WAT006002279 Belangstelling op de scheepswerf, vooral van de jeugd als een botter in zijn element gleed. Op de reeds verbrede beun staat hellingbaas Pieter Spaander in zijn typische houding van 'duim in het knoopsgat'. De beun fungeert als hang voor de spleten want.
(zie foto 25 uit: "Oude Prentbriefkaarten vertellen over Volendam")

Er werd wel eens verteld dat Pieter Spaander en zijn broer Jan Spaander, de gasfitter, aan zwarte kunst deden. Men zegt ook wel, dat het min of meer stomme en lugubere grapjes waren, waardoor ze met de hulp van 'de artiesten' de eenvoudige Volendammers de doodstuipen op hun lijf joegen. Sommige van de grapjes konden niet altijd het daglicht verdragen.
Zo werd eens op een nacht een echtpaar dat naast elkaar in de bedstee sliep ruw uit hun slaap gewekt, omdat de buitendeur werd opengestoten. Stijf van de schrik keken de twee door de kier tussen de bedsteedeuren en zagen een groot varken, dat knorrend hun kleine huiskamer binnenschommelde. Ervan overtuigd dat het een bezoek van de duivel betrof, zwaaide de man zijn benen over de beddeplank en terwijl zijn vrouw onder de dekens luid biddend kruistekens zat te maken, greep hij het broodmes van tafel en gaf het zwijn een haal over zijn snuit. Gillend maakte het beest rechtsomkeer en verdween door de deuropening de dijk op, waar het in de duisternis verdween. De beide mensjes namen bevend een 'schrikpoeder' en deden verder die nacht geen oog meer dicht.
De volgende morgen vertoonde hellingbaas Pieter zich pas laat op het werk. Zijn gezicht was ontsierd door een grote pleister. Op voorzichtig gestelde vragen antwoordde hij nors, dat hij zich fors had gesneden met scheren. Voor de Volendammers echter was de oorzaak zonneklaar.