Willem II werd lang gezien als de stichter van Rijnland vanwege de verlening van het charter, inhoudende een handvest waarin hij zichzelf verplichtte geen sluis te leggen in de Spaarndamse dijk of ook maar iets te doen met de Spaarndam (zeedijk), de Zwammerdam (grens met het Sticht) en de Overzijdwinde (de landscheiding met Delfland en Schieland) zonder overleg en toestemming van de gemenelandslieden of heemraden, het latere hoogheemraadschap. In feite was de privilegeverlening slechts een erkenning en bevestiging van een reeds door zijn grootvader, Graaf Willem I (regeerde van 1203-1222), gegrondveste organisatie.