Uw zoekacties: Amfassadeur, Amfas, 1971-07-01; p. 12

Amfassadeur, Amfas, 1971 ( Bedrijfshistorie Nationale-Nederlanden )

beacon
1  records
sorteren op:
 
 
 
 
NN_amfassadeur_1971 Amfassadeur, Amfas, 1971
Erfgoedstuk
Pagina
Amfassadeur, Amfas, 1971-07-01; p. 12
Titel:
Amfassadeur, Amfas
Archiefvormers:
Amfas
Datum:
1971-07-01
Jaar:
1971
Pagina:
12
Is onderdeel van:
20
21
niemand die zonder veel kritiek het strijdtoneel verliet. Met de video-recorder werden de fouten nog eens extra belicht, hetgeen nogal eens wat hi-lariteit ( hilariteit ) verwekte. Op woensdagavond konden wij ons achter een uit-stekende ( uitstekende ) rijsttafel zetten en mochten we als klap op de vuurpijl naar het voetballen kijken. Die ver-loren ( verloren ) avond hebben we de volgende dag overigens ruimschoots goedgemaakt door tot lang na kinder-bedtijd ( kinderbedtijd ) door te bomen. Met een enigszins geëmo-tioneerde ( geëmotioneerde ) diskussie over het vrije huwelijk werd de eerste week vrijdagmiddag afgesloten. De tweede cursusweek, van 26 tot en met 30 april, werd o.a. gekenmerkt door een luisteroefening. Deze oefening, in de vorm van een geluidsbandje, hield in dat we hoofd- en bijzaken wisten te onder-scheiden ( onderscheiden ) van een kort verhaaltje dat verteld werd door een persoon die steeds beroerder te verstaan was. Het was opvallend hoe slecht we aanvankelijk in staat waren te luisteren naar de verschillende.spre-kers ( verschillende.sprekers ) en wat een verbetering hier na enige oefening in kwam. Voorts kregen we de tweede week wat te horen over gespreks-, vergader- en discussietechnieken, hoewel we de tijd misten om diep op deze onderwerpen in te gaan.
Tijdens de tweede week kregen we weer de gele-genheid ( gelegenheid ) een korte cursus te geven. Even leek het erop of we allemaal de zog. 'case-methode' zou-den ( zouden ) gaan toepassen, waarbij de te behandelen stof aan de hand van een praktijkgeval wordt besproken, zodat enkelen van ons al bijna een beetje moe van het onprofessionele ge-case begonnen te worden, maar gelukkig werden er ook andere methoden toe-gepast. ( toegepast. ) Het was echter wel duidelijk dat het peil van de cursussen sinds de eerste week erg was verbeterd. Aan het slot van de tweede week konden wij terug- zien op een uitstekend voorbereide en verzorgde cursus. We waren unaniem van mening dat we onze tijd optimaal hadden besteed. Een woord van dank aan de cursusleiding is hier dan ook zeker op zijn plaats. Ook de verzorging op de Bunte is buiten-gewoon ( buitengewoon ) goed gebleken waarvoor in het bijzonder de familie Hubers alle hulde toekomt. Ton van Alebeek.
v.l.n.r. boven: P.v.d.Kaag, T.J.Vermeulen (cur-susleider), ( (cursusleider), ) P.v.d.Neut, W.Smeekens, B.J.v.Mans- velt, A. L.v.Alebeek; onder: J.S.Nijssen, D.A.v.d.Berg, F.J.v.Dijk, B.Werther, J.v.d.Wal.
4 MS
I® ! ' z "Will*
I»« fe. < ï 4 *
i
I ® * * r'
< ƒ 'Mf
iiBir ■IfBi ■■MM
Zorg om den vakantieganger
