De relevé's en leggers voor de grondbelasting vormden sinds de invoering van de nieuwe grondbelasting van het Koninkrijk Holland bij Wet van 20 januari 1807 de basis voor de aanslag over bebouwde en onbebouwde gronden en voor het zogenaamde "regt op vensters en deuren" (dat zelf al van vroeger datum was). De invoering van de perceelsgewijze kadaster in Frankrijk vastgesteld bij de Wet van 15 september 1807 werd na de inlijving in Nederland van kracht door decret impérial van 21 oktober 1811 met ingang van 1 januari 1812. De opmetingen voor de nieuwe kohieren begonnen ook inderdaad in dat jaar, maar het zou nog ruim twintig jaar vergen, vooraleer dat werk ten einde was. Intussen nam, na de bevrijding, de Souvereine Vorst het besluit de heffing van grondbelasting voorlopig op de oude voet te laten (besluit van 23 december 1813, nr. 17). Ook in de daaropvolgende jaren werd de grondbelasting telkenjare bij de wet vastgesteld, met inbegrip van de verdeling over de provincies. In de arrondissementen van elke provincie werd het provinciale quotum vervolgens opnieuw omgeslagen over de aldaar woonachtige belastingschuldigen.

Tot het jaar 1832 werd de grondbelasting jaarlijks door de zetters over de belastingschuldigen omgeslagen. Door de invoering van het kadaster op 1 oktober 1832 kwam daarin verandering; de kohieren van de grondbelasting werden vanaf die datum opgemaakt naar de verkregen uitkomsten van het kadaster *  . De tot nu toe gebruikte relevé's en leggers werden aan de dienst onttrokken en ten provinciehuize gedeponeerd.