Landmeetinstrument met verrekijker op houten statief, gemaakt door Becker en Buddingh uit Arnhem fabrikant van natuurkundige werktuigen na 1855. Dit instrument werd gebruikt voor het vaststellen en controleren van meetpunten in het landschap bij de beoordeling van de hoogte van ligging van elementen voor het waterbeheer. Zie voorstel van dijkgraaf tot waterpassing van ring 1874.

Links: Meetbaken met een centimeter verdeling. Waarschijnlijk de alleroudste die je kon uitschuiven. Tegenwoordig zijn deze er ook maar dan van aluminium.

Midden: Waterpastoestel met Kipschroef. Bovenop het toestel zit een waterpasbel in de glazen buis met vloeistof. Met de Kipschroef (kiep is een mooie vertaling) bij het oculair (de zijde waar je kijkt) regel je de bel in tot deze precies in het midden staat. Op dat moment kijk de met de kijker ook precies waterpas. In de kijker zit een kruis draad waarop de hoogte dan moet worden afgelezen.
De werkvolgorde is:
1- Je richt de kijker op de meetbaak waarvan je de hoogte wilt aflezen en stelt het oculair scherp zodat je de centimeter verdeling op de meetbaak kunt lezen
2- Regel met de Kipschroef de waterpasbel in
3- Lees de hoogte op de meetbaak af op de vizierlijn in de kijker
Door het toestel op te stellen tussen de twee punten die je wilt meten en de meting op de bovengenoemde manier uit te voeren kun je het hoogteverschil bepalen. Hoogte metingen weren uitgevoerd om bijvoorbeeld maaiveld-, waterspiegel- ,waterkering- en sluishoogten te meten of aan te leggen.

Rechts: Pantometer of equerre. Het is de voorloper van het huidige prisma waarmee je een haakse hoek kunt meten of uitzetten. Aan de zijkant zitten in de spleten draden gespannen. De draden in de 2 spleten aan weerszijde en het te meten punt moeten op 1 lijn liggen. Idem voor de twee spleten/draden haaks daarop.
Het prisma wordt vaak gebruikt als er wordt gewerkt met een meetlijn. Van de meetlijn worden punten haaks aangemeten.