Sibo van Lidlum en Tjalling Benneterp uit Winsum begonnen op de bezittingen van Sibo aan de tussen Oosterbierum en Tzummarum gelegen Kapellewei een leefgemeenschap, die aanvankelijk begeleiding kreeg van de Augustijner koorheren van Ludingakerke. Ontevreden over de patronage door Ludingakerke ging deze leefgemeenschap in 1182 als eerste dochterklooster van Mariëngaarde bij Hallum over naar de orde van Prémontré. Aanvankelijk was dit klooster, dat de naam Mariëndal kreeg, een dubbelklooster. De orde van Prémontré gebood echter een strikte scheiding van mannen en vrouwen. Vandaar dat in 1186 de zusters overgeplaatst werden naar de in Monnikebajum nieuw gestichte nonnenpriorij Sint Michielsberg. Deze priorij bleef in geestelijk en tot het midden van de 15e eeuw ook in vermogensrechtelijk opzicht met Mariëndal één geheel vormen. Onophoudelijke geteisterd door dijkdoorbraken en overstromingen, besloot abt Sibod in 1234 Mariëndal meer landinwaarts te verplaatsen naar een hoger gelegen plek. Het oude klooster werd nadien als agrarische uithof in gebruik genomen. In 1572 plunderden de geuzen het klooster. Daarna bezetten soldaten van Caspar de Robles, de toenmalige stadhouder van Friesland, de kloostergebouwen. In 1580 gingen de bezittingen van Mariëndal over naar de Staten van Friesland, die in het daaropvolgende jaar besloten tot verkoop van restanten van de abdij, die evenwel daarna geheel gesloopt werden. In 1580 beschikte Mariëndal over een grondbezit van meer dan 1.000 ha. Worden daarbij de goederen van de oorspronkelijk met Mariëndal verbonden nonnenpriorij Sint Michielsberg opgeteld, dan komt dit grondbezit uit op bijna 1.600 hectare