Vóór 1512 had Welmoed, enig kind van Hemma Oddazon, stadsecretaris, raadsheer en later burgemeester van Leeuwarden, enkele huizen betrokken, die haar ouders van de dominicanen gekocht hadden. De kloostergemeenschap van dominicanessen, die aldus ontstond en waarvan Welmoed, maar vooral haar ouders als stichters aan te merken zijn, leefde volgens de regel van de Derde Orde. In 1520 ontstond de wens om naar de Tweede Orde over te gaan en tevens een nieuw klooster te bouwen of het bestaande complex uit te breiden. Al in hetzelfde jaar verleende Karel V hiervoor zijn toestemming, terwijl in 1522 het betreffende verzoek door de provinciaal bevestigd werd. Tot een uitspraak van het generaal-kapittel in deze kwam het echter nooit. Nadat in 1523 de pastoor van de nabij gelegen kerk van Nijehove zijn benodigde instemming had betuigd, verleende ook het stadsbestuur zijn toestemming. Dit echter onder de voorwaarde, dat alleen het al door de zusters bewoonde kloostercomplex verbouwd en uitgebreid mocht worden. In 1524 verleende paus Clemens VII zijn goedkeuring aan de overgang van de zuster naar de Tweede Orde. In 1525 volgde van de zijde van de orde de canonieke erkenning van het klooster. Burgemeester Wiba Gerritsz. heeft een grote inbreng gehad in het aldus tot stand komen van het klooster, dat aan de Twaalf Apostelen toegewijd werd. Hierdoor en als latere weldoener is hij dan ook als de tweede stichter van het klooster te beschouwen. Bij de verbouwing van het bestaande complex werd begonnen met de bouw van de aan de Grote Kerkstraat gelegen, in 1530 geconsacreerde kerk, waarvan later de Waalse Gemeente gebruik ging maken. De toenemende macht van de hervormden leidde ertoe dat in 1580 het Spaanse legioen uit de stad verdreven werd en er een verbod kwam op de katholieke eredienst. Al in hetzelfde jaar legde het stadsbestuur beslag op het bezit van de dominicanessen, waaronder de kloostergebouwen. In een gedeelte hiervan mochten zij echter tegen betaling van huur blijven wonen