Griep. Dochter Jeanne was juist 1 jaar oud. Zij heeft haar moeder nooit gekend.
Opa Heuts droeg zijn leven lang een klein fotootje van haar mee in zijn portefeuille. (Zie hiernaast). Waarschijnlijk het originele pasfotootje waarvan het portret ‘met de hoed’ van werd gemaakt.
In de Gemeente Berg en Terblijt is er een duidelijke piek in de sterfgevallen in 1919, normaal gemiddeld 24 personen per jaar, in 1919 waren er 36, dus 50% meer, kennelijk de nasleep van de epidemie. Uit de publicatie blijkt ook dat de Spaansche Griep, anders dan het coronavirus van 2020, vooral slachtoffers maakte in de middenleeftijd (20 tot 40 jaar). Oma was toen 34 jaar, zat dus in de gevarengroep en was waarschijnlijk ook zwakker na drie bevallingen in de vier oorlogsjaren daarvoor.
Op 14 november 1918, in de piek van de pandemie, stierf vier dagen vóór oma haar schoonbroer Christiaan Hubert Damoiseaux op 31-jarige leeftijd. Hij was getrouwd met de jongere zus van oma, Maria Josephina, dus een aangetrouwde oom van mama. Misschien kwam de besmetting via hem? Ook hij liet drie jonge kinderen na, leeftijdsgenoten van mama, haar neef en twee nichten. Ze woonden in Schimmert, de tante zelf stierf pas in 1974.
Op 9 november zijn de ziekenhuizen in Maastricht overvol en is de helft van het medisch personeel besmet. Dezelfde dag wordt in het Limburgsch Dagblad gemeld dat de Spaansche Griep nu ook in Berg en Terblijt is uitgebroken. Zie onderstaand krantenknipsel
[KNIPSEL]
Op 18 november overlijdt Catharina Frijns aan de gevolgen van de Spaansche Griep. Dochter Jeanne was juist 1 jaar oud. Zij heeft haar moeder nooit gekend.
Opa Heuts droeg zijn leven lang een klein fotootje van haar mee in zijn portefeuille. (Zie hiernaast). Waarschijnlijk het originele pasfotootje waarvan het portret ‘met de hoed’ van werd gemaakt.
In de Gemeente Berg en Terblijt is er een duidelijke piek in de sterfgevallen in 1919, normaal gemiddeld 24 personen per jaar, in 1919 waren er 36, dus 50% meer, kennelijk de nasleep van de epidemie. Uit de publicatie blijkt ook dat de Spaansche Griep, anders dan het coronavirus van 2020, vooral slachtoffers maakte in de middenleeftijd (20 tot 40 jaar). Oma was toen 34 jaar, zat dus in de gevarengroep en was waarschijnlijk ook zwakker na drie bevallingen in de vier oorlogsjaren daarvoor.
Op 14 november 1918, in de piek van de pandemie, stierf vier dagen vóór oma haar schoonbroer Christiaan Hubert Damoiseaux op 31-jarige leeftijd. Hij was getrouwd met de jongere zus van oma, Maria Josephina, dus een aangetrouwde oom van mama. Misschien kwam de besmetting via hem? Ook hij liet drie jonge kinderen na, leeftijdsgenoten van mama, haar neef en twee nichten. Ze woonden in Schimmert, de tante zelf stierf pas in 1974.
Trefwoorden:
Geografische namen:
Organisatie: Heemkundevereniging Houthem-St.Gerlach
laatste wijziging 17-01-2023
