Het artikel roept warme herinneringen op. Graag toch een kleine toevoeging. Withuishof werd in 1952 door de familie Schoenmaeckers verkocht aan de zusters ursulinen die het pand als buitenverblijf wilden gaan gebruiken. Zij doopten het ‘Casa Angela’. Mijn vader beheerde het huis en bewerkte de aanhorige gronden die bestonden uit handbalvelden, tennisbaan, fruitplantage en moestuin voor varkens en kippen. Vanaf 1954 bewoonden mijn ouders, broer en zussen de eerste verdieping en de torenverdieping. Buiten die eerste verdieping lag het gebouw leeg. Het westelijke gedeelte werd nog steeds bewoond door ‘juffrouw Adèle Schoenmaeckers’. Waar mijn vader de scepter zwaaide werden er verschillende no-go-area’s aangewezen, die geregeld geschonden werden. Voor kinderen is niets zo spannend als struinen door donkere hoekjes op zolders en door kelders. Wij hebben er een fantastische jeugd gehad. Withuishof werd rond 1970 verkocht aan dr. Aussems, chirurg aan het AZM die met zijn gezin het gehele huis bewoonde. In 1993 werd het pand eigendom van Boels, die het als advocatenbureau gebruikte.
Dré Janssen, Maastricht

Dankzij het rijke bronnenmateriaal over Meerssen in de Middeleeuwen is het mogelijk ons een idee te vormen over de aspecten van het leven en streven van zowel de plaats zelf en dan vooral van de proosdij, als ook van de wijde omgeving, het latere land van Valkenburg. Deze bijdrage gaat vooral over de menselijke en pastorale zijde van de uitgestrekte parochie Meerssen en de daaronder ressorterende kapellen. Na een karakterisering van de kerkelijke en maatschappelijke situatie in het algemeen spitst het onderzoek zich toe op de Maasgouw, vooral gedurende de tijd van koningin Gerberga en de twaalfde eeuw. Het eindigt bij het conflict in het kerspel Meerssen en een historische en diplomatieke behandeling van de oorkonde die de vrede moest herstellen. Meerssen kan als karakteristiek voorbeeld gelden voor de talrijke parochies die vele abdijen in de loop van de 12e eeuw wisten te verwerven. Met een kritische beschouwing over de ontwikkeling besluit dit artikel.

In dit duitstalige artikel worst het veranderingsproces van het stift te Meerssen in de proosdij Sint-Remigius en een uitbouw daarvan beschreven. De proosdij werd in de twaalfde eeuw door schenkingen en het inlijven van meerdere kerken (o.a. Lithoyen in Brabant) belangrijker. Zowel de Heer van Valkenburg, voogd van Meerssen, als de hertogen van Brabant hadden hun oog laten vallen op de bezittingen. Gussone beschrijft in dit artikel ook de economische ontwikkeling van de proosdij. De bijlagen van beide artikelen van M. Gussone zijn op floppy gezet. Met o.m. relatie tussen de proosdij en de heilige Gerlachus van Houthem en de strijd om de bediening van de 4 tot Meerssen behorende kapellen in Amby, Bunde, Houthem en Schimmert in 1197. Op zijn laatst zou er sinds 1145 in Houthem een kapel zijn. Met nederlandstalige samenvatting door Jos Mosmuller.

Genealogie Schleijpen / door Van Gent-Banning. - Heerlen : s.n., [1987]. - 8 p. ; 29 cm
Niet in de handel verkrijgbaar.

Genealogische gegevens van de afstammelingen van Hendrick Sleijpen, gehuwd met Ida Maeghs van Maasland, pachter van de hoeve Sinnich van 1596 tot 1628 en overleden rond 1637. Met nakomelingen in o.m. Valkenburg, Houthem en Amby. Een belangrijke nakomeling was Mathias Sleijpen (ged. Amby 30.1.1729, overl. 7.5.1798) bewoner van de Withuishof te Amby, wijnhandelaar te Maastricht en een erg bemiddeld man met veel grond en goederen. Hij had twee dochters Anna Philippe, gehuwd met Joannnes Schoenmaeckers en Maria Anna Sibille, gehuwd met Jacobus Martinus Schoenmaeckers. Mathias kocht samen met deze laatste schoonzoon op 22 juni 1797 het voormalige Norbertinessenklooster van St. Gerlach terug, dat door de Franse regering gekonfiskeerd was. Op 30 augustus 1808 schonk het echtpaar Schoenmaeckers-Sleijpen de voormalige kloosterkerk aan de gemeente Houthem.