Uw zoekacties: Publicatieband I - De Kerk van St. Antonius Abt in 't Loo bi...

Collectie tijdschriften SOGK - Publicatieband I ( Stichting Oude Gelderse Kerken )

beacon
1  records
 
 
Erfgoedstuk
Pagina
Publicatieband I - De Kerk van St. Antonius Abt in 't Loo bij Duiven, aflevering 1-10, pagina 1
Naam tijdschrift:
Publicatieband I
Titel artikel:
De Kerk van St. Antonius Abt in 't Loo bij Duiven
Datering:
najaar 1975 - voorjaar 1980
Jaargang:
I-V
Aflevering:
1-10
Pagina:
1
Bladzijde in band:
65
VAN HUIS DES HEREN TOT HERENHUIS De Hervormde Kerk en Pastorie in Ooy A. G. SCHULTE
OP HET TOT een schaduwplekje ingekrompen kerkhof aan de noordzijde van de oude dorpskerk van Heumen ligt een eenvoudige grafsteen ter nagedach- tenis aan de predikant J. van Schevichaven. Deze dorpsdominee verwierf enige bekendheid met zijn in 1846 verschenen "Geschiedkundige Plaats- beschrijving van het Rijk van Nijmegen". In zeven dagen doorkruist hij - volgens een destijds beproefd literair recept — samen met een vriend die hem aanzet tot het schrijven van de wandelingen, als een goed observerende, be- trouwbare gids het Rijk. Op de zevende dag wandelen de beide heren naar de Ooypolder en keren via Wyler en Groesbeek naar de pastorie in Heumen terug.1 De volgende dag, een zondag, preekt de dominee voor zijn kleine gemeente over de tekst uit de eerste brief van de apostel Petrus aan de vijf kerkpro- vincies van Klein-Azië: "Alle vlees is als gras, en alle heerlijkheid des menschen als een bloem des velds". Een toepasselijker tekst had Heumens' herder nauwelijks kunnen bedenken na zijn voettocht door de om haar hooi- opbrengsten befaamde, zich nu in de nazomerzon koesterende Ooypolder (afb. 2). Hij was zich met de veeboeren in de Circul van den Ooy maar al te zeer bewust van de vergankelijkheid. Jaarlijks immers stroomde "het vette water van de Waal" willens en wetens de polder binnen. Dat was men hier gewoon. Het had ook een positief aspect, want de rivier liet een vrucht- brengend laagje slib achter.2 Als evenwel door zware ijsgang dijkdoorbraken het land teisterden, was de schaarse bevolking zelfs in de op hoge pollen ge- bouwde boerderijen haar leven niet meer zeker. De dorpen Persingen en Ooy waren mede door deze onzekere levensomstandigheden in de loop der tijd ingeschrompeld tot nietige vlekken. Wat bleef na de zware overlast van het jaar 1809? De dorpskerk en een paar boerderijen. De dominee verhaalt hoe hij in 1830 voor het eerst in het dorp Ooy kwam om daar een zondagsdienst te leiden. Er was geen sterveling te zien. Toen eindelijk de bejaarde weduwe van
65
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer