Vanwege het antiklerikale beleid in Frankrijk weken de cisterciënzers van abdij St. Marie-du-Pont Colbert in Versailles uit naar België. Van daaruit vestigden zij zich in 1904 op het als klooster ingerichte kasteel Onsenoort bij Nieuwkuijk, waarvan Bernard Maréchal, hun stichter en tevens abt, in 1903 eigenaar geworden was. In dit klooster was aan het contemplatief leven volgens de Regel van Benedictus de plicht verbonden tot altijddurende aanbidding van het Allerheiligste Sacrament. Toen na de Eerste Wereldoorlog de situatie voor religieuzen in Frankrijk verbeterde, keerde Maréchal met bijna de gehele communiteit terug naar Versailles. Het lag in de bedoeling Onsenoort van de hand te doen. Dit kon echter voorkomen worden. In 1928 werd Onsenoort een zelfstandige priorij, die een dusdanige groei kende, dat in 1934 tot uitbreiding van het kloostercomplex overgegaan werd. Het oude kasteel werd daarbij nagenoeg geheel afgebroken. Twee jaar later, in 1936, kwam Onsenoort in ernstige financiële problemen. De Belgische cisterciënzerabdij te Bornem schoot te hulp en een faillissement kon toen voorkomen worden. De banden met abdij St. Marie-du-Pont Colbert werden verbroken en er kwam een eind aan de altijddurende aanbidding van het Heilig Sacrament. Voorts kreeg het convent toen de naam Mariënkroon dat ooit de naam was van het middeleeuws cisterciënzerklooster in Heusden. In 1957 werd Mariënkroon tot abdij verheven. De communiteit koos voor een andere levenswijze, die zich vooral kenmerkte door meer openheid en meer contact met de buitenwereld. Na het tweede Vaticaans Concilie nam zowel door uittredingen als door minder intredingen de communiteit snel in omvang af. De al in 1910 opgerichte kloosterschool werd een open internaat, dat echter in 1973 wegens te weinig aanmeldingen zijn deuren moest sluiten. Sinds 2002 is abdij Mariënkroon in verschillende fases onderdeel geworden van Focolarebeweging. De abdij hield officieel op te bestaan toen in 2016 de laatste abt overleed

In Zierikzee, in het niet ver van de Sint-Lievensmonsterkerk gelegen Sint- Aagtenhuis, waren franciscaner tertianen gevestigd. In 1470 wilden zij tot een strengere levenswijze overgaan. Daartoe wendden zij zich tot de abdij Sint-Salvator te Antwerpen. Het duurde tot 1483, dat zij als priorij van voornoemde abdij in de orde van Citeaux opgenomen werden. De priorij, die de naam Onze-Lieve-Vrouwen Zaal of Mariënhof kreeg, sloot zich aan bij de Colligatie van Subculo, waarin zij een belangrijke plaats innam. Mariënhof had geen landerijen. Haar inkomsten verkreeg zij evenwel uit de bierbrouwerij en uit de nodige erfrechten en legaten. Claes Van Niewerlerc,de eerste prior van Mariënhof, was subprior geweest van Mariënhaven te Warmond. Nadien werden vooral monniken van het Antwerpse Sint-Salvatorabdij als prior van Mariënhof aangesteld. De priorij heeft veel te lijden gehad van de pest en de stadsbrand van 1526. Toen Zierikzee in 1572 naar de Prins van Oranje overging, werden de monniken gedwongen te vertrekken. De toenmalig prior, Cornelius Poldermans, weigerde dit, waarop hij vermoord werd. De in 1583 openbaar verkochte kloostergebouwen, werden gesloopt. Er kwamen woonhuizen voor in de plaats. Bij opgravingen in 1905 en 1911 werden er fundamenten en geraamten aangetroffen

Het in 1342 in Eiteren, net buiten IJsselstein, gestichte cisterciënzerabdij werd in 1349 tijdens de oorlog tussen Holland en bisschop Jan van Arkel verwoest. Het werd omstreeks 1350 weer opgebouwd. Rond 1360 werd, zonder dat de reden daarvan bekend is, het klooster als communiteit opgeheven. De gebouwen werden toen tot de grond toe afgebroken. Arnold van Egmond (1340-1409) stichtte in 1394 bij testament een nieuw cisterciënzer klooster, nu als priorij. Daartoe schonk hij zijn eigen hofstede, plaats en erf te IJsselstein. In 1395 bevestigde paus Bonifatius IX de stichting van de priorij, die inmiddels Onze Lieve Vrouwenberg heette en gelegen was in de zogenaamde Nieuwstad een laat-middeleeuwse stadsuitleg, die het huidige stadsdeel Nieuwpoort aan de zuidoostelijke stadszijde omvatte. Een jaar later, in 1396, was de conventskerk al in gebruik. Pas in de jaren 1406 en 1409 volgde de incorporatie van het klooster in de cisterciënzer orde en werd het onder toezicht geplaatst van de abt van abdij Kamp te Moers. Sinds 1418 maakte Onze Lieve Vrouwenberg deel uit van de “Colligatie van Sibculo”. Bij de wederopbouw van IJsselstein na een brand in 1466 werd de stad verkleind, waardoor het klooster buiten de stadsmuren kwam te liggen. In 1482 werden de kloostergebouwen tijdens de Stichtse oorlog vernietigd. In de periode 1485-1492 vestigden de monniken zich, na omzwervingen zonder eigen tehuis, in de Looi bij de IJsseldam ver ten zuiden van de stad IJsselstein. In 1492 keerden zij echter definitief terug in de stad, waar zij hun klooster in de Benschopperstraat betrokken. Ten gevolge van een rampzalige kloosterbrand in 1537 moesten de monniken een aantal jaren wonen in het huis Die Lumbaert (de Lombard) in de Weidstraat. In 1577 werd de kloosterkerk door de calvinisten in bezit genomen. In 1578 werd een gedeelte van de kloostergebouwen gesloopt en werden de goederen geconfisqueerd en gevoegd bij de domeinen van Willem van Oranje, aan wie de baronie van IJsselstein toebehoorde

Abdij Kamp bij Moers had een uithof in Woezik, thans een woonwijk in de gemeente Wijchen