Pierre was de oudste zoon, doch niet de opvolger van zijn vader. Hij werd eigenaar van de stoomwasserij te Valkenburg. Dat bedrijf, de NV Hollandsche Stoomwasscherij, *  gelegen aan de Plenkert te Houthem, was opgericht in 1904 door Pierre Cloot te Heerlen. *  De energie werd opgewekt door een locomobiel. In 1909 was Pierre eigenaar, terwijl Leo Cloot als directeur fungeerde. *  Dat jaar werd het bedrijf uitgebreid en werd de locomobiel vervangen door een stoommachine en een elektromotor. *  De rol van een zekere J. Imink te Elden is niet duidelijk. Het lijkt erop, dat hij wel iets te maken had met de wasserij. *  In 1910 wordt N. G. Brey als zaakwaarnemer vermeld. Hij was in 1914 nog actief. *  Schijnbaar liepen de zaken goed. In 1913 werd personeel gevraagd, namelijk een kindermeisje en strijksters. *  Pierre bemoeide zich slechts met de familie-aangelegenheden omwille van de continuïteit en eenheid, maar liet zich niet de kaas van het brood eten. * 

Pierre Schunck wist zich rond 1950 te herinneren, dat de stalencollectie van Arnold na zijn dood werd opgeborgen op de zolder, tezamen met het oude weefgetouw. Deze zolder werd ook wel de reliekenzolder genoemd. Deze was voor niemand toegankelijk, uitgezonderd weduwe Schunck. Bij de aanvang van Pierre's studie aan de textielschool bezocht hij met zijn moeder de zolder en troffen de stalen en het weefgetouw onder een dikke laag stof aan. In 1926, na zijn studie, wilde Pierre het weefgetouw in werking stellen en de stalencollectie ordenen. De boeken bleken echter aan het oud papier gegeven te zijn en het weefgetouw was verzaagd tot toonbankladen. De schering, het riet en de schachten waren naar de voddenman gegaan. Er was blijkbaar extra magazijnruimte nodig geweest. Het was buiten Peter Schunck en diens moeder om gegaan. Zij werden onkundig gehouden van die gebeurtenissen. * 

Behalve de wasserij te Valkenburg, had Pierre in Maastricht het Heren- en kinderkledingmagazijn Schunck Jr. CV, gelegen aan de Muntstraat, dat blijkbaar nog in 1970 uitgebaat werd. *