De eigenlijke stichter van het dubbelklooster Romerswerf was Emo van Romerswerf, die vanaf 1200 trachtte om op zijn eigen boerderij te Jukwerd bij Appingedam een kloostergemeenschap te vestigen. Hiermee had hij maar weinig succes. In 1208 schoot zijn neef, Emo van Huizinge, die tot dan toe pastoor van Huizinge was geweest, hem te hulp. Laatstgenoemde reorganiseerde het klooster, waarop Emo van Romerswerf zich terugtrok, de leiding van het klooster aan zijn neef overlatend. In het jaar 1211 schonken de inwoners van Wierum, het latere Wittewierum, hun dorpskerk aan het klooster. Tussen 1213 en 1214 vertrokken de monniken uit Romerswerf naar Wierum om daar te beginnen met de bouw van een nieuw klooster, dat de naam Bloemhof kreeg. De nonnen bleven achter in klooster Romerswerf in Jukwerd, dat voortaan Rozenkamp werd genoemd en van het klooster Bloemhof afhankelijk bleef. Pas in 1217 werd Bloemhof in de orde van Prémontré opgenomen. In de jaren 1223-1224 voerde Emo van Huizinge, toen als prior van klooster Bloemhof, strijd met Herderik, proost van het klooster te Schildwolde, die het vertrouwen van de bisschop van Münster genoot.Deze strijd liep zo hoog op dat Emo met al zijn medebroeders door de bisschop van Münster geëxcommuniceerd werden, hetgeen de paus en de aartsbisschoppelijke rechters in Keulen weer ongedaan maakten. In 1225 werd Emo aangesteld als abt van het klooster Bloemhof. Toen in 1447 het klooster Porta Sactae Maria te Palmar opgeheven werd, vervielen de gebouwen van dit klooster en de omliggende landerijen, evenals de voorwerken te Finsterwolde en Klein Wierum aan Bloemhof. In 1561 werd Bloemhof door paus Pius IV toegewezen aan het nieuwe bisdom Groningen. In 1566, toen er in het klooster nog maar drie of vier monniken woonden, eiste de Groningse bisschop Johannes Knijff de goederen van het klooster op voor het onderhoud van hemzelf en de kanunniken van zijn nu kathedrale Martinikerk. In datzelfde jaar brandde een groot deel van de kloostergebouwen af