PROLOOG Om tien voor vijf kwam de afdeling in beweging en begon zich in een rij voor Almekinders op te stellen. Niet het verschijnsel maar het tijdstip waarop het plaats vond, wekte mijn verwondering. Gewoonlijk worden deze files slechts in de vroege ochtenduren gevormd. Ik stond op, liep naar de laatste in de rij aangekomene en vroeg hem wat er aan de hand was. "Almekinders gaat met vakantie" zei hij. De man had gelijk. Ik hoorde het al: "Prettige vakantie joh",- "Zeg fijne dagen hè", "Mooi weer hoor", waren enkele kreten die aan de menigte ontstegen. Gelaten en handen schuddend nam Almekinders de parade af, ondertussen ijverig op de klok spiedend of het nog geen vijf uur was. "O", zei ik tot degene die ik had aangesproken, want ik was hem nog altijd een antwoord schuldig. 'Waarom ga je er niet achter staan?" vroeg hij. "Ik ga er niet achter staan, omdat ik er niet ach-ter ( achter ) sta", legde ik uit.'Waarom niet", hield hij dapper vol. "Ook dat zal ik je uitleggen". MONOLOOG Ik vind dat de vakantieganger op het moment waar-op ( waarop ) zijn laatste uur geslagen heeft, er recht op heeft door ons te worden losgelaten. Op dat mo-ment ( moment ) begint zijn andere leven, waarin wij niet mo-gen ( mogen ) treden. Maar wat doen wij? Laten wij hem los? Driewerf neen! Wij willen hem niet loslaten. Wij willen voor hem blijven zorgen, ook gedurende de tijd dat hij niet onder ons is. En hij zal het weten ook. Hij mag met vakantie, maar niet voor dat wij onze voorwaarden hebben gesteld. "Mooi weer hoor", zeggen we. Hoe weten we eigenlijk dat de vakantie-ganger ( vakantieganger ) mooi weer op zijn vakantie wenst? Ik ken iemand voor wie het pas echt vakantie is, als hij de regendruppels op zijn tent hoort kletteren. Zulke lieden hebben zich echter naar onze wensen te voe-gen: ( voegen: ) mooi weer hoor! Geen gezanik.
En lieten we het daar nou maar bij. Maar zodra is de vakantieganger vertrokken of wij komen eerst goed los. Hadden wij aanvankelijk vrede met de ge-latenheid ( gelatenheid ) van de vakantieganger, thans dulden wij geen enkele passiviteit meer. Passief bij vertrek? Akkoord! Op zijn vakantie zal hij voor den drom-mel ( drommel ) werken. De liefde kan niet van een kant komen. We willen wel ereis wetenwaar die uithangt en wen-sen ( wensen ) en passant van daaruit door hem gegroet te worden en in kleur verdulleme. Dies stuurt de vakantieganger een kaart: Groeten uit Dubrovnik van Almekinders + echtgenote + (al me) kinders Mooi weer !.!!'.!!'.!!! Wij zijn gerustgesteld, maar niet lang. Want nauwe-lijks ( nauwelijks ) is de vakantieganger teruggekeerd of de ellen-de ( ellende ) begint van voren af aan. Rijtje maken, handjes geven, vraagjes stellen: Waar ben je geweest? Waren de kinderen er bij? Heb je mooi weer gehad? De vakantieganger wordt bedroefd. "Hebben jullie mijn kaart dan niet gehad?" vraagt hij nog. Maar wie herinnert zich de kaart van deze vakantie-ganger ( vakantieganger ) temidden van de twintig kaarten van andere vakantiegangers met allemaal dezelfde blauwe zee, hetzelfde strandje, hetzelfde zwembad en dezelfde parasols? Alleen postzegelverzamelaars kunnen ze uit mekaar houden. De vakantieganger moet er aan geloven. Wederom gelaten begint hij de vragen te beantwoorden. Vragen naar de bekende weg. Omdat we zo zorgzaam zijn. EPILOOG Toen ik was uitgesproken, keek mijn gesprekspart-ner ( gesprekspartner ) mij schuldbewust aan. "Wat ben ik een vuige egoist" sprak hij en stapte de rij uit. G.H. van Dijk.
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
Organisatie: Bedrijfshistorie Nationale-Nederlanden
laatste wijziging 20-06-2022
1 gedigitaliseerd