In 1959 startte de uitvoering van de eerste echte ruilverkaveling in Zuid-Limburg. De Cultuurtechnische Dienst als verantwoordelijke rijksdienst voor verbetering van de landbouwkundige infrastructuur zag de ruilverkaveling ‘Ransdalerveld’ als mogelijkheid om ervaring op te doen in het Heuvelland, om daarna grotere projecten (Mergelland) te kunnen aanpakken. De cultuurtechnici zagen de ruilverkaveling ook als een middel om de oprukkende verstedelijking in Zuid-Limburg een halt toe te roepen. Het was het samenspel tussen de cultuurconsulent Krugers en secretaris Eussen van het waterschap Geleen-en Molenbeek dat in 1943 tot een eerste aanvrage leidde. Beiden waren overtuigd van de noodzaak dat de Zuid-Limburgse landbouw moest moderniseren. Krugers had een belangrijke positie binnen de Cultuurtechnische Dienst. De compassie met zijn geboortedorp speelde bij Eussen een belangrijke rol. Eussen en Krugers schoven de burgemeester van Voerendaal naar voren als degene die het initiatief voor aanvrage van een ruilverkaveling in te dienen. De Cultuurtechnische Dienst werkte ondertussen al in de oorlogstijd aan de voorbereiding totdat de oorlogsomstandigheden dat uiteindelijk onmogelijk maakten. Na de oorlog trad in de voorbereiding aanzienlijke vertraging op door onduidelijkheid over het toekomstig trace van de autoweg Heerlen-Maastricht. Toenemend verzet van de zijde van Staatsbosbeheer zorgde ervoor dat de ruilverkaveling van start ging zonder dat de weg vooraf werd ingepast. Het was de eerste stap in het afblazen van de rijksweg door het Ransdalerveld. Conflicten waren er ook rond het behoud van holle wegen die niet meer voor de landbouw nodig werden gevonden..